The Truth Behind(On-Going)

Chapter 1

Kyra POV

Hindi ko akalain na magiging ganito ang buhay ko. Para akong isang bulag na nangangapa sa katotohanan.

If only I knew, maybe I didn't felt this way.

As I open my eyes, I saw nothing but white and hear nothing but a boisterous sound of apparatus in the middle of nowhere. I thought I was blind, I rolled my eyes trying to search where those sound came from.

I look at myself, I'm lying in a hospital bed with those dextrose that I didn't know what for.

"Kyra!" I heard a familiar voice calling someone's name. "Kyra!"

Tinignan ko ang lalaking tinatawag ang kung sino pero ang mga mata nito ay nakadirekta sa akin.

"Are you okay?" he asked with a worried tone. His face was familiar but I can't figure out who he is."Tatawag lang ako ng doctor." May pinaghalong gulat at saya ang mababasa mo sa mga mata nito.

Hindi nagtagal pumasok na din ito na may kasamang isang lalaki, he's wearing a white coat, he's tall but slightly skinny.

'Dr. Kendrix Sullivan', pagbasa ko sa isip ko sa name plate nito.

"Anong masakit sayo?"he asked, looking directly at my eyes. Instead of anwsering his question, I was stunned for a second because of his wonderful blue eyes.

"Miss?" Bigla akong nataunan ng magsalita muli ito.

"Can I ask you a question?" he's asking me even though he's already asking, tss. "What's your name?"

Napatagil ako sa sinabi nito, pilit kong iniisip kung ano nga ba ang pangalan ko. Pero kahit anong piga ko sa utak ko hindi ko malaman kung ano nga ba ang pangalan ko. Simple lang naman ang tanong ng lalaking doctor na ito pero ba't hirap na hirap akong sabihin kung ano ang pangalan ko? Napahawak ako sa ulo ko ng biglang sumakit ito. I groaned, ng mas lalong sumakit ito na para bang pinupukpok ng kung anong mabigat na bagay.

"Don't force yourself," mahinahong sambit ng doctor.

"It's okay don't force yourself, anak." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ng lalaking may ka-edadan na kasama ng doctor. He's wearing a police uniform. He's my father? But why I can't remember it even my name? And what happened that turn me into this situation?

"A-aaa!" napahawak ako sa ulo ko sa sobrang sakit nito. I groaned before everything went black.

Nagising ako sa isang tinig ng isang lalaki. As I open my eyes, I immediately search where that manly voice came from.

"She has Post-traumatic amnesia (PTA), it a state of confusion that immediately following a traumatic brain injury in which the patient is disoriented and unable to remember events that occur after the injury. That's the reason why she unable to state her name and also the incedent that caused her to have a PTA," he said.

"How long it will last?"

"The vast majority of recovery after traumatic brain injury takes two years." Napahinga ito ng maluwag bago muling nagsalita. "But, it depends how severe the patient is. Maybe she can't remember anything forever including the incedent that caused her into that situation."

I felt dreary, pero pinilit ko pa ding bumangon mula sa pagkakahiga ko.

"Please, gawin niyo ang lahat ng makakaya niyo para mabalik ang alaala ng anak ko."

"Don't worry sir, gagawin ko po ng maayos ang trabaho ko para tulungan pong makakaalala ang anak niyo. For now, kailangan muna namin siyang ma-observe para malaman ang mga dapat naming gawin," kalmado niyang sambit.

Napaluha ako sa mga nalaman ko. Napahawak ako sa bibig ko as I began to cry. Kaya pala hindi ko alam kung sino ako at kung anong klaseng tao ako. Ang hirap, para akong bumalik sa pagkakabata na walang kaalam-alam sa mundo.

Niyakap ako ng may edad na lalaki na nagsabing papa ko daw siya.

"It's okay Kyra, I will help you to bring back your memories," aniya.

Umupo ito sa upuan katabi ng pinaghihigaan ko, saka hinawakan nito ang kanang kamay ko.

My jaw dropped on the floor, when he call me 'Kyra'.

"You are Kyreena Kiera but we used to called you Kyra."

So, ako pala iyong tinatawag niya kanina.

"Kyreena, Kiera or Kyra, three different names but have a same meaning. It came from a japanese name means 'fortunate', you're mom gave you a wonderful name," he smiled, showing his teeth but his eyes is full of sadness and pain.

"Where's mom?" I asked. Wala kasi akong nakitang pumunta na iba dito kundi siya lang.
Napawi ang pilit nitong ngiti ng magtanong ako.

"Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin ito." Napakunot noo ako sa sinabi nito.

"Where is she?" I asked him again.

He took a deep breath as he close his eyes but immediately open it again. "She's now in heaven," malungkot na aniya. "Helena your mother, died two months ago."

"Why?" I raised my eyebrows waiting for his anwser.

"For now, yan na lang muna ang alamin mo baka sumakit na naman ang ulo mo at mawalan ka na naman ng malay."

I closed my fist, trying to calm myself but I failed. "What happened and why am I here?" Hindi ko alam kung bakit bigla na lang nag-init iyong ulo ko. Parang tumaas lahat ng dugo ko ng hindi niya sagutin ang tanong ko.

"Kyra, calm down," he said, trying to be calm.

"How can I calm down if I didn't know anything, kahit na ang tungkol sa sarili ko." Hindi ko na napigilan pa ang mga luha ko.

"Tell me what happen, tell me everything I want to know, co'z I really hate the fact that I lost my memory!" Hindi ko na napigilan ang sarili kong sigawan ito.

Niyakap ako nito habang hinahagod ang likod ko. "Ssshhhh, its okay."

"What happen?" I asked him again. "Please, tell me," pagmamakaawa ko sa kaniya.

Napahinga siya ng malalim. "She died a month ago, nung araw din na may mangyari sayo kaya ka ngayon nandito sa hospital. Na-coma ka ng dalawang buwan," aniya."I'll tell you everything you want to know, pero sa ngayon magpahinga ka muna at wag ka mag-isip ng kung ano-ano para hindi sumakit ang ulo mo."

I sighed, looking at the ceiling. Siguro nga kailangan kong magpahinga para din sa ikakabuti ng kalagayan ko.

As I close my eyes, I'm ready to face my new life or should I say my second life. Alam kong mahirap dahil sa pagkawala ng alaala ko pero kakayanin ko para sa sarili ko.

*********
PS: Nagsearch ako sa mga details na nabanggit ko diyan about sa amnesia.

Vote, Comment and follow this account for more updates. Thank you!