KÜÇÜK KALBİN BÜYÜK HİKAYESİ

Seni Seviyorum...

(Eylül)

- Eylül o benim çıktığım çocuk. Aslında çıkmiyoruz . Yani durum biraz karışık sana sonra anlatirim şimdi gitmem lazım dedi ve kavganın olduğu yone doğru ilerledi. Öylece kala kalmıştım. Tekrar başıma bela sarmak istemiyordum. O yüzden sağ taraftaki bank doğru gittim. Duygu biriyle çıkıyordu. Banka oturduğumda hâlâ kavgaya bakıyordum. Neden kavga ediyorlardı ki? Merak etmistim. Ayağa kaltım. Ya Duygu'ya da birşey yaparsa...Bir iki adım atmıştım ki kolunda biri tuttu. Kim olduğuna bakmak için arkamı döndüğümde karşımda Eren vardı.

-Oraya gitme.

-Neden?

-Görmüyor musun kavga ediyorlar?

-Evet ama Duygu 'ya birşey yaparsa baksan ne kadar sinirli.

-Sanmıyorum. Onlar çıkıyor ona zarar vermez.

-Bilemiyorum.Bu çocuk beni mi takip ediyordu yoksa sürekli böyle mi denk geliyordu.

-Bu arada önemli bir rahatsızlığın yok değilmi?

-Ne demek istiyorsun

-Dün hastaneden ya onu soruyorum.

-Sen nereden öğrendin?

-Şey dün sahile gitmistim.Seni gördüm. Bayıldığı için hastaneye getirdim.

-Beni hastaneye götüren sen miydin? Hayır hayır kesinlikle bu çocuk beni takip ediyordu. Yani en azından. Bir teşekkür etmeliyim.

-Teşekkür ederim. Yani dün bana yardımcı oldugun için. Beni hem o kavgadan kurtardın hem de dün beni hastaneye kadar götürdün . Herşey için teşekkür ederim.

-Önemli değil . Ben sadece sana yardımcı oluyorum. Yani okula alisman için. Teşekkür etmene gerek yok.

Bilmiyordum neden bana yardımcı olduğunu. Ama onun sayesinde hala yaşıyordum. Bu arada Duygu neredeydi. O tarafa baktigimda kavga hâlâ sürüyordu. Dayanamayıp ayağa kalktım ve o tarafa doğru ilerledi. Arkamdan seslendiği zaman ne dediğini anlamamıştım. Arkamı döndüğümde neredeyse çarpışacaktık.

-Dursana başına bela arıyorsun.

-Tamam arkadasimi orada yalnız bırakamam. Anladın mi?

-Anladım ama zaten ona zarar vermez yani vermemeli.O böyle konuşurken ben onu dinlemeden arkamı döndüm ve ilerlemeye devam ettim. Tamam beni kurtarmıştı. Bende teşekkür etmistim hâlâ neden peşimdeydi?

Duygu "Cihat"diye sesleniyordu.

Ama çocuk onu dinlemiyordu.

-Sen karisma Duygu. Bana artistlik taslamak neymis soracağım ben ona.

-Ya tamam bak hocalar gelecek gidelim artık. Hadi lütfen.

Bu defa Cihat Duygu'nun dediğini yaptı.Kavga bittiğine göre Duygu'nun yanına gidebilirdim. Duygu diye.seslendim. Bana baktiginda Cihat 'a birşeyler söyledi ve bana doğru geldi.

-Oluyor Duygu ?diye sorduğumda cevap vermedi. Biraz bekledi ve sonra konuşmaya başladı.

-Sınıfa gidelim sonra anlatirim dedi.

Tamam dedikten sonra sınıfa doğru ilerledi ilerledik. Sınıf geldigimizde Eren sınıftaydı. Bizi görünce Duygu'ya seslendi.

-Duygu musait biraz konuşsak.

-Sonra konuşsak.

-Önemli ama 5dk yeterli.

-Tamam dediyor ve sınıftan ayrildilar . Neydi ki konuşacaklar. Benimle mi ilgiliydi. ??????

( Eren )

-Duygu bence Cihat'dan Eylul'e bahsetme.Yani hicbirsey söyleme ona.

-Biliyorum söylemeyeceğim. Ama mutlaka merak edecek ve soracak. Yalan söylemek istemiyorum yapacağım ben?

-Bak sadece git ve ona çıktığınız ve bir kız ona ters davranınca da kızla kavga ettiğini şöyle . Ayrıca Eylul'ü o cocuktan uzak tut. Onunda senin gibi olmasını istemiyorum. Sende artık kurtul bu şeyden. Ben konuşurken Duygu'nun gözleri dolmustu. Çok mu sert konuşmuştum. Onunlla ne zaman bu konuyu konuşmam ağları.

-Tamam özür dilerim Duygu aglama dedim ve Duygu 'ya sarıldım.

-Bana hak vermelisin. Eylul'de senin gibi olmasın. Sil hadi göz yaşlarını .

-Evet haklısın. Onu Cihat 'dan korumalıyız. Tam o sırada Eylül kapıdan bize baktigini gördüm. Muhtemelen bizim konuştuklarımızı duymustu ve bizi satılırken görüştü. Yanlış anlamış bile olabilirdi. Arkasini dönüp sınıfa girdi. Bir açıklama beklediği çok belliydi. Ama her ne olursa olsun ona. Cihat'dan bahsetmeyecektik. Yani sırrımızı söylemeyecektik.Sınıf girdigimde Eylül sınıfta çok dalgın duruyordu. Bizi duyduysa ki duydu kesin kafası karışmıştı. Duygu bu olaydan bahsetmeyecegine söz vermişti. Bu yüzden içim rahattı.

Son bir dersimz kalmıştı. Bu yüzden şanslıydık. Zil çalmıştı ve hocamiz girmisti. Bu yüzden merakli Eylül bize soru görme hakkını kaybetmişti.

Ama pes etmeyeceğini biliyordum. Hoca nekadar ders anlatsa kafam bu olaylardaydı. Sonunda ders bittiginde sınıfta ben ve Eylül vardı. Duygu zil çalar çalmaz gitmişti. Bende toplanıp sınıftan çıkmak için hazırlamıştım ki Duygu bana seslendı.

-Eren biraz konuşabilir miyiz?

-Şey aslında biraz isim var sonra konuşsak.

-Benden sonun kadar kalamayacağını biliyorsan sorun yok sonrada konusuruz.

-Bak Eylül ben kaçıyorum. Sadece biraz isim var o kadar ama vazgeçtim. Söyle hadi seni dinliyorum.

- Şey özür dilerim dedikten sonra arkasini dönüp sınıftan dışarı çıktı. Of ya ne demiştim ki . Sanırım kalbini kırmıştım. Sonra arkasından koştum. Ona yetiştiğimde otobüse binmek uzereydi.Ona seslendimde bana baktı. Ama aldırış etmeden otobüse doğru ilerliyordu. Hızla koşup yetiştigimde kolundan tutup çektim. Şoförden özür dileyip gitmesini söyledim.

- Yapıyorsun sen bu son otobüstü .

-Özür dilerim. Kalbini kırdım. Bak hicbirsey bilmiyorsun-

- Evet hicbirsey bilmiyorum ve artık bilmek de istemiyorum. Artık bırak kolumu da gideyim.Ne diyecegimi bilmiyorum. Oylece yüzüne baka kaldım. Haklıydı da kalbini kırmıştım.

-Özür dilerim.

-Artık kolumu birakir misin?

- Hayır lütfen bana kızma ben sadece seni korumaya çalışıyorum.

-Neden şöyle neden beni korumaya çalışıyorsun. İstemiyorum ben kendi başımın çaresine bakarim.

-Çünkü seni

-Çünkü beni ne soylesene?

-Anlamıyorsun arkadasimin ve seni bu okuldaki iğrenç insanlardan korumak için elimden geleni yapıyorum.

-Sen her gördüğün kızı.kurtarihorsunuz o zaman. Ayrıca kocaman bir okul bu içinde tek.kız ben değilim tamam mı. Artık rahat bırak beni..

- Evet okulda bir sürü kız var ama sen haklısın. Çünkü seni seviyorum. Onu bırakmıştım ve o giderken arkasından bu sözcükleri fısıldadım.

Eylül gidinceye kadar arkasından bakmıştım. O diğer kızlar gibi değildi. O hepsinden farklıydı. Ona aşık olmuştum. Bunları soyledigine inanamıyorum. Tek bilmek istediğim onunda beni sevip sevmediğiydi. Bu aşkımıda ona nasıl itiraf edecektim. Ya Hayır derse o zaman ne yapacaktım? Bunları dusunurken yavaş yavaş eve ilerledi. Yatın yeni bir gün beni bekliyordu.