Uni
Coffee ဆိုင်လေးကို စောစောပိတ်ပီး အရင်က Taehyung နှင့်စားနေကြစားသောက်ဆိုင်လေးသို့ jimin လမ်းလျှောက်လာသည်.....။
ဆိုင်ရှင် -အရင်လိုပဲလား
Jimin- Hok
ဆိုင်လေးထဲဝင်လိုက်တာနှင့် ၆လလောက်ဆက်တိုက်အမြဲရောက်ဖြစ်နေတာမို့ ရင်းနှီးနေပီဖြစ်သော ဆိုင်ရှင်ကတန်းမေးသည်.....။
အရှေ့မှာ လာချပေးသော ပဲခေါက်ဆွဲလေးကို မွှေပီး စားနေသော jiminရှေ့သို့ အရိပ်လေးတစ်ခုက မထင်မှတ်ပါပဲ ဘွားခနဲ....။
Tae -ကလေး
Jimin-.........
မော့မကြည့်ပါပဲ အသံကြားရုံ ကိုယ်သင်းနံ့လေးတစ်ချက်ရရုံနှင့်သူဆိုတာကို တန်းသိသောသူမို့..... ဘာစကားမှမပြောပဲနူတ်ဆိတ်နေခဲ့မိသည်....။
Tae- ကလေး အခုလောက်ဆို ပြန်လာသင့်နေပီမဟုတ်ဘူးလား
Jimin-.......
Tae -အဲ့လိုပဲ နူတ်ဆိတ်နေမှာလား ကိုယ့်ကိုရော မကြည့်တော့ဘူးလား
Jimin-......
Tae -စာအုပ်ရောရောက်လား
Jimin-.........
Tae -ကလေး
Jimin -အဒေါ် ဒီမှာ ပိုက်ဆံတင်ခဲ့ပီနော်
Taehyung ကိုလုံးဝမကြည့်ပဲ ပိုက်ဆံလေး စားပွဲပေါ်တင်ပီး ထွက်ပြေးဖို့ကျန်နေသော ကလေးနောက်သို့ Taehyung ပြေးလိုက်ကာ လက်လေးကိုစောင့်ဆွဲတော့ အလိုက်သင့်သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ပြိုလဲလာပါသောကလေးငယ်...။
Tae -ပျော်နေရမှာမဟုတ်ဘူးလား ကိုယ်မင်းကို လွှတ်ပေးခဲ့တာ ပျော်နေဖို့အတွက်လေ....
Jimin- ......
Tae -ပျော်နေတာမဟုတ်ပဲ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ထိုင်လွမ်းနေတဲ့မင်းကို ကိုယ်ပြန်သိမ်းပိုက်ခွင့်ရှိတယ်မလား
Tae -အဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်က ကိုယ်ဆိုတာ ဟုတ်တယ်မလား
Jimin -ဖယ်ပါ
သူ့ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်ပီး ရှောင်ပြေးဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ ကလေးငယ်ကို Taehyung အလွှတ်မပေး....။
Tae -မဖယ်ဘူး အဲ့လိုပဲ ရှောင်ပြေးနေရုံနဲ့ရမလား... မင်းကအဲ့လိုလုပ်နေရင် ကိုယ်ကဘယ်လိုလုပ်ရတော့မလဲ ကိုယ့်ကိုမသနားဘူးလား
YOU ARE READING
Now ôř Never (Taejinkookmin)Completed
Fanfictionလူမှန်နေရာမှန်မဖြစ်ကြတဲ့အခါ..........💔
