🚫D̶A̶R̶E̶ T̶O̶ B̶I̶T̶E̶🚫 || PJM [Completed ]

Episode 04

----------------------------------------------------🌺

හැමෝටම හොරෙන් ජිමින් හැමදාම මාව බලන්න ආවා....ඇත්තම කිව්වොත් අපි හම්බුනේ ඒ සොහොන් කොත ළඟදි....මම එතනට කියන වෙලාවට ගියේ නැත්තං එයා මාව හොයාගෙන හොස්පිට්ල් එකට එනවා.....කොච්චර පිටින් එපා කිව්වත් මගේ යටි හිත ජිමින්ව හැමදාම බලාපොරොත්තු වුනා....

ටික දවසක් යද්දි ජිමින් එන එක නතර කරා....එන්න කියන්නැති පාර මමම සොහොන් කොත ගාවට ගිහින් වරු ගනන් බලන් ඉදල තියෙනවා....ඒත් එයා ආවේ නෑ.....කෝල් කරත් රින්ග්ස් යනව ඇරෙන්න වෙන පිලිතුරක් නම් මට ලැබුණේ නෑ.....මගේ හිත අමුතු බයකින් පිරිල යද්දි, ජිමින්ට වැඩ ඇති කියල මට හිත හදාගන්න වුනා.....

එක අතකින් එයාව තවදුරටත්  බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ඇයි කියලත් මට හිතුනු වාර අනන්තයි.....ඒ වෙලාවෙදි මටම උත්තර දීගන්න බැරුව මම අසරණ වෙනවා....

----------------------------------------------------🌺

"නූනා....හ්යෝන්ග්ට ටිකක් අමාරුයි...."

රෑ මැද කට කෙලත් පෙර පෙර ඇදට වෙලා සැප⁣ට නිදාගෙන හිටපු මට කෝල් කරපු එකාට හොද දෙකක් කියන්න හිතාගෙන කෝල් එක ආන්සර් කරත් මට ඇහුනු දෙයින් ඇගම සීතල වෙලා ගියා....

"ආහ්...ජන්ග්කුක්ෂි...මොකෝ වුනේ.....කොහෙද ඉන්නේ....."

මම අඩ සිහියෙන් වගේ ඔහේ කියවන්න ගත්තා...

"නූනා.....මම හ්යෝන්ග්වත් එක්කගෙන හොස්පිට්ල් යන ගමන් ඉන්නේ.....ඔයා හොස්පිට්ල් එකේද ඉන්නේ.....අනේ එන්නකෝ....මට බයයි...."

"හරි....ජන්ග්කුක්ෂි...මම එනවා....ඔයා කෙලින්ම හොස්පිට්ල් එකට එනව දැන්ම....ජිමින්ව බලාගන්න....."

"හරි නූනා...චොම්මල් කුමාවෝ..."

ආය ජන්ග්කුක් මොනාහරි කියන්න කලින් කෝල් එක කට් කරල ආපු ෂොක් එකටම මම බිමින් ඉදගෙන කල්පනා කරන්න ගත්තා...

ටික වෙලාවකින් හරි සිහියට ආවම මම වෙලාව බැලුවේ රෑ දොළහ වුනත් හොස්පිට්ල් යන්න හිතාගෙන....

2:45 AM

ඒත් කමක් නෑ කියල හිතාගෙන දඩිබිඩි ගාලා බාත්රූම් එක⁣ට ගිහින් යාන්තං ඇඳුමක් දාගෙන පාරට ආවට බලු බල්ලෙක් නෑ.....කලුවරට මම බය වුනත් ඊට වඩා බයක් මට ජිමින් ගැන දැනුණා...