The Truth Behind(On-Going)

Chapter 9

Kairus POV

Iyak nang iyak si Kyra ng sabihin ko ang nangyari sa dad niya.

Nanginginig ang mga kamay at tuhod niya kaya inalalayan ko siya papuntang hospital. Three hours ang layo mula dito.

Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya hanggang sa tuluyan kaming makarating sa emergency room kung saan nandon ang dad niya.

Napaluhod ito habang hawak niya ang kamay ng dad niya. Pinipilit niya itong mabuhay.

Nanatili lang akong nakatayo malapit sa pinto.

I didn't notice that my tears were already dripping, maybe because I felt pity.

But I should not.

Kyra POV

"May heartbeat pa siya pero hindi na nagfufunction ang brain niya."

"P-Please...Le't my d-ad live!" umiiyak na sigaw ko.

Siya na lang ang meron ako. He's the only reason why I shoud continue living. Kung mawawala siya hindi ko alam kung kakayanin ko pa.

"To be honest, his brave. Your dad was brave, iha. Patuloy siyang lumalaban pero imposible nang mabuhay pa siya."

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa pagtatapat ng doctor na iyon.

"D-Dad! I want you to live more with me p-please, dad..."

"But if you want to go now with mom. Even tho it hurts me maybe it makes you happy. Dad, I want you to know that I'm not mad at you, I l-love you d-ad."

Pagkatapos kong sabihin iyon hindi ko inaasahan ang  mga sunod na nagyari.

Niyakap ako ng mahigpit ni Kai. Siguro kung wala siya para alalayan ako kanina pa ako natumba.

"Clear!"

"Clear!"

"Time of Death, 10:30 pm."

Para akong sinaksak sa sakit. Ang hirap tanggapin. Tuluyan na siyang sumuko.

Wala na si dad. Wala na iyong isang taong pinagkukuhanan ko ng lakas para magpatuloy sa buhay.

Ang sakit-sakit makita sa harap mo ang dad mo na tuluyan ng sumuko.

Patuloy na nagbabagsakan ang mga luha ko before everything went black.

Kinusot ko ang dalawang mata ko gamit ang daliri ko. Napakunot ang noo ko ng mapagmasdan ko ang paligid.

Unti-unti kong hinakbang ang mga paa ko. Nagsimula namang magkaroon ng ingay ang bawat pagyapak ko dahil sa mga tuyong dahon na nagkalat.

Pinagmasdan ko ang paligid, halos mga mataas na puno lang ang tanging nakikita ko.

Where am I?

Napakunot noo ako ng makitang may lumang bahay sa hindi kalayuan. Ngunit nakapagtataka na may liwanag na nanggagaling sa loob nito. Ah, nasa bakanteng lote at bahay ako?

"Ang kulit mo naman!" rinig kong sambit ng isang batang babae na nanggaling sa loob ng lumang bahay na iyon.

Nagtataka man lumapit pa din ako para tignan kung sino iyon.

Nakabukas ng kaunti ang pinto, kaya tanaw ko kung sino ang nasa loob. Isang batang babae, nakatalikod ito sa'kin kaya hindi ko mapagmasdan ang itsura nito. Nakaharap siya sa dalawang batang lalaki na sa tingin ko ay nasa edad na pito.

Napabalik-balik ang tingin ko sa dalawang lalaki. Pareho silang may magandag mata.

Binuksan ko ng tuluyan ang pinto dahil nga may pagkaluma na nagkaroon ito ng ingay na para bang masisira na ang pintuan.