Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφάλαιο ¹¹

Guillen's pov

Είναι αστείο το πως η ζωή μερικές φορές σε κάνει να μετανιώσεις για επιλογές που έχεις κάνει.

Τώρα το μόνο που σκέφτομαι, είναι το ποσό πιο εύκολο θα ήταν για μένα να την προστατεύσω αν δεν ήμουν στην μαφία.

Ο Ιγκνάσιο μου το είχε πει, πως θα το μετανιώσω και δεν ήθελα να παραδεχτώ πως μπορεί να είχε δίκιο. Αλλά είχε.

Είναι ένα άλλο θέμα αυτό. Όταν μπήκα εδώ για τα καλά, ένα από τα πρώτα πράγματα που μου είπε ο Ντομινίκ ήταν πως κανένας δεν μπαίνει καταλάθος εδώ.

Πως βαθιά μέσα μου θα καταλάβαινα και εγώ πως το μόνο που μπορώ να κάνω πραγματικά καλά, είναι αυτό.

Δεν θα διαφωνήσω μαζί του. Είμαι τέλειος σε αυτό. Είμαι επίσης το ίδιο σίγουρος πως ακόμη και αν έκανα κάτι άλλο, δεν θα το έκανα τόσο καλά όσο αυτό.

Παίρνω όλα τα πράγματα μου και τα χώνω στην τσέπη μου. Νιώθω ένα μικρό τσούξιμο στο κόψιμο που υπάρχει στο πόδι μου.

Είναι κάτι που έχω ξανά νιώσει νωρίτερα. Είναι βαθύ και ξέρω ότι θα αφήσει σημάδι. Όχι όμως σαν τις ουλές που έχω στα πλευρά μου αριστερά.

Περνάω το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου, που πέφτουν στο πρόσωπο μου, ανοίγω την πόρτα για να βγω από το σπίτι.

Περπατάω για ακόμη μια φορά με προορισμό την συγκέντρωση στο κτίριο συναντήσεων. Το μόνο που θέλω, είναι να τελειώσω την δουλειά μου και να πάω αμέσως στο σπίτι της Καμέλιας.

Θα της πω ξεκάθαρα πράγματα. Δηλαδή θα της πω κατα κάποιον τρόπο την αλήθεια. Απλά και λίγα ψέμματα μαζί. Είναι ο μόνος τρόπος να με πιστέψει.

Δεν γίνεται να της πω όλη την αλήθεια. Για να της πει την αλήθεια, θα πρέπει κάποιος πρώτα να περάσει από εμένα.

Από μακριά διακρίνω το κτίριο και βλέπω πολλούς να κατευθύνονται προς τα εκεί. Σε λίγα λεπτά μπαίνω μέσα, πηγαίνω και στέκομαι για λίγο στην κολώνα που πάντα κάθομαι.

Βλέπω τον Πιερ να με πλησιάζει, όταν φτάνει δίπλα μου, πιάνει το χέρι μου και μου χαμογελάει γεμάτος χαρά.

«Φίλε μου, επέστρεψα!» χαμογελάω για να του δείξω πως χαίρομαι για εκείνον.

Κοιτάζω τον Ντομινίκ, μου κάνει νόημα με το χέρι δείχνοντας μου τον πάγκο με τα παιδιά που αναθέτουν δουλειές.

Πλησιάζω προς τα εκεί και τον βλέπω ταυτόχρονα να κάνει νόημα προς κάποιο άλλο σημείο της αίθουσας.