637| Tom Felton|

XXII

Günaydınnn😎

Ne yani her şey benim suçum muydu? Zaten ağlamaktan kıpkırmızı olmuş ve yanan gözlerime aldırmadan göz yaşlarımı saldım. Kapının kulpu hareket etmeye başladı.

Felix: Anne!

Göz yaşlarımı silip derin bir nefes aldım ve yüzüme gülümseme yerleştirdim. Ardından kalkıp kapıyı açtım. Felix elinde peluş oyuncağıyla bekliyordu.

- Bir şey mi oldu canım?

Felix: Acıktım.

- Babaya neden söylemedin?

Felix: O da acıkmış.

- Pekala hadi inelim.

Aşağıya indiğimde Tom telefonla konuşuyordu ama beni görünce kapattı.

- Ne yemek istersiniz?

Tom: Onu düşünmene gerek yok ben yemek söyledim. Sen iyi misin gözlerin yine kıpkırmızı.

- Sana söylemem gereken bir şey var.

Tom: Felix git bak bakiyim ben yukarda mıyım ama bulana kadar gelme!

Felix daha anlayamıyordu böyle şeyleri ve Tom hep kandırıyordu. Felix koşarak yukarı çıktı. Bizde bahçeye çıktık.

Tom: Anlat.

Ona videodaki her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlattım. Çok şaşırmıştı ve sinirlenmişti.

Tom: Bu saçmalık! Bunu o yapmak istedi! Ayrıca ben ilk başlarda ona yakın davranmadım o öyle davrandı!

- Daha önemli bir sorunumuz var!

Tom "ne var" gibisinden bakınca devam ettim.

- Felix'e nasıl söyleyeceğiz?

Tom: Söylemeyeceğiz daha çok küçük ya travma kalırsa?

- Ama söylemezsek hep onu soracak.

Tom: Pekala birazdan bir şeyler anlatmaya çalışırız.

Felix nefes nefese yanımıza geldi.

Felix: Baba orda yoktun ama kapıda yemek geldi seni soruyor abi!

Tom gülüp yemekleri almaya gitti.

Felix: Anne babamı her yerde aradım nereye saklanmışsa bulamadım.

Bu söylediğiyle kahkaha attım. Çok komik çocuktu çok temiz kalpliydi.

- Felix ölüm ne demek?

Felix: Cennet demek. Ama bir de kötüler var onlar başka.

- İnsanlar ölünce geri gelirler mi?

Felix: Hayır ama biz istediğimiz zaman oraya gidebiliriz!

- Evet ama sadece ziyarete değil mi? Oraya gitmek için daha çok erken!

Felix: Evet anne.

Tom elinde yemek paketleriyle yanımıza geldi ve masaya koydu. Hepimiz oturup yemeye başladık.

Tom: Felix James varya-

Felix: Babam olan mı?

- E-evet.