perşembe akşamları ❝taekook❞

hissettiklerimizden bahsediyorum. [final]

Ve her şeyin sonunda bir perşembe akşamı, seni bulmayı umduğum o yere adımlamıştım. Seni nadiren içtiğin sigarayı içerken ya da o adını bile bilmediğim içkileri yudumlarken görmeyi bekliyordum.

Sana kızamıyordum, ama kızmak istiyordum.

Bir sürü cevapsız aramam vardı o güne dair. Hiçbirine geri dönmemiştin. En son o yere seni görmeyi umarak gelmeyeceğime dair yeminler ederek gitmiştim. Umurumda değildi; ölesiye merak ediyordum seni.

Çünkü farkına varmam gereken asıl şeyin farkına varmıştım, bilmeden bilediğim dikenlerim senin kontrolün olmazsa bileklerimde ki kelebekleri öldürüyordu.

Şimdi daha iyi anlıyorum her şeyi. Zaten bildiğimi söylemiştim ya, eksikmiş.

Gün batımında göğüsünde yatarken ismimi fısıldayışların kulaklarımda çınlıyor şimdi. Yerde kanlar içinde uzanıyorsun. Siyah saçlarına lekeler bulaşmış ama dikkatli bakmadığın sürece görünmüyor, gizliyorlar sürekli bir şeyleri.

Ruhum çekiliyor, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Ne zamandır burada böyleydin, bilmiyorum. İlk defa bir şeyi bilmek istemiyorum. Ettiğim yemin kana bulanmış dikenli bir güle dönüşüp avuçlarıma seriliyor. Kanıyorum; günlerce, haftalarca, aylarca.

Gitmiyorsun gözümün önünden.

Ve yine bir perşembe akşamı oraya gidiyorum; ruhunla sevişip hasretimi gidermek için.

perşembeler, susarlar.
sır saklarlar fakat belli etmezler.
gün gelince saklanan o sırlar; gelip göğüs kafesini delince görmediğin bir yüz tarafından, acı içinde yatırılırsın Tanrı elleri tarafından.

perşembeler, ağlarlar.
pişmandırlar fakat anlayamazlar.
aptal aşk oyunları oynamazlar.
gerçekten bağlanırlar ama çok kanarlar.

perşembeler, hepimizi anlatırlar.
bazen sancılı bir ölümken, bazen de bir doğuma eş değerdirler. fakat sonunda değişen tek şey, göğsüne yediğin bir avuç mermi ya da ekilen birkaç çiçek olarak kalır.

ya da solup giden dikenli bir gül.

.

perşembeler, kanarlar.
kanadıkları kadar da kanatırlar.
gün batımında söyleyip biten bir inilti kadar acı doludurlar.

ig, nobbliiswed