Asena'm

□6♡

Şuan herkes nefesini tutmuş Asena'yı ya da ondan gelecek iyi haberi bekliyorlardı. Duvarın bir yanında Metin,Ateş,Oktay ve Uraş sıkıntılı bir bekleyişin içindeydi.

Uraş'ın içinde fırtınalar kopuyordu. ' Benin yüzümden.','o deil ben vurulmalıydım.','ne yaparsam geri gelir?' Bunlar aklındaki düşüncelerin yalnızca bir kaç tanesiydi. Daha binlercesini beyninin gizli bir bölmesine kaldırmıştı. Yoksa beyni kaldırmayacaktı çünkü.

Oktay koridorda bir oyana bir bu yana giderken arada duraksayıp öfkeli gözlerini Uraş'a çeviriyordu. Kendisine ne olduğumu asla bilmiyordu. Asena'yı koruması gerektiğini ve ona kim ne yaparsa hesap sorması gerektiğini hissediyordu. Lâkin Uraş'a hesap soramıyordu çünkü rütbesi kendisinden yüksekti . En ufak hamlesinde o kadar yıllık emeği boşa gidecekti.

Ateş, Ateş pek bir şey düşünmüyordu. İçinde tarifi imkansız bir acı vardı lakin sebebini bilmiyordu. Ara sıra abisine , Metin'e ve Oktay'a bakıp ne yaptıklarını takip ediyordu. Lâkin pek bir değişiklik olmuyordu. Herkes aynı şeyleri tekrarlıyordu.

Metin Binbaşı bir yandan Asena için endişelenirken bir yandan da askeriyeye dönmesi gerektiğinin farkındaydı. Askeriyenin iki Binbaşısı da buradayken askeriye başı boş duruyordu.

Duvarın öbür yanında Asena yaşam savaşı veriyordu. Doktorlar üstün bir çaba harcıyorlardı. Kurşun o kadar kritik bir noktaya saplanmıştı ki yanlış bir hamlelerinde Asena'nın hayatına mal olabilirlerdi.

Asenanın yaşama ihtimalinden yüksekti hayata tutunma ihtimali. Her insan ne yazıktır başaramaz bunu. Bu koridorlar ne şehitler , ne şehit yakınları gördü. Ve görmeye de devam ediyor. Malesef her gün vatanımızda onlarca , dünyada binlerce asker ölüyor. Bunların kimisi Allah uğuruna, kimisi aç gözlülükten kimisiyse yine vatan için çıkıyordu.

Ama eninde sonunda yürek yangını bir ananın bir ailenin oluyor. Bu yangının cezası ahirette misliyle çekilecek. Ama kimsenin umrunda deil bu.

ASENA'DAN

Gözlerimi açtığımda bir ormandaydım. Sol tarafımda dibi görünmeyen bir uçurum vardı. Lâkin suyun akış sesini duyuyordum. Sağ tarafımda yemyeşil uçsuz bucaksız bir arazi vardı.

Etrafım da dönmek istediğimde bir şeye takılıp yere düştüm. Takıldığım şeye bakmak için başımı eğdiğimde bir kafa görmeyi kesinlikle beklemiyordum. Baş vücudundan ayrılmıştı ve adamın yüzünü azıcık hatırlıyordum.

Daha  dikkatli bakmak için eğildiğimde başımda bir silah hissettim. Arkamı döndüğümde Minela PATINOW'u gördüm. Bana nefretle bakıyordu. Ben de ona nefretle bakıyordum çünkü o bir terörist ele başıydı. 4-5 sene evvel bir kampı vardı ve uzun bir süre bizi oyalamışlardı. Lâkin onu yakalamış ve leşini sermiştik.

Hızlıca elini tuttum ve ters çevirdim. Eklem yerine tekme attığımda kırıldığına dair bir ses geldi. Silahı yere düştüğünde hemen onu alıp Minela'ya dönderdim.

"Hûn li vir çi dikin?"
(Ne işin var senin burada?)

Minela gür bir kahkaha attı."ew heval henek e?"(komik mi heval?) Diye bağırdım. Bu dediğime eş değer olarak aniden ciddileşti ve bağırmaya başladı.

"Hûn ê bimirin û biçin, tirk" (geberip gideceksin Türk.) Minela bunu dediğin de ayağımın yanındaki kafadan bir ses yükseldi.

"Hûn ê bikenin, tirkî"(sürüneceksin Türk.) Sinirlendim. Çok sinirlendim. Ama kendime sakin olmamı telkin ettim. Biz ne sürünecektik, ne de geberecektik. Biz ya gazi ya da şehit olurduk.

Sonra bir kafatası gördüm . Derisi yoktu . Bu çok iğrençti. Ondan da bir bağırış yükseldi. "Em ê Kurdistanê ava bikin, tirk." (kürdistanı kuracağız Türk.)
Onu duyduğum an bağırdım."Kurdistan tunebû, dê nebe heval. vê yekê hişyar bike."(kürdistan diye bir yer olmadı,olmayacak heval. bunu aklına kazı)

Bir kişiden daha aynı ses geldi. Hepsi aynı şeyi zırvalıyordu. Sözde Kürdistan'ı kuracaklarmış. O kürdistan denen şeyi kurmak için önce bir Türk askerini onu geçerlerse de milletimizi geçmeleri gerekecekti. Şuan asker olmasa da vatanı için gözünü kıpmadan canını vericek milyonlar vardı.

En sonunda dayanamayıp bağırdım. "Tenê bînin bîra xwe, ez ê Kurdistanê ji we re ne ava bikim û ne jî ava bikim. Ev milet dê axa we ji bo we parçe neke."(andım olsun ne size kürdistan'ı kurduracağım ne de kurduracağız. Bu millet size topraklarını yar etmez.) Etmeyecektim, etmeyecektik.