Benimsin

8.Bölüm

Başımı kaldırıp gözlerimi açtığımda halla karanlık odadaydım, kaç saattir burda duruyordum sahi ben? ayağa kalkıp bir yandan kapıyı yumruklayıp bir yandan bağırıyordum" baran lütfen aç kapıyı,çok korkuyorum"dedim hüzünle yere çöktüm yine, hiç bir ses yoktu. Benim bir zamanlar sevdiyim adam buydu demi? Ozaman böyle değildi benim tanıdığım sevdiyim baran bu değildi.

O eskiden kıyamazdı bana, ama şimdi o barandan çok farklıydı, aklıma eski bir anımız geldi....

Baranla birlikte çalıştığım restoranda mutfakta yemek yapıyorduk,daha doğrusu ben yapıyordum baranda bana yardım etmeye çalışıyordu. Ama yardım etmekten çok etrafı dağıtıyor yapamıyordu, baranın daha yapamadığı yemeklerde olan elini itip konuşmaya başladım.

Ben "ya baran, etme sen bana yardım mahvettin ortalığı" dedin isyan ederek ve gülerek, baran "aman iyi Rana hanım sen yap, nasıl yapıyorsunuz anlamıyorum ki, doğruyorsun tencerenin içindeki suya atıyorsun bu, ama abarttınız şu yemek yapma olayını" dedi.

Ben "öylemi baran bey, şunlara bak ya nasıl doğramışsın sebzeleri"dedim işaret parmağımla doğradığı sebzeleri gösterek, baran elini ensesine atıp doğradığı sebzelerde bakarak konuşmaya başladı"yani tamam biraz kötü doğramış olabilirim patatesleri ve domatesi, bana laf anlatıcağına işine dön Rana hanım" dedi sonlara doğru gülerek.

Gülerek önüme dönüp doğramaya başladım, boynumda bir nefes hissedince irkildim, kokusundan anladım barandı bu "b-baran napıyorsun çekil,birisi görücek" dedim

Heyecandan kalbim küt küt atıyordu, elimde bir acı hissedince ağzımdan ah sesi çıktı baran hemen beni döndürüp parmağıma baktı parmağı kesmiştim ama derin değildi.

Baran "dikkat etsene Rana kendine, çok canın yanıyormu? Gel suya tutalım elini hadi" dedi endişeyle ben"baran sakin, olurmusun ufak bir kesik sadece, bir şey olmaz "dedim

Baran beni çekiştirip" dikkat ediceksin kendine Rana, senin tırnağın kırılsa benim canım yanıyor"dedi parmağımı suya tutmuştu bir yandan, gözlerim dolmuştu beni böyle, bu kadar mı seviyordu bu adam babam ve abimden sonra böyle çok mu seviyordu."

O baran bana kıyamazdı, ama bu baran benim canımı yakıyordu ağlamama bile dayanamayan adam? Beni her gün annemden ayırarak ağlatıyordu.

Sevgi miydi baranınki, değildi insan sevdiğinin acı çekmesine dayanamazdı değil mi? Ama seviyordum inkar etmiyorum lanet olsun bu adamı bunca şeye rağmen halla seviyordum.

Bende istiyordum kabulenmek onunla olmak, ama kafam çok karışıktı düşmanları vardı biliyorum,zarar verirlerdi demi anneme? Gelecekteki çocuklarıma, korkum buydu tek engel buydu.

Ama baran görsede bilsede? Kabulenmek istemiyordu korurum zannediyordu. Ama bilmiyordu bu yol da illaki birisi zarar görürdü demi canımız yanardı değilmi?ama baran korurum zannediyordu nereye kadar korucaktı ki. Nefes alamıyordum bu odada daralıyordum  kapıya yumruk attıp bağırdım "baran çıkar beni artık burdan, nefes alamıyorum" dedim benim bile zor duyacağım bir sesle gözlerim kararmadan önce "nefes alamıyorum" dedim....

Uyandığımda baranın odasındaydım, etrafa baktığımda kimse yoktu kapı birden açıldığında oraya baktım, eceydi gelen benim uyandığımı görünce sevinçle ve telaşla konuştu "Rana hanım, uynmışsınız ben hemen baran beyi çağırıyorum." dedi bir şey söylememe izin vermeden çekip gitti.

Bir süre sonra kapıdan bu sefer baran ve arkasından cem ve bir kıvırcık saçlı bir çocuk geldi. Baran pişman gözlerle bana bakıyordu. Gözlerimi ondan çektim pencereden dışarıya bakmaya başladım.

Yanıma biri geldiğinde kimin geldiğinde baktım cemdi üzgün gözerle bana bakıyordu. Gözlemi ondan çekip pencereden dışarıya baktım halla uzanıken.

Cem"rana lütfen dönme yüzünü bana, yapmak zorundaydım."dedi

Sinirle ona bakıp"ne yapmak zorundaydın ya, konuşmasaydın ozaman benle samimi olmasaydık, ben seni bu kadar kardeşim yerine koymadım bağlanmaz güvenmezdim." dedim.

Cem "lanet olsun, evet olan oldu, sen benim kız kardeşim gibiysen, oda benim kardeşim kanım" dedi

Ben"Git kardeşin olan adamın yanına git, benim annemi ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun, onun yüzünden tüm sevdiklerimi kaybedicem ben. "dedim bağırarak.

Baran" Cem, Oğuz çıkın, hemen."dedi birden tıslayarak yerimde sıçradım cem ve adının oguz olduğunu öğrendiğim çocuk ikiletmeden odadan çıktılar.

Baran sinirli gözlerle yanıma gelip"Koruyamıcağımı bilsem alırmıyım lan yanıma seni, Ben ve annen hariç kimseyi sevemezsin. Ben ve anneni de kaybetmiceğine göre bu kalbe ben dışında kimse giremez güzelim."dedi sert sesle.

Ben" Tanımadığın birini sevemezsin, ben seni tanımıyorum. Herşeyin yalan senin."dedim

Baran sinirle" Beni çok iyi tanıcaksın Rana. Yarın Mardin'e gidiyoruz, yarın dan sonra Rana yarından sonra? "dedi cevap vermemi beklemeden çekip gitti. Mardin'e mi....?

Bölüm sonuuu
Lütfen vote ve bol bol yorum atarmısınız...❤️🤗