Uni
Jk- ညောင်းနေပီလား ခုထဲက
Jin- omm
Jk- ပန်းခြံတောင် တစ်ပါတ်မပြည့်သေးဘူးပတ်တာ
Jin -ဟာ ငါအဲ့လောက်လမ်းမလျှောက်ဖူးဘူး ပျင်းလို့ အခုတော်တော်ညောင်းတယ်
Jk -အိုက်ဂူး ကလေးကျနေတာပဲ
Seok jin ပါးလေးကို ဆွဲညစ်ပီး သဘောကျနေသော jk ကြောင့် လက်လေးကိုပုတ်ထုတ်ကာ seok jin ရှောင်သည်.....။
Jin -လူတွေနဲ့ကို
Jk- အမ် ဘာဖြစ်လဲ ကိုယ့်ဟာကိုပဲ ဘာလဲ ရှက်လို့လား
Jin -ဖယ်ပါ ဘာရှက်ရမှာလဲ
Jk -ဟားဟား ဒီနားမှာထိုင်ကြရအောင်
Jin -omm
ပန်းခြံထဲရှိ ခုံတန်းလျားလေးပေါ်တွင် seok jin ကိုထိုင်စေပီး ဒူးလေးတစ်ဖက်ထောက်ထိုင်ကာ seok jin ခြေထောက်လေးအားကြည့်ပေးလေသည်......။
Jk -ခြေထောက်ကပေါက်တောင်နေတာပဲ နာနေလား အရမ်း
Jin -ရ ရပါတယ် အဲ့လောက်မဟုတ်ပါဘူး
Jk -ခဏစောင့်နော်
Jin -ဟင် ဘယ်လဲ
Seok jin မေးတာမဖြေပဲ ပြေးထွက်သွားသော jungkook ကိုကြည့်ကာ ထိုင်နေရာမှပြုံးမိသည်.....။ဒီကောင်လေးက သူရင်ခုန်အောင်ခဏခဏလုပ်တတ်နိုင်လွန်းသည်.......။
Jk -ရပီ မောလိုက်တာ
Jin -ဟင် ဘာလို့လျှောက်ပြေးနေတာလဲ အဲ့ဒါ
ပလာစတာလေးပြေးဝယ်ကာ ခြေထောက်တွင်ကပ်ပေးပီးနောက်seok jin အားသူနှင့် ဖိနပ်ချင်းလဲစီးစေသည်......။
Jin- ဟင် ငါနဲ့ချောင်နေတာကြီးကို မင်းဖိနပ်က
Jk -အင်းလေ ချောင်မှကိုကိုမနာမှာပေါ့
Jin -ငါမနာရင် မင်းက ပိုနာမှာပေါ့ ကြပ်နေတာကြီးကို
Jk -ဘာမှမဖြစ်ဘူး ကျွန်တော်က ကိုကို့လိုမနုဘူး
Jin -မင်းနော် ငါကနုတာမဟုတ်ပါဘူး သူ့ဟာသူ ပေါက်တာကို
Jk- ဟားဟား ဟုတ်ပါပီ
Jin -မင်း လက်မဆေးဘူးလား
Jk -ဟင် ဘာလို့
Jin -ခုနက ငါ့ခြေထောက်ကိုင်ထားတယ်လေ
YOU ARE READING
Now ôř Never (Taejinkookmin)Completed
Fanfictionလူမှန်နေရာမှန်မဖြစ်ကြတဲ့အခါ..........💔