Sanal Aşk 1 | Texting

22- Ne Zaman Buluşuyoruz?

Hoş geldiniz 🌸

Bir süre ara vermek durumunda kaldık. Hikaye akışını unutmuş olabilirsiniz, bu yüzden geriye dönüp birkaç bölüm okumanız daha iyi olur 💫

Keyifli okumalar 🎈

Mahallemizin girişine geldiğimizde Selim'e döndüm. "Buraya kadar eşlik ettiğin için teşekkür ederim. Buradan sonrasına kendim devam etsem daha iyi olacak."

"Benim için bir zevkti. Selinler'in evi buraya yakın mı?"

"Bir yukarımızdaki mahalledeler hemen. Bu arada," elimi başıma götürdüm. "Şapka için de teşekkür ederim."

Kibar bir gülümseyiş gösterdi ve gözlerini kıstı. "Çok yakıştı."

Ne diyeceğimi bilemeden geçen birkaç saniye sonrasında başımla sokağı işaret ettim. "Ben gideyim artık. Görüşürüz."

"Görüşürüz güzelim."

Güzelim?

Sırıtışımı bastırmaya çalışarak arkamı döndüm ve hızlı adımlarla yürümeye başladım. Bana "güzelim" mi demişti?

Seri adımlarla üst mahalleye çıktığımda sırtımı duvara yaslayıp elimi kalbime bastırdım. Bugün alt tarafı gidecek ve ifadelerimizi verip ayrılacaktık ama benim için bol Selimli bir gün olmuştu. Kalbimi yerinden çıkartacak kadar Selimli...

Kalbimin atış hızını ve nefesimi kontrol altına aldıktan hemen sonra sırtımı duvardan ayırdım. Birkaç adımda Selinler'in apartmanına gelmiş ve onların oturduğu kata çıkmıştım. Kapının önüne vardığımda elim ilk olarak zile gitmişti ama sonradan aklıma gelen şeyle duraksadım. Selin bana kapıyı açamaz ki...

Elimdeki eczane poşetini kapının yanında duran ayakkabılığın üzerine bıraktım ve cebimden telefonumu çıkarıp Selin'e mesaj attım.

Alya: İlaçları kapıya bıraktım. Sen alırsın tamam mı

Alya: Kendine çok dikkat et. Bir ihtiyacın olduğunda da yazmaya çekinme. Seni seviyorum ♥️

Çok geçmemişti ki Selinden mesaj geldi.

Selin: Tamam bebeğim. Çok teşekkür ederim ben de seni seviyorum ♥️

Ekranı kapatıp telefonu cebime koydum ve apartmandan ayrıldım. İçime büyük bir öküz oturmuştu. Pandemi sürecinin başından itibaren hastalığa hiç yakalanmamış olmanın sevinci içindeydim. Hatta bu durumda kendimi o kadar şanslı görüyordum ki koronanın varlığını bile aklımdan atacak dereceye gelmiştim bazen. Fakat şimdi babamdan sonra yakınım tarafından sınanıyordum. Bu hayatta en değer verdiğim şey sevdiklerimken kuzenimin sağlık sorunu tam karşımda duruyordu.

Bu hayatta olmayacak bir şeyin olmadığını anlıyordum yavaş yavaş. Korona bize gelmez sanmıştım. Her gün her gün haberlerde, internette gördüğümüz o vakalar göstermelik zannetmiştim. Oysa o kadar gerçekmiş ki...

Eve vardığımda kendimi hemen suyun altına attım. Kısa bir duşun ardından üzerime rahat kıyafetler giydim ve yatağıma uzandım. O sırada gözüm, masanın üzerinde duran cam küreye takıldı. Üzerine resim çizip boyama işini dün bitirebilmiştim sonunda. Bir tek içini doldurmak kalmıştı, onu da bu akşam hallederdim.

Mert'in doğum günü partisi yarın gerçekleşecek. Öyle parti dediğime bakmayın, kendi aramızda yemek yiyip bir şeyler içmekten ve dans etmekten bahsediyorum. Ama çok eğlenceli geçeceğinden şüphem yok. Mert zaten kendisi eğlenceli bir insan. Bizden ayrı bir arkadaş grubu daha var ve onlar da kendisi gibi oldukça eğlenceli.