LEKA (Direniş)

2.Bölüm "İyi gelemez kimse kendin kadar."

Adımlarım beni okula götürürken kafamdaki onlarca soruyu dinledim. Cengiz abinin iyi olup olmadığını çok merak ediyordum ve sanırım mekandakilere güvenmediğim için kimseye de soramazdım.

Adil değildi bu. Neden ailem dediğim insanları bir bir kaybediyordum? Önce araba kazasında kaybettiğim ailem, sonra annem. Evet annem gittiği gün kaybettim ben onu. Şimdi ise Cengiz abi...

Bugün girmem gereken birkaç ders vardı sonra ise serbesttim. Biraz kafa dağıtmak istiyordum çünkü son günlerde pek iyi değildim.

Sırama oturduğumda yanımda bir hareketlilik hissettim.

"Günaydın aşkım." Emir beni kendine çektiğinde zorla karşılık verdim ona. İçimden hiçbirşey yapmak gelmiyordu. Sevgilime sarılmak dahil.

"İyi misin güzelim?" diyerek dudaklarını alnıma dayadı. "Ateşin var sanki?"

"Hayır Emir. İyiyim." diyerek kendimi geri çektim. Kuşkulu bakışlarını üzerimde gezdirdi ve yanıma oturarak beni tekrar kendine çekti.

"İstersen dersin bitince birşeyler yapalım."

"Olur."

"Seni arkadaşımın çalıstığı mekana götürmek istiyorum. Gelirsin değil mi?"

Başımı salladığımda dudaklarını yanağıma bastırdı ve yanımdan kalktı. Kısa süre içinde sınıftan çıktığında ben yine düşüncelerimle yalnız kalmıştım.

"Selam güzellik." diyerek yanıma biri oturdu tekrar ve başımı kaldırıp ona bakmamı sağladı.

Olamaz!

Görmek istediğim yüz kesinlikle dün akşam mal sattığım kişi değildi...

Elim ayağım birbirine dolanırken beni tanımaması için içimden sayıklıyordum.

Soğukkanlılığımı koruyarak cevap vermeden önüme döndüm. O ise yanımda sıraya yayıldı ve sırıttı.

Nerden çıktı şimdi bu?!
Zaten tüm boklar beni bulur abi!

"Sessizsin tatlım."

Cevap vermedim. Konuşursam sesimi tanıyacağından şüphem yoktu çünkü. Aksi taktirde bu işin sonunu kestiremiyorum...

Bir an önce Ela'nın sınıfa girmesini bekledim ama zaman hiç geçmiyordu.

"Sanki seni gözüm bir yerden ısırıyor." diyerek gözlerini kıstığında kaşlarımı çatıp ona en pis bakışlarımı attım.

Kimse beni tanıyamaz!

Aynen.

"Sinan!" diyen Ela'nın sesi kulaklarıma dolduğunda olayı çözmemle elimi alnıma vurdum.

Ah! Bu Ela'nın yeni sevgilisi olamaz değil mi?! Olmamalı!

"Mal mısın Hayat? Niye alnına vuruyorsun kızım?"

İkisinin bakışları benim üzerimdeyken ne yalan atacağımı düşünüyordum.

"Şey, notlarımı evde unutmuşum aklıma o geldi."

"Hah! Benimkileri alırsın boşver. Bak seni kimle tanıştıracağım Hayat. Sana Sinan'dan bahsetmiştim ya hani... Sevgilim."

Zorla dudaklarımı iki yana kıvırdım. Ela'yı üzmek istemezdim ama Sinan madde kullanan serserinin tekiydi.

Sende o maddeyi ona ve onun gibilerine satan kızın tekisin.

Mecburum. Yada değilim. Onun kadar kötü değilim bence...