~Ayber~ <3

Bölüm6 ~Sarılmak~

Telefonumu açtığımda arayanın annem olmadığını farkettim konuşan kişi babamdı.
- Kızım sakin ol... Annen hastanede kavga ettik kötüleşti. Konuşacak halim yok gel kızım.

Sadece kala kaldım orda. Düşündüm hep mi hastane hep mi?

Berk'ten;
Aybike dönük bi şekilde duruyordu karşımda. Noldu bu kıza?

- Aybike iyi misin?

Keşke sormasaydım. Soruyu sorduğum an ağlamaya başladı. Yanımdan hızla geçti. Peşinden gittim onu kolundan yakalayıp tuttum.

- Noldu?
- Annem kötü olmuş hastanedelermiş. Önce babam sonra annem bıktım ben bıktım.

Ağlaya ağlaya bunları söylerken ağlamasında payım olduğunu düşünmemle içime bir sıkıntı oturdu. O bana destek olmuştu destek olma sırası bendeydi.

Aybike'ye yaklaştım ve ona sıkıca sarıldım. Kim ne der ne düşünür umrumda bile değildi. O karşımda ağlayınca ben daha kötü olmuştum. Biraz zaman geçince Aybike geri çekildi.

- Beni hastaneye götürür müsün?
- Tabiki ama önce...

Ellerimi yanaklarına koyup gözyaşlarını sildim.

- Sen  bi daha ağlama tamam mı tatlım. Ağlamak hiç yakışmıyo. Hadi gel.

Arabaya bindik. Yirmi dakika sonra hastanenin önüne gelmiştik. Babası kapıdaydı.

- Önemli biseyi yokmuş kızım. Sakin ol.

Bana baktı. Bana bakınca kendimi mahcup hissederek bakışlarımı yere kaçırdım. O gece geldi aklıma. Onu ittiğim an. Yuh dedim içimden.  Cani misin olum sen?

İçeri girdiler. Ben dışarıdaydım. Doruk arayınca ona da anlattım. Ama gelmelerini istemedim Tolga da peşlerine takılırdı.

Ama geldiler. Tabi Tolga da yanlarında.

- Aybike nasıl?
- Sanane.
- Noluyo.
- Sinirim bozuldu yok bi sey. İyi AYBİKE'NİN ANNESİ onu sormak istedin sanırım.

Içeri geçtik sinirlerim cidden bozuktu. Karşımda Aybike'nin babası. Yanımda sürekli Aybike'ye laf atan Tolga. Nasıl bozulmasın ki sinirim?

Şengül Teyzeye serum vermişler. Serumu bitince evlerine bırakmak istediğimde kabul etmediler.

Aybike'den;
Berk bana sarıldığında gerçekten bir an için unutmuştum her şeyi. Ama gerçekler hiç bir zaman peşinizi bırakmaz. Ondan hoşlanmıyorum desem yalan olur. Ama sadece bu kadar. O beni teselli etti hepsi bu...

Herkes gitmek için hazırdı. Yerimde beklerken kulağıma birinin fısıldadığını hissettim

- Tatlım yarın seninle bir şey konuşmak istiyorum. İlk tenefüs arka bahçede bekliyo olucam...

Hiç içime sinmeyen bir bölümdü diyebilirim. 😑 (Tüm yazdığım bölümler içerisinden)

Şu sıralar gerçekten vakit bulamıyorum. Bölüm atmak için attımda denilebilir. Belkide ayber göremeyişim yazma hevesi bırakmamış olabilir. Bilmem...

Bakalım Aybike'nin kulağına kim fısıldadı.

Daha güzel bölümlerle gelicem ama şu an cidden gitti tüm fikirler aklımdan. Beklemede kalın 🥰