Soğuk Kan // AruAni

Olamazsın

Armin'in bakış açısı

"Ahhh... Çok yoruldum... Ve yine bir şey bulamadım..."

Gerindikten sonra saate baktım. Annie neredeyse gelmek üzereydi. Tekrar sinirlendirmemek için ayağa kalktım ve güzelce masayı hazırladım ikimize. Birkaç gün önce olanın telafisiydi bu. Birkaç sevdiği yemeği koydum ve tam ortaya da bir mum koyup ışıkları kapattım. Atmosfer gayet iyi gözüküyordu. Bir süre sonra da kapı çalmıştı. Hızlıca gidip açtım.

"Hoş geldin Annie." Ona bakarak gülümsemiştim genişçe. O da bana bakıp tek kaşını kaldırdı.

"Ne o? Bugün geç kalmadın?" İçeriye ilerledi yavaşça.

"Öyle demesene işte. Üzülüyorum." Onun arkasından baktım içeri geçerken sonra bir anda arkasından gözlerini kapattım.

"Hey! Noluyor be?!" O da ellerini benimkilerin üstüne koydu. İstese beni çevirip fırlatabilirdi ama şanslıydım sanırım bu seferliğine.

"Sakin ol. Bir sürprizim var sana. Kendini bana bırak tamam mı?" Yavaşça onu mutfağa doğru yönlendirmeye başladım ve geldiğimizde de gözlerinin üstündeki ellerimi yavaşça çektim.

"Ta-daaaa!"

Annie bunu görünce şaşırmıştı ve şaşkınlıktan geri adım atacakken bana çarptı.

"Bunu sen mi hazırladın?" Bana döndü ve gözlerime baktı. İşte şu mutluluk için her şeyi yapardım. Gülümseyerek kafamı salladım.

"Önceden seni kızdırdığım için telafi etmek istedim. Umarım beğenmişsindir." Yavaşça ilerleyip onun için sandalyeyi çektim. Ve oturduğunda da yavaşça ittim ve sonrasında da karşısına geçtim.

"Beni fazla iyi tanıyorsun. Korkmaya başladım." Annie yemekleri görünce konuşmuştu. Sonra da bana baktı.

"Eminim ki sen daha iyisini yapardın Annie." Yavaşça yemeği yemeye başlamıştım ve Annie de aynı şekildeydi.

"Davan ne durumda bakalım?" Yemeğini yerken bana bakıyordu.

"Bu yemek sırasında bunu konuşmak istediğine emin misin..?"

Kafasını salladı hafifçe bana bakarken.

"Peki o zaman... Eskiden günlük bir şekilde ceset fotoğrafları geliyordu veya herhangi bir şekilde haberler. Ama son birkaç gündür hiçbir şey gelmiyor." Tabağıma bakarak konuşmuştum o konuştuğunda ona bakıyordum ama.

"Belki de peşinde ünlü dedektifi görünce korkup kaçmıştır?"

Elimi çeneme koydum ve birazcık düşündüm. "Korkup kaçmış mıdır dersin?"

Kafasını salladı bana bakarken.

Ben ise kafamı iki yana salladım. "Sanmıyorum Annie. Kimse benim gibi birinden korkup kaçacak kadar korkak değil."

"Gene kendini küçümsemeler başlamış bakıyorum?" Tek kaşını kaldırdı bana bakarken.

O anda aklıma gelmişti bir anda ve gözlerim açıldı. "Demek öyle..." Gözlerim Annie'ye döndü parlak bir şekilde ve gülümsedim. "Teşekkürler Annie! Sayende aklıma sonunda bir şey geldi!"

Annie birazcık kafasını yana eğmişti. "Bir şey yapmadım aslında. Neyse onu boşver de bu gece ne yapacağız? Dün ben seçtim bugün de sen seç. Vakamla uğraşacağım dersen vururum tekmeyi."

"Hayır hayır vurma lütfen!" Yemeğimi yemeye devam ederken bir yandan da ne yapabileceğimizi düşünüyordum.

Tepkimi görünce hafif gülümsemişti. "Bul o zaman." Kendi yemeğini bitirmişti ve sonrasında da ayağa kalkıp yanıma oturmuştu. Yavaşça yanağıma bir öpücük daha kondurdu.