ARKADAŞLAR HİKAYENİN DEVAMINI İSTİYORSANIZ LÜTFEN OYLAYIN 🙏
💮🌸💮🌸💮🌸💮🌸💮🌸💮🌸💮🌸
Evin önüne gelince frene bastım, açıkçası çok tedirgindim kardeşimde bunu farkındaydı. Bir an önce içeri girip çocuklarım gelmeden bu meseleyi halletmek istiyordum. Kapıyı Esra açtı, içeri geçtim arkamdan da Sema geçti, Sema dönüp bana "Abla en iyisi ben eve gideyim" derken, kayınvalidem yanımıza gelip "Kaç kaç kurtar kendini zaten bu gidişle Ferman seni de kocanı da öldürecek! " dedi.
Kardeşime dönüp onay verircesine gözlerimi açıp kapattım. Sema evden koşar adımlarla çıkıp gitti. O sırada Ferman karşımda belirdi, bağırarak "Allah senin belanı versin!!! Ne işin vardı orda ? Sana benim işlerime karışma dedim ulan " dedi.
Kocamın gözlerinin içine bakıp"Gittim gereken konuşmayı yaptım geldim o kadına dedim size de diyorum o çocuk doğmayacak."
Söylediğim son cümleyle kocam arkamda duran kapıya tekme attı. "Ulan Nesrin ulan zorla öldürtüceksin kendini bana, o çocuk benim çocuğum doğup doğmayacağına ben karar veririm. Bu hayat benim hayatım kimle ne yapacağıma ben karar veririm " deyip kapıyı çarpıp gitti.
Yanımda duran kayınvalideme hiç aldırış etmeden odama çıkmak için merdivenlere yöneldim arkamdan "Bir gün oğlumu katil edeceksin torunlarımı da öksüz bırakacaksın karı ol evinde otur" diyen bu ses, bu tonlama, bu kadınları aşağı seviyede görme... Kayınvalidemden başkasına ait olamazdı. Ama bu sefer susmayacaktım zaten kocam ve metresi beni çıldırmıştı döndüm arkamı "Karı olayım evimde oturayım!!! Kocam kızı yaşında kadından çocuk peydahlasın beni ve çocuklarımı elaleme rezil etsin ama ben karı olayım evimde oturayım!!!" sesim son derece yüksek çıkmıştı, ben bile kendimi şaşırmıştım ilk defa bu kadar sert çıkışıyordum.
Kayınvalidem" Bana bak edepli ol gelin hanım yoksa... "
" Yoksa ne yaparsınız öldürür müsünüz!? " deyip karşılık verirken kayınbabam sesleri duymuş olacak ki yanımıza geldi.
Kayınbabam" kendine gel Nesrin öldürmek nedir sen bizim gelinimizsin."
" Ben bundan sonra sizin gelininiz değilim!!! Oğlunuzu boşayıp çocuklarımı alıp burdan gidecem bu karanlık hayatınızda çocuklarımın daha fazla mahvolmasına izin vermiyeceğim bugüne kadar oğlunuza katlanmam benim aptallığım ama artık yeter bugün gördüğüm rezillik bana yetti."
Dedikten sonra merdivenleri çıkmaya başladım kayınbabamın" bizim aile de boşanma yok bir daha bu konuyu açarsan çocuklarının yüzünü göremezsin" sözlerini duyduktan sonra duraksadım derin bir nefes aldım. Odama yöneldim kapıyı açtım yere yığılıp ağlamaya başladım. Resmen çocuklarımla tehdit ediyorlardı beni, ALLAH'IM nerden düştüm böyle bir aileye? Nasıl Fermanın gerçek yüzünü göremedim ilk zamanlar...
Pişmanlık içinde kıvranırken gözlerim ağırlaştı kafamı yan tarafımda duran komodine yaslayıp gözlerimi kapattım.
***
Gözlerimi açınca odanın karanlık olduğunu fark ettim sanırım epeydir burda uyuyorum, ayağı kalkacakken elimin çantama değmesiyle duraksadım, çantamın içinden telefonumu çıkardım saate baktım gece yarısıydı, sonra gelen mesajları kontrol ettim Sema mesaj atmıştı.
"Abla Ferman abi sana bir şey yaptı mı?
Abla neden cevap vermiyorsun?
Abla iyi misin?"
Buna benzer birkaç mesaj daha, sadece iyiyim yazdım. Telefonu masanın üstüne bırakıp ışığı açtım. İyiydim yaaa... Herkese her gün iyiyim diyordum ama berbat bir durumdaydım.
Üstümdeki kıyafetlerden kurtulup banyoya girdim ılık bir duş aldıktan sonra çıktım. Zaten saatlerce uyuya kalmıştım artık bu gece uyuyamazdım herhalde siyah bir pijama üstüne beyaz bir tişört giydikten sonra dizimin altına kadar inen siyah beyaz hırkamı üstüme çektim ve odamdan çıktım. Saçlarım halen ıslaktı, ama pek umrumda olduğunu söylenemezdi.
Bahçeye gelip oturdum derin derin nefes aldım, aklıma "o kadın" Ruken geldi. Ultrason fotoğrafı, o karnını tutup bana nispet edercesine bakış atması kayınvalidemin sözleri ve beni çocuklarımla tehdit etmeleri ... Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım sesli bir şekilde ağlıyordum hıçkırıklarım bütün bahçede yankılanıyordu. Yanıma biri oturdu kafamı kaldırdıp yanıma oturan kişiye baktığımda Ferman olduğunu gördüm.
Bana sarılıp saçımı okşamaya başladı her ne kadar onu itsem de sarılmaya devam etti zaten bu kötü günün verdiği güçsüzlükle daha fazla direnemedim. Kulağına eğilip "seni sevmekten nefret ediyorum" dedim.
İşin tuhafı onunda gözleri dolmuştu.
"Başına gelen herşeyin sebebi benim, seni bu hayatın içine ben soktum. Adam gibi seni sevmeyi bile beceremedim." dedi ve bana sarılmaya devam etti.
Onunla bu kadar yakın olup dertleşmeyeli uzun zaman olmuştu, Allah kahretsin ki kokusunu çok özlemiştim işte bundan nefret ediyordum ona olan aşkımın bitmemesinden, evet onu halen ilk gün ki seviyordum ama ondan uzak durmam lazımdı, birden ayağı kalktım ben yukarı çıkıyorum deyip odama doğru yürümeye başladım. İçeri geçince tam kapıyı kapatacakken Ferman'nı gördüm,o da içeri geçti sonra kapıyı kapattı. Bana yaklaşıp beni öpmeye başladı kendimi geri çekip "o çocuğu aldıracaksın" dedim.
"tamam" dedi.
"Söz mü?" dedim, "Söz" deyip beni öpmeye devam etti, sonra yatağımıza doğru ilerledik.
