Zor durumda kalmıştı saçları lacivert, genç çocuk. Bolca yara almıştı. Kaçacak yeri yoktu. Savaşamaz hale gelince kendini bıraktı. Ölecekti biliyordu. Yüzünde hafif bir tebessüm belirdi. "Buraya kadar sanırım." diye geçirdi içinden. Tam gözlerininde karardığı sırada birşey önüne geçti. Ne olduğuna bakmak istiyordu fakat bünyesi ona izin vermiyordu. Sakin bir şekilde kapandı gözleri.
~
Yakından bir ses geliyordu. "Uyan !" diyordu bu ses ama sanki boşluğa doğru çekiliyordu. Hiçbirşey yapmak istemiyordu şuan. Sadece beyninde soğurulan o sesi dinlemek ve sonsuz bir uyku çekmek istiyordu. Tüm bunları düşünürken aldığı yaraların sızısını hissetmeye başladı. Yavaş yavaş uyanıyordu. Gözünü araladı. Biri vardı tam dibinde, endişeli görünüyordu. Kendine gelmeye başlayınca şöyle dedi "Neredeyim? Cennet olmalı burası." Ona bakan çocuk ise "Hayır cennette değilsin. Kendine gel." dedi. Bunun üzerine ona bakan açık mavi saçlı, beyaz kıyafetli olan oğlanı süzdü ve dedi ki "Ama sen bir meleğe benziyorsun." bunu duyan çocuk ne drama ama diye düşündü . Yine de duruşunu bozmadan "Hadi ayağa kalkmayı dene. Bir sürü yaran var bu şekilde duramazsın." dedi. Lacivert saçlı, sarımsı gözlü olan çocuk biraz başını oynattı. Başının arkası bir anda acıyınca kaşlarını çattı. Diğeri onun kalkmasına yardım etti. "Yürüyebilir misin?" dedi. Konuşamayacak kadar kötü olan çocuk ise sadece başıyla onayladı. Monstadt yakındaydı. Oraya kadar yürüyüp Barbara adındaki kızdan şifa isteyeceklerdi. Yarı yolda biraz daha kendine gelen genç, onun kim olduğunu sordu. İsmi Chongyun idi. Kendi gibi birine bu kadar yardımının dokunması onu fazlasıyla şaşırtmıştı. Yol boyu konuşup, kaynaştılar. Chongyun çok samimi gelmişti ona. Monstadt'e gelince Barbara'nın yanına gittiler. Barbara şoka uğradı. "Bu kadar yarayı tek seferde ilk kez görüyorum." dedi. Elinden geldiğince iyileştirmeye çalıştı. Hala birkaç çizik ve sıyrık vardı ama öncekinden daha iyiydi. Sağlık ücretini Chongyun ödedi. Oysaki yeni tanışmışlardı. Şifa klübesinden çıkınca "Artık daha iyiyim. Teşekkürker, bu iyiliğini unutmayacağım. Hatta borcumu ödemek için ne yapabilirim?" dedi. Chongyun ise "Rica ederim ve hiçbirşey yapmana gerek yok." dedi. Bunu demesine rağmen zorluyordu lacivert saçlı çocuk. En sonunda Chongyun kabul etti ve bir yemek sözü oldu. "Bu arada doğru düzgün tanışamadık ben Xingqiu." dedi. "Ben de Chongyun tekrar memnum oldum." diyerek karşılık verdi. Artık resmi olarak arkadaşlardı.
