De Vergeten Tweeling {Slow Updates}

H. 8.

~ in Rotterdam ~

Lieve Aria,
Hij heeft mijn hart gestolen. Helemaal. Geen kruimel heeft hij overgelaten. 

Eh, mam? Je hart is toch geen boterham?

En ik haat het. Ik haat het hoeveel ik van hem houd, terwijl hij me (waarschijnlijk toch) niet eens ziet staan.

Dat men nog kan leven zonder hart, is toch wel een wonder. Toch..?

Vandaag is een hectische dag geweest, er is veel gebeurd. Veel te veel. Zo veel, dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Ik hoor mam al ''begin bij het begin, zou ik zeggen'' zeggen. Dat doe ik dus ook maar.

Eerst ging mijn wekker om zeven uur 's ochtends. Althans, dat dácht ik. De klok was toen een uur vooruit gezet, dus stond ik eigenlijk op om acht uur. De lessen begonnen om tien over acht. Ik vertrek altijd om kwart voor acht op de fiets. School is gelukkig niet zo ver van thuis. Maar ik dacht dus dat het zeven uur was.

Blablabla, denkt Senna. Dit is niet bepaald wat ze had verwacht. Maar wat dan wél? Dat weet Senna eigenlijk ook niet. Misschien had ze gehoopt dat Marja het ook over zo'n vaag gevoel zou hebben. Het gevoel dat je iemand mist, maar niet weet wie. Nu pas realiseert Senna zich dat zij het hele dagboek, van de eerste letter tot het laatste leesteken, zal moeten lezen om - misschien - iets over haar vader te lezen. Senna kreunt inwendig; daar heeft ze écht geen zin in..

~ Los Angeles ~

Tranen stromen, zonder dat Sanne het door heeft, over haar wangen. Ze zit daar nu al meer dan een uur, maar daar lijkt ze niks van te merken. Het boeit haar ook niet dat ze morgen een SO aardrijkskunde heeft, en daar nog voor moet leren. Ze zit nog in een shock van wat er net gebeurd was.

Ondertussen zit vader Mark op de begane grond met zijn hoofd in zijn handen op de bank. De scherven van de kom liggen nog steeds op de grond, net als de popcorn. Mark lijkt hier echter niks van te merken. Hij wist niet wat er met hem was; hij is uitgevallen tegen zijn bloedeigen dochter! Hoe kon ik?! Denkt hij. Hij wist niet wat het was, maar toen hij Sanne daar zag neergeknield bij de popcorn en de scherven, knapte er iets is in hem. Hij kon zich niet meer inhouden, en voor hij het wist, was hij uitgevallen tegen zijn vijftienjarige dochter. Toen zij naar boven vloog, begon Mark zich schuldig te voelen over zijn actie.

Ongelukken kunnen gebeuren, toch?

In Sanne's kamer is Sanne eindelijk overeind gekomen. Zij pakt haar laptop en oortjes, en gaat aan haar bureau zitten. Ze steekt de oortjes in het ding en draait de volumeknop helemaal open. Even alles vergeten, denkt ze. Even nergens meer aan denken, en vooral niet aan haar vader.

Hoe kon hij?! Hoe kon hij zo boos worden? Dat hij geïrriteerd was als hij thuis kwam van werk, wist Sanne, maar dat hij zó boos kon worden? Sanne schudt haar hoofd; ze vindt het antwoord toch niet en weet niet wat ze nu moet doen. Haar kamer is op de bovenste verdieping, dus hem smeren kon niet, en haar deur kan niet op slot. Snel springt ze op van haar bed, en schuift haar witte bureaustoel onder de deurklink, ookal weet ze dat haar vader sterker is dan een bureaustoel. Dit gaat nog een lange dag worden...

~ Rotterdam ~

Toch begint ze er maar aan, want zonder deze informatie, kan er helemaal niks gebeuren en vindt ze haar vader helemaal nooit; en dat is wat ze wil, toch? Senna begint een beetje te twijfelen; wil ze haar vader eigenlijk wel terug in haar leven? Heeft ze het ook niet goed genoeg zonder hem? Maar dan hakt ze de knoop door. Haar vader gaat voor.

Ze trekt haar benen op, en legt het boekje op haar benen. Met naast haar een zak chips begint ze te lezen.

Al snel krijgt ze door dat ''Mark'' de naam is van haar moeders nieuwe vlam. Mark.. Zou haar moeder haar eigen achternaam weer terug aan hebben genomen na de scheiding (tenminste, ze hoopt dat het een scheiding is..) of zou ze nog steeds Marks achternamen hebben? Ze laat het zakken, en leest door.

Na een klein uurtje doet ze nog een ontdekking, met een enorme impact. Marja - haar moeder, maar gewoon Marja in het dagboek - was zwanger van Mark, en ze had verwacht dat alleen zij in die buik zou huisvesten. Maar nu komt ze bij het stuk van de echo's in het ziekenhuis, en heeft ze een tweelingbroer of -zus!

Het is als een enorm harde klap in haar gezicht, en ze is er helemaal van van slag geraakt. Ze staart naar de grote eik in de tuin met de verkleurde blaadjes want de herfst zit eraan te komen. Ze heeft een broer of zus, die op dezelfde dag als haar geboren is uit dezelfde moeder en van dezelfde vader! Ze kan het niet beseffen. Ze snapt het niet.

Dan valt er iets op zijn plek, een heel klein stukje van het enorme verhaal. Haar stemmingswisselingen. Is het niet dat tweelingen elkaars gevoelens voelen, als soulmates? Ze weet het niet, maar neemt dat maar aan.

Ze laat het boekje vallen op de grond, en laat zichzelf zakken op haar dekens. Ze heeft een broer of zus. Dan schiet ze weer overeind.

Ze heeft een broer of zus, maar waar is die?

Zou het gestorven zijn bij de geboorte, en zouden haar ouders daarna ruzie hebben gekregen? Of zou het anders zijn dan andere, en verstoten? Zou het meegenomen zijn met haar vader na de scheiding, en daarna een ongeluk hebben gehad en wil daarom mama er niks meer over zeggen? Allerlei theorieën schieten door haar hoofd, maar geen een vindt ze acceptabel genoeg om te geloven.

Zou ze het haar moeder vragen?

Ze heeft een broer of zus, ze weet het nu toch. Waarom niet?

ohmygod hoe lang hebben we nu al niet geupdated? veel te lang, voor mijn part! nu gaat het weer een tijdje duren, want de proefwerkweek komt er voor ons aan en blablabla heel erg druk geen tijd motivatie en inspiratie (beetje:$) loos.. oftewel, smoesjes:(

we zullen ons best doen, 'kay?

xx