Emniyet müdürlüğünden dönerken lanet olası Emre'ye küfür ettim. Telefonumu çıkartıp Emre'yi aradım.
"Nerdesin oğlum sen?" diye sordum.
"Evdeyim,nerede olucam."
"Göt beyinli herif senin yüzünden neredeyse tutuklanacaktım."
"Neden lan?"
"Salak bir tane çocuğu dövmüşsün. Çocukta gidip benim adımı vermiş polise."
"Hay ben onun ta..."
"Tamam lan küfür etme. Hadi çık gel kafeye."
"Geldim say." dedi ve telefonu kapattı.
Bir kaç sokak ötedeki kafeye gittim ve her zaman ki yerimi aldım.
"Hoşgeldin Egemen."
"Hoşbuldum Bülent abi." dedim.
Bülent abi benşm babam sayılırdı. Ailemi küçükken yaşadığımız bir kazada kaybetmiştim. O zamandan beri Bülent abi benş büyütmüüştü.
İlk başta onunla kalıyordum ama iki yıldır kendi evimde kalmaya başladım.
Aradan bir kaç dakika geçtikten sonra Emre içeri girdi.
"Selam Bülent abi" dedi.
"Selam" diye karşılık verdi Bülent abi.
"Naber lan" dedi Emre ve karşıma oturdu.
"İyi sen?" diye sordum.
"İyi. O sattığımın Deniz'i beni şikayet mi etmiş?" diye sordu.
"Seni değil salak,beni şikayet etmiş" dedim.
"Salak" dedi.
"Dağıtmışsın oğlum çocuğu,neden yaptın?" dedim.
"Sinir etti." dedi arkasına yaslanarak.
Masaya yumruğumu geçirdim ve sinirli sinirli Emre'ye baktım.
"Lan ben sana demedim mi boş yere adam dövmeyeceksin diye?" dedim.
"Ama..."
"Aması falan yok lan. Bir dahakine seni ben döverim."
"Uff tamam." dedi " Yeni kızı gördün mü?" diye ekledi.
"Hım... Safın teki. Bana kafa tutup duruyor."
"Güzel kız ama ayartsam mı acaba" dedi.
"Saçmalama..." dedim.
"Ne oldu? Kendine mi düşünüyorsun?" dedi gülerek.
"Kafayı mı yedin ya? Ben o safı napayım." dedim.
"Valla iyi kız. Bence birşeyler yapmalısın."
"Hayır dedim sana Emre. Kıza bulaşmayacaksın."
"Tamam ya..." dedi uflayarak.
Aslında güzel kızdı. Hoşuma gitmişti ve beni etkilemişti. İnatçı olması beni en çok etkileyen yanıydı. Ama o kıza bulaşıp hayatını mahvedemezdim. O tertemiz bir kızdı. Onun hayatını benim boklarımla bozamazdım. Beni mahallenin kahramanı olarak görüyorlardı ama başımda o kadar çok bela vardı ki.
