3.bölüm
Uzun bir sarılmadan sonra konuştum "kızlar neler olduğunu söyleyecek misiniz artık?" dedim. Meraktan beynimi yiyordum. Lara "Olmaz!" diye bağırdı. tam yanımda olduğu için refleks olarak kulağımi kapadım. "Neden?" diye sordum. Olivia "öğrenmen için biraz beklemen gerek" dedi.
"Kızlar!" diye kükredim. "Ben kimim?!" sesim yükselmişti. hiçbirinin yüz ifadesi değişmedi. aksine gülümsediler. Brenda konuştu. "Ona çok benziyorsun,"
"Kime?!" ve yine cevap vermediler."Benim kim olduğumu siz biliyorsunuz ama ben bilmiyorum, sizce garip değil mi?" dedim sakince. Tanrım çok değişken ses tonum var! Aria konuştu; "Kath boşuna uğraşma. Beklemen gerek.Uslu bir kız ol" dedi
eliyle kolumu okşarken. Pes edercesine "Of" dedim. ve yanaklarımı şişirdim. "Pekala ozaman ne kadar bekleyeceğimi söyeyin" dedim direterek.
Lara yüzüme dikkatlice baktı. "Doğum günün 1 hafta sonra tam saat 00.01'de öyle değil mi?" de. çenem düştü. " Tanrım bunu nerden biliyorsun?" dedim. bunu nerden biliyordu? "Herkes bu geceyi bekliyor." dedi sadece. Aria lafa girdi "O gece dolunay var." dedi. Olivia'nın gözleri dalmıştı. gözlerini halıya dikmiş konuştu. " O gece dolunay yanacak." dedi fısıldarcasına.
"Ne?" diyebilmiştim sadece. Dolunay yanacak da ne demek? Bir anda etraf kararmaya başladı. Gözlerim yavaşca kapanıyordu. Son gördüğüm kızların bana doğru gelip, Brenda'nın konuşmasıydı
"Yeniden doğacaksın." ve gözlerim kapandı...
**********
uyandığımda oda boştu. şaşkınlık içindeydim. ben uyudum! Ben uyudum! Tanrım acı çekmeden uyuyabilmiştim ilk defa! Elimi kalbime götürdüm. "Bugün kıvılcım çakmadın kalbim ha?" dedim seslice. cümlemi bitirir bitirmez Aria içeri girdi ve koşar adımlarla yatağımın yanına geldi ve oturdu. "Kıvılcım mı dedin sen?"
"Evet." dedim. ve devam ettim. "Bu güne kadar hiç acısız bir şekilde uyumadım. Bir doktora gittim ve oda kıvılcım teşhisini koydu. bu bir tek bende varmış. her gece kalbimde kıvılcım çakıyor. ve bunun tedavisi yok. sadece biraz hafifletmek için ilaç içiyordum. ama bu gün ilk defa kıvılcımsız uyudum,buna inanabiliyor musun?! uyudum!"
Aria beni dikkatle dinliyordu. son kelimemi bitirir bitirmez gözleri parladı, buna kalıbımı basabilirdim, yemin edebilirdim. "Aman tanrım sen gerçekten osun. artık yüzde yüz eminim!" dedi. Aniden kalbime bir acı saplandı titremeye başladım. titremekden ötürü sallanıyordum adeta. Lanet olsun! Bu, bu Kıvılcımdı!
Aria'nın çığlıklarını duyuyordum, yırtınıyordu adeta. kızları çağırmaya kalkıyorduki bileğinden tuttum. Zıplıyordum sanki. kendimi zorlayarak konuştum. "İkinci ç-çekmecede. i-ilaçlarım o-orada a-aria çabuk!"
2 saniyede gidip alıp geldi.bunu nasıl yaptı?! ben yatak da zıplarken kalbim çok acıyordu. bu eskilerine benzemiyordu. bu çok kötüydü! Aria ilacı içirmek için beni sabit tutmaya çalışıyordu ama olmuyor! Bir çığlığıyla kızlar yanımda bitti. Tanrım noluyordu? Kızlar beni kollarımdan ve bacaklarımdan tuttular. azda olsa sabit durabildim. Bu nasıl bir acı! canım çok acıyor tanrım!
Aria hapımı ağzıma soktu ve su içirmeye çalıştı. bir yudumda olsa yuttum.ve yavaş yavaş gözlerim karardı ve kıvılcım azaldı. son gördüğüm şey ise Aria'nın hıçkıra hıçkıra ağlamasıydı. Yeniden uykuya daldım.
*******
Uyandığımda Aria'nın elimi tutmuş ve sandalyede uyuyakaldığını gördüm. Boşta kalan sağ elimi yüzüne götürüp okşadım. sessizce fısıldadım "Aria'm" dedim yavaşça. gözleri açıldı. Gözyaşları kurumuştu. Benim için ağlamıştı!
