Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφάλαιο ¹⁶

Guillen's pov

Ήταν δύσκολο. Το να την διαχειριστώ. Αυτήν και την διάθεση της χθές. Θεέ μου. Νόμιζα πως ήταν πολύ ήρεμη.

Ε λοιπόν, η χθεσινή της συμπεριφορά με εξέπληξε. Θα έλεγα ευχάριστα εάν την χρησιμοποίησε σε κάποιον άλλο, αλλά όταν την δέχτηκα εγώ δεν μου φάνηκε τόσο ευχάριστο.

Flashback

Μπαίνουμε μέσα στο σπίτι και την ακούω να κλείνει την πόρτα πίσω μου. Κάθομαι στον καναπέ και την βλέπω να στέκεται ακριβώς μπροστά μου.

«Γιατί θύμωσες;» ψάχνω απεγνωσμένα την απάντηση που θα μπορούσα να της δώσω, για να την πείσω.

"Μα σου είπα πως δεν θύμωσα.» λέω ήρεμα, για να είναι αρκετά πειστικό, αλλά συνεχίζει να στέκεται μπροστά μου και βάζει τα χέρια της στην μέση της.

«Γκουίλεν, πιστεύεις μήπως πως είμαι τυφλή; Πραγματικά, νομίζεις πως δεν είδα τις γροθιές σου; Τις έσφιξες από τον θυμό σου. Γιατί;» επιμένει, νιώθω πραγματικά να προκαλεί για τα καλά την τύχη της.

Δεν μιλάω, κοιτάω τα χείλη της που είναι σφιγμένα από τον τρόπο που μιλούσε λίγα δευτερόλεπτα πριν.

«Γαμωτο σου! Γιατί δεν μιλάς; Πες μου γιατί θύμωσες!» όταν την ακούω να ξεσπάει έτσι, δεν μπορώ να συγκρατήσω το χαμόγελο μου.

«Γιατί γελάς;» ανασηκώνω τους ώμους μου, πριν τελικά αποφασίσω να απαντήσω.

«Τίποτα.» πιάνει με το ένα της χέρι τον καρπό του άλλου της χεριού και τον σφίγγει από τα νεύρα που δεν της δίνω απαντήσεις.

Είναι υπερβολικά γλυκιά όταν είναι θυμωμένη και τόσο έντονη. Θα ήθελα τόσο πολύ να δω πως θα ήταν εάν ήταν πραγματικά εξαγριωμένη. Σίγουρα θα ήταν πολύ σεξι.

«Θα μου πεις;» ρωτάει ξανά βγάζοντας με από τις σκέψεις που κάνω, πριν γίνουν πιο βαθιές και αρχίζω να την φαντάζομαι γυμνή.

«Νυστάζω.» απαντάω για να μην χρειαστεί να παραδεχτώ πως με πείραξε το γεγονός πως βγήκε με κάποιον άλλο. Γιατί με πείραξε. Τουλάχιστον στον εαυτό μου μπορώ εύκολα να το παραδεχτώ.

«Καλώς, μπορείς να κοιμηθείς. Θα μιλήσουμε το πρωί όμως, εντάξει; Θα μου μιλήσεις και θα μου απαντήσεις σε ότι σε ρωτάω.» δηλώνει αποφασισμένη, σκύβει και τα χείλη της φιλάνε το μάγουλο δίπλα από τα δικά μου χείλη.

Θα σε αφήσω να πιστεύεις πως θα μάθεις ότι θέλεις το πρωί, νομίζοντας πως θα με βρεις εδώ.