Hanggang sa Huli (Until the End) BOOK 1

Fulfilling the Dream

GAV POV Graduate ako ng culinary arts. One yr akong natengga kasi naudlot yung paglipad ko noon papunta dito. Kaya yun pinagkakitaan ko yung pala-livestream. Dun ko din nakilala si Cairo. Dko alam professor pala siya. Halos araw araw kaming naglalaro. Hanggang sa naattract ako sa kanya. Napaka cool niya. He's smart, cute syempre. Baby face. Hindi halatang 4 yrs older sya sakin.

I tried to ask if pwede manligaw pero sabi niya noon ayaw niya kasi nasa complicated relationship siya though gusto na niyang i-end kaya lang he don't know how. Knwento ko kay Roy yun...only to find out na it's the same prof na tinutukoy niya. Secret on sila kasi sympre mawawalan ng trabaho si Cairo. Binalaan ako ni Royce. Kaya mula nun, diko na kinausap si Cairo.

Kaso.. masyadong possessive si Roy. Nung naradamdaman na niyang gusto na syang hiwalayan ni Cairo eh tinatakot na niya 'to. Nanghiram pa si Roy nun ng kotse sa tito niya para mahatid at sundo niya to. Na kahit may mga nakakahalata na, wala na siyang pakialam.

Kaya naman kahit alam ni Cairo na mawawalan siya ng work, nagconfessnna sya ng kusa sa university dean para wala ng ipang bblackmail si Roy. Ganun kasi Roy. Masyadong agresibo mag isip. Masyado ring possessive at seloso. Pero Cai told me na minahal niya ung utol ko. Naging masaya siya habang sila pa. Kaso nawala yun yung nadiscover niya yung mga tendencies nito. Ito namang si Roy akala ako yung dahilan. Ayaw niya ko pakingan. Akala niya ako ang pinili kasi mas matanda ako. Mas may kaya kesa sa kanya. Kaya ayun he accepted his tito's offer to study dito sa Singapore.

Pag alis naman niya saka lang kami nagkamabutihan ni Cairo. I never intended to take Cairo away from him kasi he's like a brother to me.

Nagculinary ako kasi gusto ko talagang maging famous chef. Nung hinire ako ni Cairo sa coffee shop nila tinanggap ko nadin kasi sabi ko pwede nading stepping stone yun. Pinayagan niya kong magluto nung mga naunang rice meals nila. Sabi ko sa kanya maghahanap din ako ng ibang work or possibly if sswertehin eh makapag abroad.

Nung nagpropose ako sa kanya nun ang balak ko talaga eh mag abroad pagkatapos. Kaso nagkasakit si daddy niya so he needs to step up sa pagmamanage ng coffee shop. Kaya nakiusap syang wag na muna ako magabroad.

Lumipas ang ilang buwan nagpapahiwatig na sya na gustong mag settle down. Ako naman parang hindi pa handa... there's something within me na nagssabing wala pa kong nararating sa buhay ko. Oo may kaya kami pero dahil un sa seaman yung papa ko. Gusto ko na siyang magrelax nalang sa bahay at ako ang magprovide.

Flashback:

Cai: Baby... you can still pursue your dream naman kahit mag asawa na tayo.

Gav: Alam ko naman yung baby...kaya lang kulang pa yung ipon pampakasal.

Cai: Wag mo na problemahin un baby. Pwde tayo mag loan sa kulang na budget 

Gav: Okay lang kaya yun? Baka mabaon naman tayo sa utang.

Cai: Hndi naman baby... di naman tayo regular lang na empleyado. May negosyo tayo.

Gav: Kayo baby...hindi tayo.

Cai: Yan ka nanaman.

Gav: Pero pwede ako mag abroad kahit kasal na tayo? 

Cai: Oo pwede naman yun baby...kaso malalayo tayo. Kaya ba natin yun?

Gav: Kaya yan baby. Saka kasal na tayo nun if ever edi wala ng makapaghhiwalay satin.

Cai: So.... that means...magpapakasal na tayo? 

Gav: Ikaw baby. Kelan mo gusto? 

Kaya yun...nagulat sila nung nag prenup na kami. Sobrang saya ko. It was one of my dreams... that came through. Yes one..kasi I also have dreams for myself. 

First year of marriage halos wala kaming pinagtalunan. Mga minor adjustments lang arguments sa lifestyle ganun tampuhan pero not as in away. 

2020...pandemic came. Sobrang na-stressed kami pareho. Akala namin magsasara na yung before noon. Dun ko naungkat na sana kung nasa abroad ako mas marami kaming savings...Pero sympre hindi niya pinapansin yun. Buti nalang essentials kami kaya isa kami sa mga naunang magresume ng business operation.

Don din niya naisip na ituloy ko yung matagal ko ng sinusuggest na Menu. Yung creamy chicken garlic ko. Naenjoy ko yun. Sobra. Lalo na nung nakkita kong nakakabawi yung shop kahit pandemic biglang tumaas ung sales. Thankful pati sila mommy Lynn, daddy Melong. I feel so worthy. Finally sabi ko, eto na nagagawa ko na yung gusto ko. Pero it all stopped when Cairo decided to remove it. Nawalan ako ng gana...

"Ladies and gentlemen, welcome to Singapore Changi Airport...local time is..."

Medyo nakakailang sa una pero I grabbed this opportunity. I'll be a chef in this hotel then dito din ako magstay-in. Mahihirapan ako syempre pero... this is what I want...and what I need perhaps?

Gav on the phone: "Hello. Oo nandito na ko. Laki pala nito eh. Tinour na ko ni Maam Jo. She also gave me my training schedule...

Yes I'll call you if I have questions.

Thank you ulit and...yung favor ko sana.

I trust you "

7 days later...

Gav on the phone:

"Hay...finally! I'm done with the training.""Yes, Maam Jo liked my recipe and will add it to ther menu. Thank you so much. Bye.."

I created a new fb account. Miss ko nadin sila mama. I explained everything to them. Kung paano ako nanlamig. Kung paano nawala yung narramdaman ko kay Cairo. Di sila makapaniwala.Ako din naman. Dko din akalaing posible. Pero wala eh... Ayokong magkunwari. Ayokong ipilit na baka kapag pinatagal ko pa, makagawa lang ako ng mga bagay na mas pagsisisihan ko... Sure naman akong babalik sa Pinas...Pero and hindi ko sigurado eh kung pati kay Cairo.