the experiment

18

Lalisa ve diğerleri kendilerini yeniden tiyatro salonunda bulurken kimse ne olduğunu anlamamıştı, Chaeyoung ve Miyeon ağlıyor, Jungkook'un ise gözleri kızarıktı. Diğerleri ise daha beterdi, Mina'nin tişörtü kan kırmızısına bürünmüş, Yugyeom ise kolunu tutuyordu.

"Ne oluyor?"

Jungkook yorgun bakışlarını en yakın arkadaşlarında gezdirirken yutkundu.

"Size bir şey söyleyeceğim, ama lütfen fazla tepki vermeyin, bu ortamda olmaz."

Yapacak bir şeylerinin olmadığının farkındalar ve olan şeyi az çok tahmin etmişlerdi. Onaylayan mırıltılar çıkarken Jungkook söze nasıl başlayacağını bilemiyor gibiydi.

"Minnie intihar etti."

Jungkook'tan önce konuşan kısık sesle herkes Miyeon'a dönerken, jungkook yüzüne sahte bir gülümseme koymuştu.

"Teşekkür ederim Miyeon, beni kurtardın."

Kendi kendine mırıldandığı sözleri diğerleri duysa da pek tepki vermemişlerdi, şokta oldukları açıkça belliydi.

"Merhaba denekler! Bir kişi eksik bile olsak, görevi tam sürelerinde tamamlamanız çok hoş! Sen alınma lütfen Miyeon, diğerlerinden bahsediyorum."

Salonda yankılanan sesle, şoku hâlâ atlatmamış olsalar bile gözlerini etrafta gezdirdiler.

"Ah beni bulamazsınız, siz kendinize gelmeye bakın, sonuçta biricik arkadaşınızı sonsuza dek göremeyeceksiniz."

"Biri bizimle dalga falan mı geçiyor bunca zamandır? Bu ne böyle!"

Eunwoo'nun sinirli sesi çıt çıkmayan salonda yankılanılırken derin bir nefes aldı, sinirleri iyice geriliyordu.

"Ah şaka değil, gerçekten de Minnie öldü Eunwoo!"

Kimin sesi olduğunu kestiremedikleri ses onlarla resmen dalga geçerken ellerinden hiçbir şey gelmiyordu, boş bakışlarını etrafta gezdiren Lalisa, ne sesi umursuyordu ne de deneyi.

"Kes sesini artık!"

"Sen nasıl istersen Lalisa, sonuçta ablan bu deneyin kurucularından biri."

Minnie'yi atlatamadan üstüne bir de bunu öğrenmesiyle Lalisa daha fazla güçlü rolü oynayamamıştı. Hıçkırarak ağlarken, salonun sessizliğini bozmuştu. Yugyeom, yavaş ve güven verici bir şekilde sırtını okşarken, Lalisa sakinleşmeye çalışıyordu, şu an ağlayacak zaman değildi.

"Kurucular sizi bu kadar çabuk bıraktığı için mutlu olmalısınız, yoksa buradan sadece bir ceset çıkmazdı."

******

"bu sikik bilgisayardan cidden sıkıldım! Ve bu sikik deneyden de! Çocukların haline bakın! Bunların hepsinin sorumlusu biziz, umarım mutlusunuzdur!"

Jennie sinirle bilgisayarına vurup dışarı çıkmadan önce arkadaşlarının yüzüne bakarak herkesin aklına olan sözleri dışarı taşımıştı, Taehyung derin bir nefes alarak bilgisayarının başına yeniden oturmuştu, aynı zamanda Jimin'i ararken huzursuzdu.

"Alo?"

"Jimin, nasılsın?"

"neredeyse bir ay sonra bu soruyu duymak garip hissettirdi, bok gibiyim Taehyung, sen nasılsın?"

"En kısa zamanda ölmeyi düşünüyorum, nasıl olabilirim Jimin?"

"Diğerleri nasıl?"

"Tam bir kaos ortamındayız, Jisoo bildiği şeyleri bize söylemiyor ve biz yeniden erişim engeli yedik! Bu durumdan cidden sıkıldım."