De Vergeten Tweeling {Slow Updates}

H. 11.

///Saar, stop jij Lucy (de bff van Sanne) in dit hoofdstuk? Ik heb bedacht dat Lucy Johnson Directioner is ;P x Salsa ///

[ achter de schermen

Zaaaayn, waarom stapte je uit de band? Je moet terug! - Lucy*zit in een hoekje hysterisch te huilen met one direction muziek op*

Ach kom op Luus, zo erg is het toch niet? Het zat er toch al aan te komen en zo goed kon Zack nou ook weer niet zingen- Sanne *gaat naast Lucy zitten en legt een arm om haar heen*

Welwelwel, ZAYN kon geweldig zingen en gisteren was hij twee maanden uit de band is! En waarom? Ik heb geen idee welke van de honderd roddels ik moet geloven.. - Lucy *legt snikkend haar hoofd op Sannes schouder, die op haar beurt haar arm om haar heen legt.

Hmm - Sanne * staart bedenkelijk voor zich uit* Weet je wat! Ik ga je opvrolijken! *springt overeind en probeert haar vriendin mee te trekken, maar valt hard weer terug op de grond als Lucy zich verzet. Met een pijnlijk gezicht wrijft ze over haar billen en krabbelt overnieuw overeind. *

Moet dat.. - Lucy *veegt haar tranen af. *

Ja! We gaan ijsjes eten bij die ene pizzaria in de stad -hoe heet hij ook al weer? Ik ben weer de naam vergeten!- nou ja, maakt niet uit. En daarna gaan we naar 'pitch perfect twee'! Oh, maar daarvoor gaan we nog kleren kopen want stel je voor dat er een jongen voorbij komt! - Sanne * giegelend, aan Lucy's hand trekkend. *

Jongens gaan echt niet naar pitch perfect twee hoor. - Lucy *grijnzend. Ze komt langzaam overeind en lijkt Zayn weer helemaal vergeten te zijn. Hoewel vergeten natuurlijk niet gaat; ze heeft hem alleen ver weg geschoven.

HEYHEY dames! - miss author - Dit gaat niet helemaal volgens het script! * beide dames rollen glimlachend met hun ogen, kijken naar elkaar en nemen dan met een knuffel afscheid van elkaar*

-------------

~ In Los Angeles ~

''Papa!'' Sanne schiet haar vader snel te hulp door hem een theedoek toe te gooien zodat hij veilig de ovenplaat uit de oven kan halen. Hij draait de kraan dicht en droogt zijn handen eerst aan de doek af, voordat hij hem dubbelvouwt en over zijn handen legt zodat hij vervolgens de plaat uit de oven kan halen zonder zijn vingers opnieuw te branden. Als hij hem op tafel heeft gezet komt hij eerst op zijn dochter af om haar in zijn armen te sluiten en te bedanken met een kus.

''Wat houd ik toch eigenlijk veel van je,'' mompelt hij in haar schouders, wat een grinnikende Sanne oplevert.

''Ik houd ook van jou hoor,'' zegt ze. Ze drukt haar lippen op haar vaders stoppelbaard en probeert zich daarna los te rukken uit zijn armen, wat ze opgeeft als Mark zijn sterke armen showt en Sanne legt haar armen opnieuw om zijn rug.

''Ik eet nog wel een keer,'' zegt Sanne na een paar seconden aarzelen, hoewel dat natuurlijk niet helemaal nodig was want van taco's houdt ze en al helemaal als ze ietwat aangebrandt zijn, want dan is de kaas overheerlijk. Ze rukt zich nogmaals los uit haar vaders armen, dit keer met succes, en ploft op één van de stoelen van de keukentafel, trekt een bord naar zich toe en gooit er een taco op.

~ In Rotterdam ~

Met een kop chocolademelk met een hele berg slagroom racet Senna door het dagboek van haar mama, waarin ze al dagen probeert te lezen. Ze wil dingen te weten komen over haar broer of zus en over haar vader, die Mark heet, moet ze het boekje geloven. Het is alleen lastig om iets te vinden, want haar creatieve moeder heeft dat soort dingen allemaal onder de treinkaartjes en bioscooptickets geschreven, zodat het een journal is waarin het dagboek niet opvalt. Slim hoor, vindt Senna, maar ook lastig als ze er snel doorheen wil gaan.                                                                                               Na een poosje hoort ze een deuntje, die ze half herkent. Ze kijkt op maar in haar kamer is niets wat muziek zou kunnen geven behalve haar open raam. Ze legt het dagboek onder haar kussen en de chocomelk op haar nachtkastje en loopt naar het raam, die ze een stukje verder open doet en ze ziet meteen het probleem.                                                                                                                                                        'Joey!' lacht ze naar de jongen die midden op straat met een spandoek en een cd-speler staat. Op het spandoek staat geschreven: 'Kom naar beneden, liefste Eva,' wat nog over is van toen hij zijn crush op precies dezelfde manier wou overhalen. Senna had meegeschildert en daardoor was het helemaal mislukt en zaten er overal pootjes aan. Eva had dan ook nee gezegt, maar Joey was er snel genoeg weer overheen.

Ze doet het raam met een klap dicht en vergrendelt hem, klokt de chocomelk in haar mond en sprint dan de trap af. In een razend tempo trekt ze haar jas en schoenen aan en hangt ze haar sjaal om haar nek, want ondanks het lekkere aprilweer, kon het buiten nog wel eens koud zijn en natuurlijk was het ook omdat het simpelweg geweldig bij haar jas stond.

Als Joey haar ziet, rolt hij onmiddelijk het spandoek op en legt het samen met de cd-speler net binnen het poortje van hun voortuin, waarna hij op Senna af komt en haar hand beetgrijpt. Hij trekt haar mee naar de auto van zijn ouders die een stukje verder op geparkeert staat, dumpt Senna op de bijrijdersstoel en gaat zelf aan de andere kant zitten.

'Joey,' zegt Senna, terwijl ze zich stevig vast houdt aan het dashboard want Joey's rijkunsten vertrouwd ze niet voor de volle honderd procent. 'Wat ga je doen?' Joey grinnikt en draait de contactsleutel om, drukt het gas in en stuurt de auto weg. Het gaat allemaal nog redelijk netjes.           'We gaan iets leuks doen, want dat kan je wel hebben na die leuke date van je 'ouders' toch?'           Senna herkent de weg die ze ook altijd rijden naar het zwembad en fronst. 'Gaan we zwemmen?' roept ze. In haar ooghoeken ziet ze Joey gemeen grijnzen.

~ In Los Angeles ~

Halverwege de maaltijd gaat opeens de bel. Sanne droogt haar mond af met een tissue en staat daarna op, om de deur open te gaan doen. Huppelend zodat ze Isa de hulp voor is rent ze naar de deur, die ze opentrekt en meteen in de ogen van haar beste vriendin kijkt.

'Hoi,' zegt Lucy, met een glimlach van hier tot Tokio op haar gezicht. Sanne kreunt. 'Hai,' zegt ze daarna. Ze hoort haar vaders voetstappen dichterbij komen en weet dat als ze stoppen hij achter hen staat. 'Ik kom je halen,'' grijnst Lucy. Ze grijpt Sanne's handen beet en trekt haar al een stukje naar buiten. 'Hey, dat gaat niet,' grinnikt haar vader dan, wat Sanne overhaalt en ze laat zich meetrekken door Lucy. 'Tot vanavond!' roept ze ondertussen naar haar vader, terwijl Lucy haar naar de auto loodst en wegrijdt. 'We gaan naar pitch perfect twee,' zegt Lucy dan. Sannes ogen vliegen wijdopen. 'Ooh, die is awesome!' roept ze, meteen een stuk blijer.

wowowow sorry voor de slechte schrijfstijl die stukje en voor de slechte verhaallijn want dit gaat echt over heel weinig, maar eigenlijk zitten we nu naar Londen te kijken dus dat zal ook echt binnekort komen! yayayay.

maar het is nu zes over half zeven 's ochtends en ik zit op de computer beneden met een heel irritant toetsenbord en dat belemmert me i guess, dus sorry, volgende hoofdstukjes zullen beter zijn (waarschijnlijk ook omdat Sel die schrijft hahah)

well, i love you

liefs,

sara aka popularstyles