LEKA (Direniş)

1. Bölüm "Yaşamak için bir sebep?"

Bugün doğum günüm ve bu kitabı içimdeki tüm karanlıklara rağmen temiz kalmayı başarabilmiş o küçük kıza ithaf ediyorum.

İyi ki doğdun kırılmış kızım...

28.05.2021

🍀🍀🍀🍀

Okumaya başladığınız tarihi buraya alalım...

İyi okumalar

🌸🌸

Yaşadığım hayatın bataklıktan farkı yoktu. Batmıştım ve çıkamıyordum. Çıkmaya çalıştıkça batıyor ve direnmeyi de bırakmıyordum. Eh, haliyle dip çok da uzak değildi.

Sanki bir oyun gibiydi herşey. Farklı bir dünya, kötü karakterler ve nerede olduğumun önemi olmayan bir şehir. Bu oyunda hayatta kalabilmen için gerekli olan tek şey hayatta kalmaktı. Öyle... Ya hayatta kalacaktım yada hayatta kalacaktım. Bulunduğum konum başka bir seçenek vermiyordu açıkçası.

Hayat hayat deyip duruyordum evet...
Çünkü benim adımdı Hayat. Tümüyle kendini korumaya adamış, zorlukları tek başına göğüs gererek aşmış ve iliklerine kadar direnen kız.

Annem ve babam öz değillerdi ama beni öz kızlarıymışım gibi seviyorlardı. Yani tabi ben öyle sanıyordum...

Söylediklerine göre Amerika da doğmuştum. Las Vegas da.
Öz ailem bir araba kazasında öldüklerinde o zamanlar orada çalışan Sevim ve Yıldıray SÖĞÜT çifti beni evlatlık almak istemişlerdi. Dediklerine göre yeni doğmuştum. Kırk günlük bile değildim.

Evet bana Hayat diyorlar ama asla kabullenemedim yaşamak zorunda olduğum hayatı. Sihirli güçler istiyordum bu savaşta. Dövüşüp kemiklerimi kırmak yerine sihirlerimle alt edeyim istiyordum herkesi.

Ama malesef isteklerimizin pek de bir önemi yoktu bu korkunç hayatta...

"Geldin mi yumurcak?!"

Konuşmadan başımı salladım. Yanında adamları varken konuşmam yasaktı çünkü.

"Kurt efendiye söyle de yarın iki katını hazırlatsın. Ha unutmadan... Yine sen getir olur mu?"

Kurt dediği kişi benim Cengiz Abimdi. Dişlerimi sıkıp başımı aşağı yukarı salladım.

Bok beklersin.

"Al bakalım." diyerek elindeki iki yüzlük destelerini uzattı ve ben almaya giderken fısıldadı.

"Gözüme girdin haberin olsun..."

Yüzümü buruşturup sinsice gülümsedim. Gülümsemem onun içinken yüzümü buruşturmam midemin bulanması yüzündendi. Zaten yüzümdeki maskeden istesede göremezdi.

Kimliğimi korumak için gözlerimin etrafını ve burnumu kapatan, alnımın yarısını da gizleyen bir maske takıyordum. Gri-siyah ve üstünde küçük taşlar olan bir maske. Kimse tanımamalıydı beni. Çünkü gizli bir hayatım daha vardı.

Kimse hayatını kendisi seçemiyordu. Eminim ki bu hayatı istemezdim ama alıştım. Gündüzleri diğer insanlar gibi okula gidip gelmeye ve geceleri pis işler yapıp madde taşımacılığı yapmaya çoktan alıştım ben. Korkmuyordum. Kimse bana zarar veremezdi.

Çünkü ben Lenay'ım. Geceleri güçlü kız. Gündüzleri ise-

Her neyse... Aslında adım Lena. Annem ve babam beni evlatlık alıp adımı Hayat diye değiştirmişler. Ailemin öldüğü kazada hayatta kaldığım için... Ama boynumdaki kolyede bir ejderha var. Kuyruğunda Lena yazıyor. Hiç çıkarmadıkları için çok mutlu oluyorum bazen. Kendimde geçmişten izler taşımak beni tatmin ediyor.