[Under My Grave] ·Hajeongwoo·

"Abim Gelmesini İstememişti..." 「Özel Bölüm 2」

"Merhaba, Yoshiko Watanebe ben. Evet, Haruto Watanebe'nin kardeşi. Size anlatacağım, bunca zaman olanları. Nasıl başlasam?..Sanırım biraz uzun olacak hm? Galiba sevgili oldukları zamandan başlamalıyım. Ben sadece bana anlatılan kadarını biliyorum, size de o kadarını anlatacağım.

Abim, o zamanlar 10. sınıftı, şimdi yaşasaydı, Üniversite öğrencisi olacaktı...Jeongwoo da onun sınıf arkadaşıydı. Bir gün beraber ödev yaparlarken Jeongwoo ondan hoşlandığını söylemiş. Zaten abim onu hoş buluyordu, bu yüzden biraz düşündüler. Bir süre sonra ise çıkmaya başladılar. Sonrası güzeldi, abim mutluydu.

Gülüyordu, sürekli ondan bahsediyordu, çok sevdiğini söylüyordu...Gözleri parlıyordu ona bakarken. Yalan söyleyemem, Jeongwoo da böyleydi. Sever ve güvenirdi, buna laf etmem. Bazen onları öpüşürken yakalardım, arada birbirlerinde kalırlardı. 12. Sınıf olduklarında bir ev tuttular ve beraber yaşamaya başladılar.

Sanırım ne olduysa, ondan sonra oldu...Abim yoğundu, Jeongwoo da. Abim onunla fazla ilgilenemiyordu, birbirlerini akşamları bile zor görüyorlardı, derslerin ağırlığı vardı üstlerinde. Sonra ne olduysa, bir gün çekip gitmiş Jeongwoo. Anlamadık, bir an da ortadan kayboldu. Ne bir not, ne de bir mesaj vardı ortada, öylece gitmişti. Abim çok büyük bir depresyona girdi.

Yemedi, içmedi, ağladı...Sürekli ağlıyordu ve onun için endişeleniyordu. Bende abim için endişeleniyordum, fakat abim diretti. Sürekli ona mesaj attı. Ona hep 'biriciğim' derdi. Cidden mükemmel bir aşkları vardı. Kısa keseceğim, daha fazla konuşamıyorum, üzgünüm.

Tam sekiz ay dayandı abim, sonra bir öğlen onu yatağında kanlar içinde buldum. Kanım dondu, masanın üstünde küçük bir not vardı.

Bunlar yazıyordu;

"Belki de ona verdiğim çiçekler kendi mezarım içindi. Ben öldükten sonra, elleri ile diker diyeydi. Yapar mıydı? Öldürdüğü birinin mezarına, yüzsüzce çiçek diker miydi?"

-Haruto Watanebe

Sadece bunlar vardı. Bu kadar, lütfen beni anlayın. Gelen herkese teşekkür ederim. O burada yok, abim gelmesini istememişti..."

Genç kız kürsüden indi ve bakışlarını gökyüzüne çevirdi.

"Zorla götürmüşler, benim abimin de canı gitti. İstemeyerek de olsa asla afettmem. Umarım canı yanar"

Fısıldadı ve kalabalık arasından sıyrılıp, gözden kayboldu.

Selam bebekler. Bitti. :") Bu kadardı.

Siz siz olun, lütfen kimse için canınıza kıymayın, her şeyin bir çözümü var. Lütfen bu dediğimi dikkate alın.

Okuyan herkese sonsuz teşekkürler. İyi, mutlu, huzurlu ve sağlıklı kalın!~

Sizi seviyorum. <3