Asena'm

□1♡

Hızlıca bavulumun içine birkaç eşya daha koyup fermuarı çektim.Aynadan son kez kendime baktıktan sonra mavi beremi takıp Sert adımlarla kapıya yöneldim. İfadesiz bir yüz ile odamdan çıktıktan sonra yeri döven adımlarla yarbayın odasına ilerlemeye başladım. Kapıyı çaldım .

İçerden "gel" emri gelince kapıyı açtım ve odaya adımımı attım. Sert bir yüz ifadesi ile tekmil verdim.

"Asena sönmez,kayseri emret komutanım"

Yarbay " hazırsan helikopter pistte bekliyor yüzbaşım " dedi. Hemen ardından buzdan bakışlar ve buzdan bir sesle devam etti " seni orda metin binbaşım karşılayacak Yüzbaşım . Zaten direkt olarak askeriyeye iniş yapacaksınız. Umarım burada gösterdiğin başarıların devamını ordada gösterirsin, çıkabilirsin"

"Emredersiniz komutanım" dedim ve topuğumun üzerinde dönerek kapıya yöneldim. Postallarım yeri acıtacak kadar sert bir şekilde adım artarken odadan çıktım ve çıkışa yöneldim. Yanından geçtiğim askerlerim bana selam verirken sadece başımı hafif eğmekle yetiniyordum.

Hepsi yaklaşık 3 yıldır eğittiğim askerlerdi. Kimisi yeni kimisi eski , kimisi rütbe yükseltmiş kimisi aynı yerinde sayıyordu. Ama bir çoğu emek vermişlerdi. Bir çoğu gözü kapalı vatana, ay yıldıza , milletimize sahip çıkacak ve çıkmaya çabalayacak insanlardı.

Hızlı adımlarla dışarı çıktım. Oradada bir kaç askerin selamını karşıladıktan sonra helikopterin beklediği piste vardım. bir kaç yüzbaşı beni yolculamak için bekliyorlardı. Onlarla da kısaca vedalaştım.

Helikoptere çevik bir hareketle bindikten sonra helikopteri kullanan pilotun yanına oturdum. Öncesinde valizimi arkaya yerleştirmeyi unutmamıştım. Pilota baş selamı verip
Önüme döndüm.

Aslında helikopteri ben kullanabiliyordum. Bunun eğitimini almıştık . Lâkin helikopter beni bırakınca gerisin geri döneceği için ben kullanmıyordum.

Helikopter yavaş yavaş hareket ederken kendimi düşünce denizinin biraz hırçın bir o kadar da sakin denizine bıraktım. Ben Asena SÖNMEZ.
24 yıllık ömrümde hep yalnız bir kızdım. Annem ve babam ölmüşlerdi. Hayır,kitaplardaki gibi ne babam askerdi ne de gizemli bir çatışmaya kurban gitmişlerdi. Yalnızca ecelleri ile öldüler.Ailemi 7 yaşında kaybettim. Açıkcası onları hatırlayınca kalbim filan sızlamıyor çünkü duygularımı kaybedeli çok uzun zaman oldu . En son ne zaman tebessüm ettim onu dahi hatırlamıyorum. Neyse. Ondan sonra yetimhanelerde büyüdüm. Küçüklükten beri hedefim belliydi bu yüzden dersleri çok sallamazdım. Zaten o baskıcı yetimhaneden 18 yaşına bastığım gün siktir olup gitmiştim. Sonra hedeflerim neticesinde askerlik için elimden geleni yapmaya devam etmiştim. Ve o kadar uğraşın sonucu yüzbaşı aynı zamanda bir bordo bereli olmuştum.

Yaklaşık olarak 2 saatlik bir yolculuktan sonra helikopter piste iniş yaptı. Pilota soğuk bir sesle " eyvallah " dedikten sonra bavulumu aldım. Önce aşağıya bavulumu yolladım hemen ardından kendim bavulun yanına atladım. Başımı kaldırdığımda sıkı ense topuzumdan bir kaç arsız tel dışarı fırlamış rüzgarın melodisine ayak uydurarak dans etmeye başlamıştı.

Kafamı kaldırdığımda karşımda yarbayın da dediği gibi metin binbaşı olduğunu düşündüğüm bir adam vardı. Yaklaşık olarak 45 'li yaşlarda olan metin binbaşı ,yaşına göre oldukça fit bir vücuda sahipti sahip olmasına lâkin yüzünde bunca yıllık emeğin ve yaşının
Getirdiği kırışıklıkları gizleyememişti.

Hemen yanında omuzlarındaki yıldızlardan benle aynı rütbede olduğunu anladığım yüzbaşı duruyordu . O da 30'lu yaşlardaydı. Fit bir vücudu ve kırışıksız bir yüzü vardı.

Hızlı bir şekilde onları inceleyip yaşı yolun yarısında olan yarbayın karşısına adımladım ve tekmil verdim. Daha sonra hazır ol vaziyetine geçtim ve yarbayın konuşmasını bekledim.

"Hoşgeldin öncelikle Sönmez"

"Hoşbuldum komutanım"

"Nasılsın asker yolculuk rahat mıydı?"

"Saolun komutanım"

"Yorulmuşsundur yüzbaşım. Odana git ve dinlen"

"Emredersiniz komutanım" dedim. yüzbaşına başımla selam verip topuğumun üzerinde arkamı döndüm. Askeriyeye bakarken burada uzun süre kalıcağım hissi doğmuştu içime.

□♡□♡□♡□♡

Herkese selamlar arkadaşlar. Bu benim yeni kitabım. Umarım okunur. Öncelikle ben buraya düşüncelerimi anlatmak istiyorum . Benim okuduğum bir çok kitapta kadın karakterler erkeğin bir hareketine gururlarını ayaklar altına alıveriyorlar. Ve bu benim o kadar sinirime dokunuyor ki evde çığlık atıcak raddeye geliyorum. Bu yüzüden kadının çok gururlu olduğu bir kitap aynı zamanda hayalim olan askerlikle ilgili bir kitap yazmak istedim. Umarım beğenirsiniz. Şimdiden iyi okumalar

□♡□♡□♡□♡