"Bunun yeri," rafa boyumun yetişmesi için adeta can çekişiyordum. Aynı zamanda Hyunjin'e söylenmekle meşguldüm. "Burası. Tanrı aşkına bardakların yanına neden tabak koyuyorsun?!"
Beni duyduğundan emin bile değildim. Odasında yine her şeyden kopmuş halde oyun oynuyor olmalıydı. Evin annesi gibiydim, Hyunjin de çocuğumdu sanki. Yemeği Felix yapar, evi Felix toplar, Felix temizler, yemeğini de ben yedireyim tam olsun. Tamam bu canımı sıkmıyor hatta normal çünkü ben ondan daha boşum, tüm gün evde yatıyorum.
Boyumun yetişmeyeceğini anladığım zaman kenarda bana bakan sandalyeyi asıldım ve üstüne çıkarak tabağı ait olduğu yere koydum. Bizim böyle bir tabağımız mı vardı, hatırlamıyorum bile.
Sandalyeden inip yerine koydum ve tezgaha yaslanıp telefonumu açtım.
Soyeon'dan mesaj vardı. Kendisi çocukluk arkadaşım olur, Jeongin ile birlikte en yakın arkadaşım. Tam bir... çatlak.
ararsa aç: şimdi bana delirmemem için bir sebep söyle
siz: ne oldu lan
ararsa aç: NE OLMADI DE
siz: NE OLMADI
ararsa aç: dur öyle mantıksız oldu
sen yine ne oldu de
siz: ._.
ne oldu
ararsa aç: saçımda beyaz çıkmış
kafamı duvara sürteceğim
siz: ne alaka ya
sen saçlarını griye boyamadın mı
ararsa aç: of felix ne kadar zekisin
bu bilgi olmasa ne yapardık aşkım
siz: dur
ne olduğunu biliyorum
ararsa aç: sonunda
siz: depresyona girecek konu bulamadın bunu bahane ediyorsun
ararsa aç: evettt
neyse şimdi boşver
ben yine girerim depresyonuma da
sen en son friendzone atmıştın
ne oldu o iş
siz: girme aq o konuya
ağlamak istiyorum
ararsa aç: zırla bana ne
sana burada altının değerinde bilgiler getirdim
ağlayacağım diyorsun hâlâ
siz: NE BILGISI
ararsa aç: hyunjin aslında kızmış
siz: neye
ararsa aç: ne neye
kızmış işte
siz: tamam işte neye
ararsa açma: CİNSİYET OLAN KIZ
ŞAKA BİLE YAPAMIYORUM TANRIM BEYİNSIZLIK SEVİYEMIZ YÜZÜNDEN İLETİŞİM BİLE KURAMIYORUZ
