Sürekli, küçük odanın içinde dolanıp duruyordum. Lanet olasıca, düşler... Neden gerçek olmuyorlardı ki? Neden normal bir insan olamıyordum. Okuluma gidip, tüm genç kızlar gibi 'bu çocuk beni sevmeli' falan diye düşünmüyorum da, okula gidip hergün dövüş dersleri alıp, eve gelince de, tırnaklarımı törpülemek yerine, 'bugün kimi lanetlesem acaba?' Diye düşünüyorum? Ha birde, neden bende tüm insanlar gibi beş gün normal bir okula gitmiyorum da, iki gün Vampıre Academy, (Vampirler'in gittiği okul.) iki gün de Story'xCV School'a (Rüya Bekçi'lerinin gittiği okul) gidiyorum? (!) ben sadece normal bir insan olmak istiyorum. Çok mu şey istedim be? Çok mu zor, istediklerim. Belkide şimdi, kız kardeşim öldü? Belkide onu kandırdılar da, Stephany beni öldürme planları yapıyor? Ne malum! Herşey beklerim, düşmanlarımdan!
Eğer bir kitap yazsaydım, sanırım kendi hayatımı anlatırdım. Ve adı da, 'Gerçekleşmeyen Düşler' felan olurdu herhalde! Valizimin kapağını açtım ve içindeki tüm kıyafetleri, Step (Stephany'nin kısaltılmışı. Ben buldum) ile çektirdiğimiz fotoğraflar... Ne varsa, hepsini yerlere döktüm, savurdum. Sonra, masanın üzerinde ki çakmağı yakıp fotoğrafların ve kıyafetlerin üzerine attım.
"Hayat, senden nefret ediyorum."
Saçlarımı yeniden açtım. Ayakkabı bile giymeden, dışarı çıktım. Dükkanın görünmezlik sihrini bozdum. Dükkan, hızlıca alevler içinde yandı. Herkes, Dükkanın başına toplandı. Ben ise, hızlıca oradan uzaklaştım.
Herkesin, herşeyin canı cehenneme!
Şuan, tek derdim Stephany'i bulmak...
Tabii, bulabilirsem...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçilmiş Ruh™ 1⭐
Fantasy'Ya senin hikayen ne? Sonunu bildiğin... Ucunda ölüm olan...' Seçilmiş Ruh™ "Dram, fantastik ve bilim kurgunun bütünleştiği bir hikaye. Seçilmiş Ruh™ sizi büyüleyecek. Kalbinizin en hassas bölgesine bir ağrı sızacak. Göz yaşlarınıza engel olamayaca...
