Δύο κόσμοι, Μία ένωση

~Κεφάλαιο 8~

Η μάχαιρα πεσμένη δίπλα από την Αλκμήνη. Ο δήμιος ξαφνιασμένος. Ο κόσμος στραμμένος προς την κατεύθυνση από την οποία προήλθε η πέτρα. Η Αλκμήνη να κοιτά στην ίδια κατεύθυνση με ανοιχτό το στόμα.

«Είναι αδύνατον! Σε είδαμε νεκρό!» φώναξε ο αξιωματούχος μην πιστεύοντας μπροστά του και με ένα σάλτο βρέθηκε μπροστά του ο...

«Jinhai! Είσαι- είσαι ζωντανός!» φώναξε η Αλκμήνη ακόμα αδυνατώντας να καταλάβει πώς στέκεται μπροστά της. Ένιωσε μια χαρά που δεν περίμενε.

«Ναι, είμαι ζωντανός και όχι χάρις τη βοήθειά σου, αξιωματούχε. Ή καλύτερα να πω προδότη;» και με τα λόγια του περικυκλώνουν τον χώρο ντουζίνες φρουρών.

«Τι ανοησίες είναι αυτές που λες; Να ήρθαν και οι φρουροί να σε πιάσουν και να πεθάνεις μια και καλή με τη γυναίκα σου. Εμπρός πιάστε τον!» φώναξε σε μια στιγμή τρέλας και ασυναρτησίας.

«Αυτοί οι φρουροί δεν βρίσκονται εδώ για μένα. Νομίζεις ότι δεν κατάλαβα το σχέδιό σου;»

Για μια στιγμή ο αξιωματούχος κοίταξε τριγύρω του φοβούμενος και σπρώχνοντας τον Jinhai πίσω πήγε να το σκάσει, αλλά οι φρουροί τον έπιασαν και τον ακινητοποίησαν. Ο Jinhai πάει προς το μέρος του και του εξηγεί τα πάντα.

«Πρώτον, το βέλος που ετοίμασες να μου ρίξουν την ώρα που ήμουν γονατισμένος προδίδει ότι με ήθελες επιτόπου νεκρό και απ' ότι κατάλαβα δεν πήρες τον καλύτερο μιας και με πέτυχε άτσαλα όταν του απέσπασα τον σταθερό στόχο όταν έτρεξα στον αυτοκράτορα.

Δεύτερον, και μόνο που με κατηγόρησες τόσο εύκολα σημαίνει ότι έχεις κάποιον από πίσω σου, ισχυρότερο. Τα επιχειρήματά σου θα είχαν βάση, αν δεν έπιανε φωτιά η άμαξά μου, κάτι που ήταν το αρχικό σχέδιο αν και δεν πέτυχε να μας εξοντώσει.

Ο πατέρας μου δεν ήταν τόσο αφελής για να πιστέψει όλα όσα είπες. Έτσι όταν με χτύπησε το βέλος προσποιήθηκα ότι πέθανα κάνοντας νόημα στον πατέρα μου κι έτσι με γρήγορες διαδικασίες προσπάθησε να λήξει την συνεδρίαση.

Τα υπόλοιπα, νομίζω μπορείς να τα καταλάβεις. Όμως, αυτό που εμείς δεν καταλαβαίνουμε είναι το ποιος θα σε έβαζε να τα κάνεις αυτά. Γι' αυτό, πες μας! Ποιος σε έβαλε;»

Με το που τελειώνει την ερώτησή του, ο αξιωματούχος σπρώχνει πάλι το χέρι του ενός φρουρού, αρπάζει το ξίφος του φρουρού και αυτό-μαχαιρώνεται στο στομάχι φτύνοντας αίμα.