emma kendi kendine öfke krizlerine girmekteyken şortunun arka cebinde bulunan telefonu iki kez titredi.
soluk soluğa kalmıştı, sessizce sövmeye devam ediyordu. koltuğa oturup birkaç derin nefes alarak kendini hazır hissettiğine inandıktan sonra cebimden telefonunu çıkarıp bildirimin kimden olduğuna baktı.
ilk mesaj bilindik birindendi, az önceki güllerin sahibinden.
-
[daniel]
"yolladığım sarı gülleri aldın mı, kelebeğim?"
-
"yolladığı güllerin rengini bile bilmiyor, göt herif." dedi kendi kendine.
hemen cevap vermek istemedi, belki öfkesi geçer ve onu anlardı. belki bu sefer gerçekten değişmişti. muhtemelen 20-25 seferdir olmayan değişim, belki de bu sefer olmuştu.
mesaj kutusundan çıkıp bilmediği numara sahibininkine tıkladı.
-
[Unknown]
"sana gerçekten ondan daha iyi davranabilirim."
•
