Reflection of Curse | Hyunin

[R1C]

Hayatlarımız, yaşamak için ne kadar zor görünse de mücadelelerimiz hayatımızı yaşanılabilir hale getirebilen asıl şeylerdi ve biz, geçmişimizin geleceğimize ışık tutacağını bilerek geleceğimizi geçmişimizden daha farklı ve yaşanılabilir kılmak için çaba göstermiştik.

Ve başarmıştık.

Şimdimiz, geçmişimizden çok daha farklıydı fakat geleceğimiz için daha fazla çabalamamız gerekiyordu.

Ve başaracaktık.

Biz Yang Jeongin ve Hwang Hyunjin olarak, yaşanacak her ihtimali ve doğrultuları bizim için en iyi hale getirmek için çabalamaya devam edecektik.

Bakalım başarabilecek miydik?

Bakalım yaşamımızın her bir ihtimali ve riski bizim için en iyi hale gelebilecek miydi?

~

"Hyunjin, hadi gel sevgilim. "Tuttuğum ellerini çekiştirerek koşmaya başlamıştım.

Az kalmıştı, ona ulaşmamıza az kalmıştı.

"Jeongin,sakin ol biraz! "Nefes nefese koşmaya devam ederken kahkahaları arasında konuşmaya çalışıyordu.

Tabii siz şu an neler oluyor bilmiyorsunuz, kısaca özetleyelim.

Birbirimizin farkına yeniden varmamızın ve kayıp ruhlarımızı bulmamızın üzerinden tam bir yıl geçmişti. Hayatımızı doruklarında yaşadığımız son yıllarda birbirimizi bulmuş ve kayıp ruhlarımıza yeniden bağlanmıştık.

Ben Yang Jeongin, tüm gerçekleri gün yüzüne çıkarmış ve Hwang Hyunjin ile aramdaki tüm buzları eritmeyi başarabilmiştim. Bilirsiniz, gerçeklerin er ya da geç ortaya çıkms gibi bir huyu vardır, bizim de masumiyetimiz bu şekilde kanıtlanmıştı işte. Woonjin Hyung'un çıkardığı dedikoduları ve yalanları bir bir öğrenmiş, pişman da olsak birbirimize yeniden kavuşabilmiştik.

Şimdiyse el ele hedefimize doğru koşmaya devam ediyorduk.

Ruhumuzdaki zincirler ayak bileklerimizdeki zincirleri de sökünce birbirimize kavuşabilmiş ve el ele geçmişimize inat geleceğimize koşabilmiştik.

Rüzgar ılık tenimizi okşamaya ve ağaçların hışırtısı kulaklarımıza dolmaya devam ederken varış noktamıza ulaşmayı başarabilmiştik.

İşte oradaydı.

Birbirimizi kaybettiğimiz fakat yeniden birlikte bir araya gelebildiğimiz o yer tam olarak karşımızdaydı.

Ağacımız.

"Geldik. "Nefes nefese konuşmaya devam ederken yanımdaki bedene doğru hafifçe başımı çevirmiştim.

"Geldik sevgilim. "Gülümsemeye devam ediyordu, gülümsemesi ile beni etkilemeye devam ediyordu.

"Hadi yapalım şunu. "

"Yapalım güzelim. "El ele ve nefes nefese yürümeye devam ederken ayaklarım yerden kesiliyor gibiydi çünkü gerçekleri artık fark edebiliyordum.

Benim geçmişim de geleceğim de elini tuttuğum ve tutacağım o kişiyle bağlantılı olacaktı.

Koca cüsseli ağacın karşısındaki yerlerimizi aldığımızda elimdeki aynayı ağacın kovuğuna yerleştirmiş ve eski yerime geçmiştim.