perşembe akşamları ❝taekook❞

yatağın kırışmamış yanı senin için,

Tutuklandığın günü hatırlıyor musun? Sanmam. Ama ben hatırlıyorum.

Saçma bir şekilde sürekli durmaksızın konuşmaya başlamıştın seni görmeye geldiğimde. Ardı ardına sıraladığın sözcükler tonlarca ağırlık yapıyordu sanki göğüs kafesine; sadece birkaç dakika sürmüştü hâlbuki.

Arkadaşına üç defa bana göz kulak olmasını ve yanımdan ayrılmamasını tembihlediğin o gün, ismimi ilk kez söylediğin gün gibi bıçak açmamıştı ağzımı.

O zaman anladım, ben sana bir şeylerin hesabını soracak kadar cesaretli değildim. Fakat sen hiç kimsenin ağzına yakıştırmadığım ismimi defalarca söyleyecek kadar cesarete sahiptin.

Ve o gün aptal gibi sırıttığımı hatırlıyorum.

Saçmalıktı.