Hiç düşündünüz mü? 'Mutluluk' denen bir hissi asla yaşayamadığımızı... Pişmanlıklarımızı... Ya da, duvarlarımızı. O yıkamadığımız, cehennemlik duvarlarımızı! Tek bir arkadaşım bile yok, kardeşim yok. Ailem yok. Benim, başımı boynuna yaslayıp ağlayabileceğim kimsem yok. Sevilmiyorum... Arkadaş edinemiyorum, edindiğimde de ya onlar benden kaçıyorlar, yada ben onlara ısınamıyorum. Bir sevgilim vardı. Canımdan çok sevdiğim. Onun için, ölümü bile göze almıştım. İntihar etmiştim... Ama gerçek beni öğrenince, beni terk etti. Lanet olasıca ben, şimdi boş sokaklarda gözyaşlarım ve yalın ayaklarım eşliğinde ilerliyorum. Kimsem yok, hiçkimsem. Büyük bir boşluğun ortasındayım. Her bir adımım da sanki biraz daha küçülüyorum. Görünmez oluyorum. Ellerim ile mahvettiğim hayatımı, toparlayamıyorun. Gözyaşlarımdan başka, dostum bile yok. İşte bu yüzden ben asla beyaz bir nokta olamadım. Sürekli siyahtım. Karamsar taraftım. Nefret dolu bir karanlık, oyuncağı zorla elinden alınmış bir çocuktum. Nefret kusan bir kız, aile özlemi çeken bir zavallıydım. Ben buydum işte. İnsan bile değildim. Bir vampir, bir cadıydım.
Kendimden ne bekliyordum ki?
Mutluluk mu? Ne mutluluğu be! Daha, kardeşime bile sahip çıkamaz iken, mutluluk yanımdan bile geçemez. Ben mutlu olamam, buna hakkım yok!
Ben pişman olurum, işte benim hayatım bu!
Keşke, keşkeler olmasa, belki birazcık da olsa mutlu olabilirdim değil mi? Keşke, mutlu olabilseydim.
Keşke, bir insan olarak kalsaydım,
Sürekli kahkahalar atıp, normal bir aileye sahip olsaydım.
Şimdi ilerliyorum. Sonunu bilmediğim bir karanlığa, cehenneme doğru yürüyorum. Yavaş yavaş adımlarım yavaşlıyor. Ağlıyorum, gözyaşları mı elimin tersiyle siliyorum...
Seni seviyorum, anne, baba ve Stephany.
Lütfen beni bağışla Tanrım!
Ve kendimi lanetleyip, oracıkta ölüyorum... Yere yığılıyorum.
İşte asıl hikayem şimdi başlıyor...
Lanet güçler beni öldürmese de, sanırım ölmek isterdim...
Senden son bir dilek istiyorum Tanrım; Beni bağışla, benim hayatımı, beni. Bedenimi... Günahlarımı, sana geliyorum Tanrım. Adımlarım yavaşlıyor, gözyaşlarım tükeniyor. Sana geliyorum, sonsuzluğuna... Ailemi kurtar Tanrım, seni seviyorum. Lütfen öldür beni, kurtulayım bu azaptan. Bu dünyadan. Lütfen...
Ve, son nefesimi verdikten sonra sanırım komaya giriyorum.
Ama ölmüyorum, ölemiyorum!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seçilmiş Ruh™ 1⭐
Fantasía'Ya senin hikayen ne? Sonunu bildiğin... Ucunda ölüm olan...' Seçilmiş Ruh™ "Dram, fantastik ve bilim kurgunun bütünleştiği bir hikaye. Seçilmiş Ruh™ sizi büyüleyecek. Kalbinizin en hassas bölgesine bir ağrı sızacak. Göz yaşlarınıza engel olamayaca...
