Δύο κόσμοι, Μία ένωση

~Kεφάλαιο 9~

«Πρίγκιπα Jinhai!!!» φώναξε μια κοπέλα τελείως ενθουσιασμένη με την Αλκμήνη να ανεβάζει, μεταφορικά, πίεση...

Και εδώ θα αναρωτιέστε τι έγινε; Λοιπόν, ήρθε η ώρα για μία αναδρομή στο παρελθόν. Όχι πολύ μεγάλη, μην ανησυχείτε. Είναι τόσο απλή και ξεκινά από τη στιγμή που ο Jinhai άφησε την Αλκμήνη και την Yu Yan μόνες στο δωμάτιο κι αυτός πήγε να προπονηθεί. Όλα καλά ως εδώ, όπως και μετά από μισή ώρα που η Αλκμήνη ήθελε να τον "ρωτήσει κάτι" και αντί να στείλει την Yu Yan, αποφάσισε να πάει μαζί της. Τον λόγο δεν τον λέμε, ντροπής πράγματα τώρα, κουτσομπολιά.

Θα μου πείτε μια χαρά ως εδώ, δεν βλέπουμε κάτι το ανησυχητικό. Έλα, όμως, που δεν ήταν η μόνη που θέλησε να επισκεφθεί τον Jinhai. Η ενθουσιασμένη αυτή γυναικεία φωνή προέρχεται από την Lady Hua, μια ευγενούς καταγωγής νεαρή κοπέλα με φιλοδοξία να μπει στο παλάτι και συγκεκριμένα στο πλάι του Jinhai. Όμως δεν είναι τόσο κακιά όσο σας φαίνεται. Είναι γλυκιά ψυχή. Σπαστική, αλλά γλυκιά...

Αυτό που πόνεσε περισσότερο την υπερηφάνεια της Αλκμήνης ήταν ότι πήγε να φωνάξει η ίδια τον Jinhai και την διέκοψε η ψιλή φωνή της Hua.

«Μόλις έφτασα στο παλάτι, ήρθα να σε βρω! Δεν το πιστεύω τι πέρασες;»

«Δεν τα πέρασα μόνος μου, αλλά με την γυναίκα μου.» της απάντησε ευγενικά. Την ώρα που έβαλε το σπαθί του στη θήκη, όπως το ίδιο έκανε και ο κολλητός του ο Yu Huai. Σ' αυτόν θα αναφερθούμε άλλη στιγμή...

«Με την γυναίκα σου;»

«Ναι όλη η χώρα το ξέρει» συμπληρώνει ο Yu Huai. «Μας ήρθε από μακρινή χώρα για να ενωθούν τα βασίλεια.»

«Ααα ώστε έτσι. Ήμουν πολύ απασχολημένη με τα μαθήματά μου στο να γίνω καλή σύζυγος, που δεν το έμαθα.»

«Αλίμονο.» ψιθύρισε στον Jinhai ο Yu Huai, με τον πρώτο να γελάει κρυφά.

Πλέον η Αλκμήνη δεν άντεχε απλά να ακούει και...

«Zhangfu...»

«Mingxia, ήρθες τελικά ως εδώ. Χαίρομαι που το αποφάσισες. Ήθελα να σου δείξω κάτι.» είπε ο Jinhai προσπερνώντας την Lady Hua και πήγε και έπιασε τα δύο χέρια της Αλκμήνης, ώστε μετά να την τραβήξει προς την αντίθετη κατεύθυνση, αφήνοντας τον Yu Huai, την Lady Hua και την Yu Yan πίσω. Η ατμόσφαιρα έπεσε, όπως και κάτι σαν καμένο άρχισε να μυρίζει. Η Yu Yan αφού το αντιλήφθηκε απομακρύνθηκε δήθεν ότι έχει κάτι να κάνει και έφυγε.

Η Lady Hua έβραζε από το κακό της. Αν μπορούσε θα είχε ουρλιάξει, αλλά σεβάστηκε την αξιοπρέπειά της και την καταγωγή της. Επίσης ντράπηκε και τον Yu Huai που τυχαίνει να είναι, όπως και ο Jinhai, παιδικός της φίλος. Μπορεί να είχε τις φιλοδοξίες της, αλλά μπροστά του δεν ήθελε να γίνει ρεζίλι, όχι ότι πάντα το πετύχαινε δηλαδή...

«Σου προτείνω να ξεχάσεις τα μεγάλα σου σχέδια» της πρότεινε δίνοντας ένα τέλος στην απόλυτη ησυχία που τους κατέβαλε. «Δεν γίνεται να παντρευτεί δεύτερη γυναίκα.»

«Ναι. Αλλά κανείς δεν μου απαγορεύει να τους κάνω τη ζωή λίγο δύσκολη.» του απάντησε αφήνοντας ένα πλατύ χαμόγελο ευχαρίστησης.

«Τι σκαρώνεις πάλι; Αυτό το χαμόγελο είναι περισσότερο τρομακτικό παρά χαριτωμένο.»

«Εειιι» γύρισε και του χτύπησε με μπουνιά στον ώμο.

«Αουτς, ήρεμα!» αντέδρασε ο Yu Huai προσπαθώντας να συγκρατήσει το γέλιο του.

Πίσω στο ζευγάρι μας ,όμως, ο Jinhai σταματάει στον κήπο με την στρογγυλή λιμνούλα αφήνοντας απαλά το χέρι της Αλκμήνης και παίρνοντας μια ανάσα.

«Ευτυχώς που ήρθες. Προσπαθούσα να ξεφύγω από τον τόσο ενθουσιασμό της.» της λέει χαμογελώντας κοιτώντας την λιμνούλα.

«Αλήθεια; Δεν φάνηκε να ήσουν σε τόσο δύσκολη θέση.» είπε η Αλκμήνη φανερά ενοχλημένη.

Γυρνώντας προς το μέρος της, πιάνει ξανά τα χέρια της, τρίβοντάς τα απαλά, κοιτώντας τα και μετά σηκώνει το βλέμμα του για να συναντήσει το δικό της.

«Μπορεί να παντρευτήκαμε για πολιτικούς λόγους, αλλά θέλω να τα πηγαίνουμε καλά.» της είπε γλυκά και σοβαρά «Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις. Ας προσπαθήσουμε να μάθουμε ο ένας τον άλλο.»

Η Αλκμήνη είχε χαθεί μέσα στα μάτια του και τα λόγια του ακούγονταν σαν μουσική. Γίνεται στ' αλήθεια να είναι όλα τόσο ωραία; Από πότε άρχισε να τον βλέπει έτσι; Μήπως ήταν αυτό που της έλεγε η μητέρα της όταν ήταν μικρή; Στο βλέμμα του άντρα σου να χάνεσαι. Είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό, σκέφτηκε.

Ο Jinhai βλέποντας να μην αντιδράει η Αλκμήνη, την αγκάλιασε μέχρι που τους σταμάτησε ο ευνούχος Peng.

«Μεγαλειότατε! Σας ζητάνε στην αίθουσα του θρόνου!»

«Για ποιο πράγμα αυτή τη φορά;»

«Ξεκινάει πόλεμος!»

«Μα πώς;» αντέδρασε ο Jinhai μην πιστεύοντας αυτό που άκουσε.

Καμιά ώρα χαλάρωσης δεν υπάρχει σε αυτό το βασίλειο; Αναρωτήθηκε η Αλκμήνη, ελαφρώς ενοχλημένη από την ξαφνική διακοπή αυτής της τόσο συγκινητικής και τρυφερής στιγμής, όπως και για το γεγονός ότι ακόμα δεν χαλάρωσαν από τον παραλίγο θάνατό τους και να που πάλι κάτι προέκυψε.

«Δεν ξέρω, απλά μου είπαν να σας φωνάξω λέγοντάς σας αυτό. Ελάτε γρήγορα!»

...

Χαίρετε!!! Είναι μικρό το κεφάλαιο, αλλά ελπίζω να σας άρεσε και τα νέα ονόματα της ιστορίας μας προφέρονται έτσι:

Lady Hua(Χουά) και Yu Huai(Γιου Χουάι)

Μέχρι την επόμενη φορά!!! 再见 (Jaijian= Goodbye)!!!