The Wish Code #Wattys2016

II

Panay ang titig niya sa kisame kahit wala naman ditong kakaiba. Nakahiga siya sa isang mga loveseat sa sala, nakapatong ang kagagaling na paa sa armrest nito.

Nakapatay ang lahat ng ilaw ng bahay, tanging telebisyon na hindi naman niya pinapanood ang nagsisilbing liwanag sa dilim. Alam niyang kailangan niyang lumabas ng bahay at maghanap ng mga taong may kahilingang tinatago sa kaibuturan ng kanilang mga puso. Mga hiling na marurungis, masangsang at masasamang balak sa kapwa nila. Lahat ng tao ay mayroon nito, lahat ng tao ay ganito. She named them Seekers, for lack of better word.

Nilibot niya ang tingin sa bagong tirahan. Void of warmth. She's used to it.

It's been two weeks pero hindi pa rin mabura sa isip niya ang nangyari noon, kung paano may pumunta sa sinabi niyang tagpuan. Sa totoo lang, matagal ng namatay ang pag-asang may makakaalala sa kanya. Pero ngayon, para itong patay na muling nabuhay. Hindi niya mapigilan ang hindi umasa. He's different. He grasps things normal people couldn't, he's unexpectedly sharp.

Pinilit niya ang sariling tumayo. Matagal na siyang nakakulong dito kaya nanghihina na siya. She needs to find a Seeker. Fast. Soon, she would be losing control over herself and she can't afford that -- not with people on the line.

She grabbed her sweater and walked out of the house, clad in only sweatpants and tank top. She didn't bother changing. Wala namang makakapansin.

Binuksan niya ang garahe kung saan nakatambak ang mga motorbikes na hindi niya magawang maiwan sa dati niyang tinitirahan. Hindi niya pa ito naaayos dahil kakalipat niya lang sa syudad na ito. Moving constantly is a necessity in this way of life.

Pinuntahan niya ang isa sa mga motor doon, ito ang pinakamalaki sa lahat at ang pinakamabilis. Gusto niyang magmadali dahil nagdidilim na ang paningin niya. Literally.

Inalis niya ang kumot na nakatakip dito. Nakakailang gamit pa lang siya dito, most of time she prefers to walk. If she could name one of her hobby, its motorbikes. She don't know why, but she loves hearing the purr of its engine when driving.

Pinakaripas niya ito ng takbo sa lupain na natatakpan ng bermuda grass at napapaligiran ng mga punong tama lang sa kalakihan. Malawak ang lupa na kanyang nabili at malayo rin ito ng kaunti sa main road, gusto niyang mapalayo sa sentro na maingay at maraming tao. Lumiko siya upang dumaan sa pathway na kanyang ginawa para daanan ng mga motor niya. Sementado ito kaya hindi mabato at delikado. Nakahilera rin dito ang mga ilaw na nasa lapg na nagpapaliwanag sa kanyang dinaraanan. Litaw na ang buwan sa langit at malamig na rin ang ihip ng hangin.

She welcomed the cold and focused her thoughts on the road.

Tinigil niya ang motor sa harap ng bar na sikat sa lungsod. Maraming tao ang nakapila sa gitna nito upang simulan ang gabi nila. Nagkalat rin ang mga ilaw na nakakasilaw at nakakahilo.

May mga tao rin na tambay sa tabi tabi nito. Nagsisigarilyo, sumusuka o tumatambay lang talaga ang ginagawa.

Inikot niya ang building at pumunta sa likuran nito. Bumukas ang pintuan na para sa mga staffs. Ginamit niya ang pagkakataon para pumasok.

She walked leisurely inside the room. She didn't bat an eyelash as she saw that there were a lot of guys stripping and changing. Changing room pala ito.

Her face remained stoic for the whole time. After all, she doesn't feel anything. Kahit maghubad sila at makita niya ang nakatago sa pantalon nila.

The noise of the bar assaulted her senses momentarily. She feels naseous. Those blinding lights coming from the high ceiling did not help a little bit. Isabay mo pa ang kaliwa't kanang usok na nanggagaling sa sigarilyo ng mga kalalakihan.