5.BÖLÜM

42 2 2
                                    

Keyifli okumalar....

Kanım donmuş bir şekilde Laura'ya bakıyorum.Gözlerimi bir an olsun ondan ayırmıyorum.O ise teyzemdeki sinirli bakışları çekmiyor.

"Ne?!" 

Benim vermem gereken tepkiyi Ric verdi.Evet, ne!?

"Laura!" Büyükbabamdan çıkan yüksek ses ile ona döndüm.Bu adamla aynı masada nasıl yemek yemeye karar verir?Hiç mi benim ne düşüneceğimi umursamaz? Annemi zorla evlendirmek istediği adamla torununu aynı masaya nasıl oturtturur?

"Baba bu doğru mu?O kadın Yasemin'in annesi mi?" Ric'te oldukça kızgın.Sanırım bu masada bir tek biz bir şey bilmiyoruz.

Enzo adında ki adama çevirdim bakışlarımı.Bana bakıyor.Ric'in sorusunu duymuyor bile.Öfke ile oturduğum yerden kalkıp biyükbabama çevirdim gözlerimi."Nasıl böyle bir şey yaparsın?Bu adamla aynı masada oturmayacağımı bilmiyor musun?"

Sesim gittikçe yükseldiğinde "Yasemin sesine dikkat et." dedi soğuk bir tavırla."Ve yerine oturup tatsızlık çıkartma."

Sinirden gülmeye başladım ve ona öfkeyle baktım."Sen değer görmeyi haketmiyorsun!" dedim öfkeyle."Bu herif yüzünden annem ailesine hasret kalarak öldü."

"Maria'nın ölümüne üzüldüm." dedi Enzo.

"Annemin adını ağzına alma!" dedim bağırarak.Yanaklarımdaki ıslaklığı elim tersiyle sildim."Onun adını ağzına alma!"

"Kes sesini!" Büyükbabamda oturduğu yerden öfkeyle kalktı."Bu evde kararları ben veririm.Şimdi yerine oturup özür dileyeceksin."

Hayretle ona baktım."Özür dilemek mi?" dedim gözyaşlarının çoğlaması onu flu görmeme sebep olurken."Bu kelimeyi biliyorken neden annemden özür dilmedin?Onu nasıl hasretle ölmesine sebep olduğun için özür dilemedin!" Sonlara doğru adete kükredim."Ona yaptığın zorlamalara, acımasızlıklarına rağmen o senin adını bir an olsun olsun dilinden düşürmedi!"

"Senin annen beni çiğnedi geçti!" Onun sesi sakin ama sinirli."Senin annen benim itibarımı zedeledi."

Tek kaşımı kaldırarak alayla ona baktım."Sen kötü kalpli birisin.Ve ben aptal gibi senin iyi bir insan olduğunu düşünerek buraya gelmeyi kabul ettim." Masadakilere teker teker baktım.Hepsinin bakışları bendeydi.Francesco bile bana ilk kez nefretle bakmıyor.Acıma.Bu duygu tam olarak bu.

Benim kimsenin acımasına ihtiyacım yok.

Sert bir bakış attım büyünbabama."Ben daha fazla ne bu evde ne de bu ülkede kalırım." dedim ve hızla salonu terkettim.

"Sen bu evide ülkeyide terkedemezsin."

Ona cevap vermek yerine küçümseyici bir bakış atıp masadan uzaklaştım.

"Bu konuyu konuşacağız baba!" Ric'te benim peşimden gelip salondan çıktık.Ben hızlı adımlarla odama çıktığımda arkamdan geldiğini anladım."Yasemin konuşabilir miyiz?" dediğinde merdivenleri çoktan çıkmıştım.Ona yavaşça dönerek "Bir şey konuşmak istemiyorum Ric." dedim.

"Yüzüme bakar mısın?" dedi."Benim haberim yoktu Yasemin."

Gözlerimi ona çevirdiğimde dolu doluydular."Haberin yok muydu?O kadın mıydı derken oldukça biliyordun." dedim kızgınlıkla.

Hızla kafasını iki yana salladı."Yasemin ben çok yüzeysel biliyorum.Annenin olduğunu bilmiyordum."

Histerik bir şekilde güldüm."Burada herkes biliyor.Sana inanmamı bekleme." dedim ve yanında uzaklaşıp odama girdim.Ric hiç tereddütsüz kapattığım kapıyı tekrar açıp odama girdiğinde sinirli bir şekilde ona dönüp kızgınlıkla baktım."Odamdan çık Ric!"

Geçmişin GölgesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin