De Vergeten Tweeling {Slow Updates}

H. 1.

~in Rotterdam~

Lief dagboek,

Weet je wat ik zo gek vind? Ik heb de laatste tijd een heel erg leeg gevoel, het vreet me van binnen op. Ik mis iemand, terwijl ik niet eens weet wíe ik mis. Ik heb het gevoel dat ik niet compleet ben, en dat er maar één persoon op deze ongelooflijk grote wereld is die dat grote gat in mijn hart kan opvullen. En nee, daarmee bedoel ik echt niet mijn prins op het witte paard, nee, Romeo mag nog wel een paar jaar wachten. Ik bedoel een andere persoon, ik weet nog niet precies wie, maar wat ik wel weet, is dat ik hem/haar gauw wil ontmoeten.Ik heb het lege gevoel eigenlijk altijd wel gehad, maar het is nog nóóit zo overheersend geweest...

'Senna! Kom je? We gaan eten!', roept moeder Marja. 'Oke mam, ik kom eraan!', roept Senna terug, terwijl ze haar dagboek dichtklapt en opbergt...

~in Los Angeles~

Lief dagboek,

Wist je dat ik eigenlijk altijd al het gevoel heb gehad dat er iemand mist in mijn leven?  En dat vind ik raar, ik heb namelijk alles wat ik zou willen. Of toch bijna alles; ik heb een redelijk grote vriendengroep, ben populair op school en ik ben rijk. Daarmee bedoel ik natuurlijk dat mijn vader rijk is, hij is een zakenman. Wat ik soms jammer vind, omdat ik hem door alle zakenreizen enzo niet veel zie. Een moeder heb ik niet, ik vraag me eigenlijk wel af wie mijn moeder is. Ik heb het wel eens aan papa gevraagd, maar hij verandert dan telkens van onderwerp! Zou het zijn dat ik een moeder mis? Ik denk het niet, waarom zou ik een moeder missen als ik die nooit heb gehad? Wat ik wel graag zou willen, is een zus, waarmee ik over alles kan praten; van over hoe knap die ene jongen is tot over welke winkel de leukste kleren heeft. Ja,  ik weet dat je dat allemaal ook met je vriendinnen kan bespreken, maar het verschil tussen een zus en een vriendin is dat je zus altijd voor je klaar zal staan, ze zal áltijd wel tijd voor je willen maken om te gaan shoppen, of gewoon om te praten. Bij een vriendin is dit niet het geval, zij wil best wel een keer met je afspreken, maar ze zal er niet áltijd voor je zijn. Want familieleden gaan natuurlijk voor.

'Sanne? Your friends are here!', roept vader Mark. 'Alright! I'll be downstairs in two minutes!', roept Sanne terug. Ze klapt haar dagboek dicht en bergt hem zorgvuldig op. Dan pakt ze haar tas met zwemspullen, telefoon en haar huissleutels.  Daarna rent ze naar beneden en begroet haar vrienden met een knuffel. 'Nou veel plezier en wees voorzichtig! ', zegt vader Mark, terwijl hij Sanne een knuffel en een kus op haar wang geeft.'Jaja!Niet zo bezorgd, pap! ', zegt Sanne, en ze geeft vader Mark een kus op de wang. Dan loopt ze deur met haar vrienden uit, en net voor ze de deur sluit, roept vader Mark nog: 'En op tijd thuis hé?!', Sanne rolt met haar ogen, en mompelt: 'Jaja', Elsa, een van haar vriendinnen, vraagt: 'What did your father say?' 'He said that I have to be at home on time, and that I have to be careful', antwoordt Sanne, rollend met haar ogen. Sanne is tweetalig opgevoed,  Nederlands is haar tweede taal.  Haar vader gebruikt Nederlands soms om met Sanne te praten met de zekerheid dat niemand hen verstaat. Sanne vindt het maar niks, ze vindt Nederlands een zeer lastige taal, omdat je het vooral op gevoel spreekt. Toch spreekt ze vloeiend Nederlands, dat komt door alle bijlessen die Sanne kreeg om haar Nederlands te verbeteren. Maddy, ook een vriendin van Sanne, mengt zich nu ook in het gesprek: 'Parents are sometimes so annoying, they're saying; don't do that and be careful etc etc etc', zegt Maddy met een bekakte stem. Daar moet iedereen om lachen, en al gauw verdwijnt het lege gevoel bij Sanne, en maakt het plaats voor blijheid.

~in Rotterdam~

'En toen zei hij...', Senna prikt met haar vork wat in haar eten, ze heeft eigenlijk helemaal geen trek. Moeder Marja praat honderduit over een jongen, Zack? Senna wil eigenlijk helemaal geen vader, ze vindt het best zo. En al dat gezwijmel van moeder Marja, ze vindt het verschrikkelijk. 'Hij is echt zoooo aardig, weet je? En-'

Senna heeft er nu wel genoeg van en ze schuift haar stoel naar achter, pakt haar bord op, en loopt er mee naar de keuken. Ze merkt op dat moeder Marja, die helemaal in de wolken zit, helemaal niet heeft opgemerkt dat ze haar bord niet heeft leeggegeten! Terwijl moeder Marja daar altijd wel oplet!

Senna loopt terug naar de eetkamer, geeft moeder Marja een kus, en zegt: 'Mam, ik ga slapen. Vergeet je de tijd niet?'. Moeder Marja kan namelijk best wel snel de tijd vergeten, een keer had Sennna moeder Marja slapend aan tafel gevonden, vandaar dat ze moeder Marja er tegenwoordig aan herinnert op tijd te gaan slapen. 'Nee nee, mijn kindje, ik zal dit keer echt wel op tijd gaan slapen, ' zegt moeder Marja met een knipoog. Senna rolt lachend met haar ogen en loopt vervolgens naar boven.

Boven loopt ze naar de badkamer, waar ze haar make-up eraf haalt en haar tanden poetst. Dan gaat ze naar de zolder, daar is immers haar kamer, en ze trekt haar pyjama aan. Vervolgens gaat ze in bed liggen en ze zet het licht uit. Slapie doen, zou haar neefje Mark vrolijk hebben gezegt.