Reflection of Curse | Hyunin

16

~14.02.1721~

"Görüyor musun küçük kardeşim? Bu sensin işte. "Prens Woonjin, küçük kardeşi Prens Jeongin'i odada bulunan aynalardan birine doğru sürüklemişti.

"Bu gördüğün kişi senden başkası değil Jeongin. Bu kişi sensin. "Prens Woonjin'in kolları altında titreyen Prens Jeongin başını kaldırmadan yeri incelemeye devam ediyordu.

"Kafanı kaldır Jeongin. "Başını kaldırmadan ve hareket etmeden bekleyen Prens Jeongin korkudan titremekten başka bir şey yapamıyordu.

"SANA KAFANI KALDIR DEDİM! "Kendisine bağrılmasından korkan küçük kardeş yavaşça başını kaldırmış ve gözlerini kendi yansıması ile buluşturmuştu.

Perişan haldeydi,o da kendisine acıyordu.

"O gördüğün... "Küçük kardeşinin dikkatini çekmek için işaret parmağıyla yansımayı göstermişti.

"O gördüğün aptal, korkak ve aklını kullanamayan küçük çocuk sensin. "

Nefes almakta zorluk çeken Prens Jeongin gözyaşlarını tutamayarak karşısındaki yansımayı incelemeye devam ediyordu.

"H-hyung,bırak beni gideyim lütfen. "Sesi titriyordu ve konuşmakta güçlük çekiyordu.

"Hayır küçük kardeşim, sen kendin ile yüzleşmeni bitirene ve aşağılık bir pislik olduğunu kabul edene kadar seni bırakmayacağım. "Kardeşini arkasından saran kollarını sıklaştırıp hareket etmesini tamamen engellemişti.

"O kişi haddinden fazlasını isteyen, karşısındakini küçümseyen ve beni dinlemeyen bir aptaldan ibaret. Görüyorsun değil mi ne kadar da aşağılık ve rezil? "

"Babamın yerine geçmeyi ben istemedim hyung, tanrının üzerine yemin ederim ki ben istemedim? "

"Tanrının üzerine yemin etmek mi? "Alayla sırıtmaya başlamıştı.

"Gerçekten bir tanrının olduğuna inanıyor musun küçük kardeşim? Özellikle şu durumda? "Prens Jeongin başını yeniden aşağıya doğru eğmiş ve sessizce ağlamaya devam etmişti.

"Kafanı kaldır. "Kaldıramıyordu, korkuyordu ve kaldırmak istemiyordu. Tanrıya dualar edip bir an önce bu anın bitmesini diliyordu.

"SANA DEDİĞİMİ YAP! "Küçük çocuk Prens Woonjin'in dediğini ikiletmeden yapmış ve yeniden yansıması ile göz göze gelmişti.

"Eğer bir tanrı varsa Jeongin,seni neden bu kadar kötü bir durumda yaratsın ki? Berbat bir haldesin, korkaksın, hiçbir şeyi hak etmeyen bir ahmaktan ibaretsin, hiçbir işe yaramıyorsun, sadece sinirlerimi bozmak ve huzurumu kaçırmak için varsın. Söylesene Jeongin, öve öve bitiremediğin tanrın seni neden bir zavallı olarak var etsin ki? "

Söyledikleri karşısında ağlayarak yansımasına bakmaktan başka bir şey yapamıyordu. Belki de haklıydı, bu şekilde olmak zaten korkunç bir durumken neden hala yaşayıp tanrıdan yardım diliyordu ki?

Yüzündeki çürüklere ve morluklara bakarak kendisine lanetler yağdırıyordu. Tam bir zavallıdan ibaretti, bunun o da farkındaydı ve daha fazla dayanamıyordu.