A fruit of love (KyRu/Ybramihan)

Letting go

Nasa sala ang mag-ina at na nonood ng SpongeBob, ang favorite show ni Raffa. 

The school started weeks ago. She took her son at the school together with Ruru para samahan ito sa first day. 

At masaya syang malaman na nag eenjoy si Raffa sa new school nito. 

Earlier sinabi ng teacher ng bata na very good daw ang anak sa eskwela kaya naman Kylie gave her son his favorite treat. Kaya ito masayang masaya ang bata sa panonood habang pinapangas ang hawak na chocolate ice cream.

Napangiti sya but her smile faded nang maalala nya si Ruru. Hindi na nga ata talaga mawawala sa isipan nya si Ruru lalo't kawangis nito ang anak nya.

Nag ring ang phone nya at naputol ang pag-iisip para ito'y sagutin.

"Hello?"

"Ito po ba si Kylie Agoncillio?"

"Yes, speaking?"

"Taga St.Benedict hospital kami. Kayo ang nakalist sa emergency call ni Hansel Torres kaya we called you..."

Si Han.....

Hindi pa natatapos ang pagsasalita ng caller binaba nya na ito para mag paalam sa anak at iwan ito sa nanny.

Mabilis syang sumugod sa hospital at agad hinanap sa front desk ang name ng kaibigan. When she got the room number agad nya itong pinuntahan at halos hindi makahinga nang makita ang kaibigan na nakaratay sa kama, puno ng wires ang katawan at may tube na nakapasak sa bibig nito.

"He took a chlorine dioxide, buti na lang nadala sya kaagad dito kung hindi baka huli na bago pa namin matanggal ang chemical na nasa system nya. Don't worry he's fine now." Nag excuse ang doktor pero bago paman ito umalis she asked him kung sino ang nag dala kay Han sa hospital. "Sya. Sorry but I really have to go, excuse me."

Tumingin sya sa likuran nya at nakita ang taong nag ligtas sa buhay ng best friend nya.

Lumapit sya at niyakap ito, mahigpit at malambing. Umiiyak sya.

She was thankful na Ruru was on time. Gaya ng dati, parating dumarating kapag kailangan nya ito.

Like a hero.

"I don't know what else could happen if you didn't make it on time." Sambit ni Kylie still crying.

Hinawakan sya ng taong kayakap nya at tinapik-tapik ang likuran na para bang isa syang batang pinapatahan.

"Tama na, ok na nga daw sabi na mismo ng doktor diba? Sige ka, sasabog ang uhog mo nyan pag dika pa tumigil."

Natawa si Kylie at nanapik ng dibdib.

"See, you're smiling again." Sabi ni Ruru na may ngiti rin sa mukha. He guided her sa upuan and there, sinabi nya ang naganap kay Han. "I went there thinking na nandun ka. Napansin ko na bukas ang pinto pinasok ko and then I saw her."

Inabot ni Ruru ang note na nakita nya sa sahig where he saw Han. "Your name was in it kaya I think it's for you."

Kylie didn't hesitate to open the letter, once she read it muli syang naluha. She found out na hindi na masaya sa buhay si Han, she learned na abusive pala ang Aussie boyfriend nya at ilang beses sya nitong binubugbog. 

"Hindi ko alam na...may ganito na palang nangyayari. Anong klaseng kaibigan ako?" Han never fail her, even once kaya nahihiya sya at hindi matanggap na wala syang alam na in pain na pala ang best friend nya. "I should've known..."

"It's not your fault. Wala naman may gusto na mangyari lahat ng toh. Stop crying na.." Ruru wished he could stop all this, but all he could do was wiped her tears and stay with her.

"Thank you." Ito lang ang nasabi ni Kylie.

"I had leukemia." Bulalas ni Ruru out of nowhere. Ni hindi sya makatingin kay Kylie. "Ilang beses ako nag attempt tawagan ka back then pero, hindi ko ginawa. It was terminal and I don't want to burden you so I shut you out. It was stupid and selfish, I know.

Nasa dulo nako ng tali Kylie, hindi ko pa alam ang gagawin. But for some reason I survived, I made it. Sabi ko nga baka may purpose pa ako sa mundo. When I met Raffa that day sa mall, seeing you, and finding out na he's mine. That's when I knew that this is my purpose, to be a good father and to be with you. But the catch is, I'm far too late para balikan ang mga naiwan ko five years ago."

Napatingin sya sa babaeng minamahal nya.

"I'm sorry, hindi man lang kita inisip. Hayaan mo after this bibitawan na kita."

Then silence....

Kylie just stares, hindi sumasagot kahit deep inside nagbibitak na ang puso nya sa mga sinabi ni Ruru. 

"I'll continue on being a good father though. Siguro lilipat ako sa...Malabon, hindi ganong kalayo sa school ni Raffa at least masusundo ko pa din sya. Ano sa tingin mo?"

"Ano ba ang pinagsasabi mo dyan?"

"About moving?"

"Wag ka na mag move."

"Anong masama dun? I have to move on."

"Wag na nga kasi..."

"Bakit?"

"Kasi kapag lumipat ka malalayo ka samin, maraming pwedeng mangyari. Eventually makakamove on ka and I don't want that. Ayokong mag move on ka."

"It's for the best."

"Hindi best yun, katangahan yun."

"Bakit nga?"

"Ang kulit nitong gagong toh. Mahal nga kasi kita."

"You love me?"

"Hindi ko alam but I still do." With pleading eyes, she said. "Kaya please....wag kang mag move on."

Hindi maitago ni Ruru ang saya'ng nadarama nya. Pinaghalong kilig, excitement, tuwa at iba pa.

"Umiiyak ka ba?"

Ruru touched his face and shocked to see na lumuluha nga sya, pero this moment was worth crying for kaya hinayaan nya lang ang sarili.

"Wag ka na umiyak, sige ka, sasabog uhog mo nyan kapag hindi ka pa tumigil dyan." Biglang natawa si Ruru at lumobo nga ang sipon nya. "Bubble-snot, yuck!"

"Ang selan mo naman." Ani Ruru sabay kunwaring pinahid nya sa sipon at hinawak sa braso ni Kylie.

"Ay gagi! Ru, ang baboy nito..." 

Tumatawa pa si Ruru habang pinapanood si Kylie complaining about him. Pero nang kumuha ng panyo ito at pinunasan ang ilong nya muli na naman syang natameme.

"Bakit?" Ruru shook his head and smile.

"Salamat." Ramdam ni Kylie na hindi lang about sa pagpunas nya ang tinutukoy ni Ruru pero hindi na sya nag salita instead she returned the smile  and continue wiping his nose.

A/n: Alam ko...😋