မျှော်လင့်ခဲ့ရပါသောမရဲ့ ချစ်ခြင်း

မျှော်လင့်ခဲ့ရပါသော မရဲ့ ချစ်ခြင်း END

Part (12)

ကဗျာလည်း အဲ့နေ့ကစပြီး ကာရံဝယ်ထားတဲ့တိုက်ခနိးမှာ ကာရံနဲ့တူတူလိုက်နေတယ် ဘာလို့လည်းဆိုတော့ကဗျာအိမ်မှာက ယံနဲ့ပတ်သက်တဲ့အရာတွေ ဓာတ်ပုံတွေ အများကြီးရှိနေတယ် ကဗျာအဲ့အရာတွေကိုလည်းမစွန့်ပစ်ချင်ဘူးလေ...ကဗျာphကိုတောင်ကာရံကဒီတိုင်းသိမ်းထားပြီး ကဗျာအတွက်အသစ်တလုံးပြန်ဝယ်ပေးထါးလိုက်တယ်.ယံ နဲ့ပတ့သက်တဲ့အရာတွေအားလုံး ကဗျာphထဲရှိနေတာကို...ကဗျာမြတ်နိုးတဲ့အရာတွေဆိုတော့သူလည်းမဖျောက်ဖျက်ရက်ဘူးလေ...

(2)နှစ်ခန့်ကြာသော်......

"မရေ မပြီးသေးဘူးလား ကဗျာ ပစ္စည်းတွေကား​
ပေါ်ကိုအကုန်တင်ppနော်...မက ကြာလိုက်တာ"
"ပြီးပါပြီ ခလေးရဲ့ လမ်းမှာ စားဖို့မုန့်တွေထည့်နေတာ"
"အော် မရယ် အလုပ်ရှုပ်ခံနေတယ်"
"မရှုပ်ပါဘူးခလေးရဲ့ ကဲ သွားမယ် ကားပေါ်တက်"
"ဟုတ်မ"

သူတို့နှစ်ယောက်ထဲသွားချင်ခဲ့တဲ့နေရာလေးတခုပေါ့ တကယ်တော့အရမ်းကြည်နူးဖို့ကောင်းတယ်

"ခလေး မလေ ခလေးကိုပိုင်ဆိုင်ရမယ်လို့မထင်ထားခဲ့ဘူး"
"ဟုတ်လား မ"
"အင်း "
"ကဗျာရောပဲ မကို ပိုငိဆိုင်ခွင့်မရတော့ဘူးလို့ထင်ထားခဲ့တာ.....အချစ်ဆိုတာပိုပေးဆပ်ချင်းလိုပဲထငိတာ  ကံကြမ္မာက ထူးဆန်းလိုက်တာ မထင်ထားတာတွေကတကယ်ဖြစ်ခဲ့တယ်"
"ဟုတ်တယ်နော် ခလေးနဲ့အတူရှိနေရတညနဲ့တင်ဘာမှကို မ မလိုချင်တော့ဘူး"
"တူတူပါပဲ မရယ်"
"အမြဲတမ်းသေတဲ့အထိ ခလေးလက်ကို မြဲမြဲတွဲထားပါမယ်လို့ကတိပေးတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ မ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ခလေး လည်းတူတူပါပဲ မ အနားကနေဘယ်တော့မှ ထွက်မသွားဘူးလို့ကတိပေးပါတယ်"

ကဗျာ စကားပြောနေရင်း ကာရံပါးပြင်လေးကို အနမ်းတွေပေးလိုက်တယ်..ကာရံကတော့တလမ်းလုံးလက်တဖက်က ကဗျာ့လက်ကိုကိုင်ထားတယ်တဖက်ကတော့ကားမောင်းနေတာပေါ့...

ပင်လယ်ကမ်းစပ်ပေါ်က ကျောက်ဆောင်လေးတခုပေါ်မှ အရမ်းကိုလှပတဲ့ကောင်မလေးနှစ်ယောက် နှင့်အတူ ပင်လယ်ရေပြင်ကြီးထဲကိုဝင်တော့မဲ့နေမင်းရဲ့ အလှက ပန်းချီကားတချပ်လို့လှပလွန်းနေတယ်...
အဲ့ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကတော့သက်ဆုံးတိုင်တွဲလက်တွေမြဲပြီးသေတဲ့အထိ အတူတူနေသွားကြတယ်...

*ဖတ်ပေးတဲ့ပရိတ်သတ်အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်..နောက်ဝတ္တုတွေကြရင်ဒီတက်ပိုကောင်းအောင်ကြိုးစားပြီးရေးပေးပါမယ်...အစ ဆိုတော့ short story ပုံစံလေးပဲရေးထားပါတယ်..နောက်ဆိုဇာတ်လမ်းကိုဒီထက်ပိုကောင်းအောင်ရေးပေး​ပါမယ်နော်..