Uyudun Mu? (Kiribaku/Bakukiri)

7

2. Gün

"..Sonra da öyle işte. O lanet Deku'yu dövdüm. "

Bakugou ne zamandır kendi anılarını anlatıyordu bilmiyordu. Ama Kirishima'nın uyumaması için elinden geleni yapıyordu.

"Dinledin beni değil mi bok saçlı? Hani bilirsin. Duvara konuşmayı sevmem." Diye sordu. Onu konuşturtmaya çalışıyordu.

Kirishima karşılık olarak kafasını salladığında ise bununla pek memnun olmasa da zorlamamıştı onu. O da yorgundu. Oksijen zaten azalmıştı. Üstüne bir de konuşuyordu. Nefes almak zorlaşıyordu.

"Bakugou.." diyerek mırıldandı kızıl saçlı. "Ben.. Ben yoruldum.." dedi.

Ona göre daha dayanıklı olan Bakugou ise yine lanet okuyordu. Keşke daha fazla benimle çalışsaydı da bu kadar erken güçsüz kalmasaydı diyordu. Ama nafile. Geçmiş gitmişti. Artık buna yakınsa da faydası yoktu.

"Oi! Boktan saçlı! Sakın yanımda öleyim deme! Gebertirim seni!"

Kirishima bu duyduklarına gülmek istedi. Gerçekten istedi. Ama hâli yoktu. Mahvolmuştu. Buraya geldiklerinden beri ne gelen ne giden vardı. Ses seda hiç yoktu. Tahmin ettikleri gibi üçüncü güne çıkamayacaklardı..

"Ses deneme.." diye bir ses duydular.

"Bakugou! Kirishima! Orda mısınız?  Hey!"

Durumu kirishima'ya göre daha iyi olan Bakugou sesin kaynağını aradı hızla. En sonunda tişörtünden olduğunu anladı. "Bakugou bizi duyabilir musun?" Diye bir ses geldi sonra cızırtılı.

"Evet! Duyuyorum! Hey!" Dedi.

"Ben Aizawa. Sizin GPS konumlarınıza ulaşımımız engellenmiş. Ses hoparlörlere de engelliydi. Dokuzyüz otuz üç uydu deneyip bulduk sinyal alanını. Yeriniz tespit edilmiş oldu. Senden ses aldığımız gibi kurtarma ekibi yola çıktı. Biraz daha dayanın. Takviye ve yardım ekipleriyle kahramanlar yoldalar."

Bakugou cızırtılı çıkan sesten zor da olsa anlamıştı tamamını. "Sensei! Ben iyiyim. Ama.." dedi ve yanında yarı baygın kirishima'ya baktı. "Kirishima iyi değil! Acele edin!" Demişti.

"Tama-"

Bir anda ses gitmişti. Ne olduğunu gram anlamamıştı Bakugou. Ama yerlerini artık biliyorlardı. Sorun yoktu. Geleceklerdi.

Dizlerinin üstüne çöküp Kirishima'nın yere eğik yüzünü elleri arasına aldı. "Boktan saçlı! Biraz daha dayan! Geliyorlar! Bizi bulmuşlar!" Dedi yüzünde gerçekten mutlu olduğu bir gülümseme ile.

Kızıl olan hâlsiz bir şekilde gülmeye çalıştı. Pek olduğu söylenemezdi. Gerçekten şuan her şeyin dibini yaşıyordu. Çok bitikti.

Bakugou onun bu hâlini görmek istemiyordu. Kesinlikle istemiyordu. Onu o salak gülüşü ile görmek istiyordu. O çok kızdığı gibi görünse de ama onun yine de yapmaya devam ettiği gülüşünü görmek istiyordu..