I Love You [Byun Baekhyun Oc]

Affedemez Misin?

***

"He Yun güzelim, bu kim?"

Seo Jun'un konuşmasıyla birlikte Baekhyun ve senin gözlerin anında eski sevgilini buldu.

Sana güzelim demesine mi şaşırsaydın yoksa sorduğu sorunun korumacı bir soru olduğuna mı şaşırsaydın bilememiştin.

"S-soru sorma Seo Jun. Sadece gidelim."

Baekhyun'a son bir bakış atıp arabanın önünden dolaştıktan sonra ön yolcu koltuğunun kapısını araladın. Seo Jun da senin kapıya yürüdüğünü görür görmez sürücü koltuğuna oturup kapıyı kapatmıştı.

"Yun lütfen bekle!"

Baekhyun sana seslendiğinde duraksayıp Baekhyun'a baktın ve hala ağladığını gördün. Bunu neden ikinize birden yapıyordu ki?

Bir kaç saniye sonra Baekhyun yanına doğru geldikten sonra arabanın kapısını kapattı. Kolundan tutup seni sürüklemeye başladığında şaşkınlıkla arkana baktın ve Seo Jun'un arabadan indiğini gördün.

"Baekhyun! Ne yapıyorsun bırak kolumu!"

Kolunu kurtarmaya çalışırken konuştuğunda Baekhyun senden tarafa bakmadan ilerlemeye devam etmişti.

Şiddetle kolunu kendine çektiğinde Baekhyun'un elinden kurtulmuştun. O da adımlamayı bırakıp sana döndüğünde arkanızdan gelen çocuğa bakıp gözlerini gözlerine kenetledi ve hiç tereddüt etmeden dudaklarını senin dudaklarına bastırdı.

Şaşkınlıkla gözlerin aralandığında ellerin öylece havada kalmıştı. Seo Jun'un ise gördüğü manzara karşısında sinirleri bozulmuş ve geldiği yolu tekrar dönerek arabasına binmişti.

Kendine geldiğinde Baekhyun'un göğsünden sertçe ittirip senden ayrılmasını sağladın ve yüzüne kendince sert bir tokat geçirdin.

O sırada Seo Jun'un arabasının yanınızdan geçip gittiğini gördün.

"Ne yaptığını zannediyorsun Baekhyun!"

Baekhyun derin bir nefes alıp kurumaya yüz tutmuş yanaklarını sildi ve sana dönüp kaşlarını hafifçe çattı.

"Özür dilerim He Yun ama senin onunla gitmene izin veremezdim. Bana kız, bağır çağır hatta bana hakaret et ama yanımda kal. Benimle..."

Sen de tıpkı Baekhyun gibi derin bir nefes alıp verdiğinde sakince dediklerine odaklandın. Hala onu seviyordun bu inkar edilemez bir gerçekti. Ama sana yaptıklarını kolayca affetmeye niyetin yoktu. Önce o çok mantıklı açıklamayı duymak istiyordun.

"Sana söyledim Baekhyun! Mantıklı bir açıklama yapmadan bana yaklaşma dedim! Ama artık gerçekten mantıklı bir açıklaman olup olmadığından emin değilim..."

Sonlara doğru sesin biraz içine kaçtığında Baekhyun kaçırdığın gözlerini yakalamaya çalışıp bir anda ellerini ellerinin arasına aldı.

"Yemin ederim Yun-ah, yemin ederim mantıklı bir açıklamam var. Sadece bunu söyleyebilmek için bazı şeyleri bilmem gerekiyor. Bahsettiğim şeyleri öğrenir öğrenmez neden sana böyle bir oyun oynadım ilk başta sen öğreneceksin-"

"Hayır Baekhyun şimdi anlatmazsan bir daha asla açıklama yapmanı istemeyeceğim!"

Bir hışımla ellerini kendine çekip bir iki adım gerilediğinde senin gerilediğin kadar da Baekhyun sana adımlamıştı temkinli bir şekilde.

"Pekala ama önce sakin bir yere gidelim olur mu?"

Baekhyun sanki her an kaçacakmışsın elinden kaçıp gidecekmişsin gibi sürekli sana dokunma ihtiyacı hissettiğinden bu sefer nazikçe kolunu kavradı ve gözlerini umutla senin gözlerine sabitledi.

Bir şey söylemeden kafanı aşağı yukarı salladın ve onunla birlikte yürümeye başladın.

Kısa süre sonra iş yerinin yakınlarındaki bir kafeye gelip terasına çıktığınız. Sabırsızca bir sandalye çekip oturdun çok geçmeden de Baekhyun gergin bir şekilde karşındaki yerini almıştı.

Bir süre sadece onu inceledin ama Baekhyun'un ağzını bıçak açmıyordu. Sıkkın bir nefes alıp sandalyeni geri ittirdin ve ayağa kalktın. Belli ki Baekhyun'un konuşacağı yoktu.

Tam gitmek için hareket etmeye başlamıştın ki Baekhyun hafifçe doğrulup masanın üstünden sana uzanıp bileğini yakalamıştı.

"Babam ve Haru'nun babası ortaklardı. Uyuşturucu kaçakçılığı yapıyorlardı."

Baekhyun neredeyse kısık bir ses tonuyla konuştuğunda şaşkınlıkla gözlerini Baekhyun'a indirdin. Olduğun yere çakılmış gibiydin.

Yavaşça bakışlarını Baekhyun'un gözlerine sabitledin. Geri kalanını duymanın pek bir anlamı yok sayılırdı. Bariz bir şekilde Baekhyun'un zorla bir şeyler yaptığı ortadaydı.

"B-benim bundan çok yeni haberim oldu sayılır. Ve Baekbeom Hyung'un bundan haberi yok. Haru eğer sana yaklaşmazsam bunları Baekbeom hyunga anlayacağına dair tehtid etti beni."

Duyduklarınla derin bir nefes alıp oturma ihtiyacı hissedip kalktığın sandalyeye tekrardan oturdun. Duydukların söylemesi gerçekten zor şeylerdi.

"Ama yemin ederim sana aşkım hiçbir zaman sahte olmadı. Ben o notları bırakırken gerçekten sana ne hissettiysem onları yazdım."

Baekhyun'un gözleri yeniden dolduğu zaman ona bakmamak adına başını başka yöne çevirdin.

"Haru bana sadece seninle sevgili olmam gerektiğini söyledi bunu nasıl yapacağımı değil. Notlarım, elmalarım en önemlisi sevgim hiç birisi sahte değildi. O gün sana söyledikleri yalandı."

Baekhyun neredeyse yalvarırca bakan gözleriyle seni ikna etmeye çalışırken kaçıncı kez olduğunu bilmediğin bir derin nefes daha aldın nefeslerin sana iyice dar gelmeye başlamıştı.

"B-benim merak ettiğim bir şey var. Baekhyun bir kez soracağım, lütfen dürüst ol."

Titreyen sesinle karşında duran ve sensiz mahvolmuş gibi görünen adama bakarak konuştun. Sen konuştuktan sonra dürüst olacağına dair başını sallamış ve meraklı gözlerini gözlerine sabitlemişti.

"Beni tanımanı Haru mu sağladı yoksa daha önceden tanıyor muydun? Biliyorum anlamsız bir soru ama merak ediyorum."

Baekhyun sen konuştuktan sonra elini saçlarından geçirip sıkkın bir nefes verdi.

"Haru sayesinde tanıdım."

Baekhyun oldukça sıkkın bir şekilde seni yanıtladığında arkana yaslanıp kollarını birbirine doladın.

"Baekhyun sana yemin ederim seni içimde affetmek için kendimle savaşıyorum. Bir tarafım haklı bir sebebi var affet onu diyor diğer tarafımsa bir türlü yaşadıklarımı sindiremiyor. Ne yapacağım bilmiyorum Baek beni mahvediyorsun."

Baekhyun'un tam gözlerinin içine bakarak konuştuğunda gözlerinin içindeki hayal kırıklığını görmüştün. Sen yıkılmıştın evet, ve o enkazın altında kalan yine Baekhyun olmuştu.

"Sadece beni affedemez Misin? Çünkü senin affetmeye, benim de affedilmeye çok ihtiyacım var."