Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφάλαιο ¹⁷

Guillen's pov

Αργά καθώς ανοίγω τα μάτια μου, θυμάμαι πεντακάθαρα πλέον, πως χθες το τελευταίο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω ένα παυσίπονο και να ξαπλώσω στο κρεβάτι έχοντας το κινητό δίπλα μου.

Αυτόματα απλώνω το χέρι μου για να το βρω εκεί, ρίχνω μια ματιά στην οθόνη, βλέπω πως η κλήση έχει τερματιστεί και πως υπάρχουν 2 αναπάντητες από εκείνη.

Δεν ξέρω πόσο βαθιά κοιμήθηκα τελικά, για να μην άκουσα ούτε μια, αλλά θα πρέπει να ήταν πολύ βαθιά.

Κοιτάζω την άσπρη αμάνικη φανέλα που φοράω και βλέπω ότι δεν υπάρχει ίχνος κόκκινου χρώματος, νιώθω θαυμάσια κατα μια έννοια.

Κάνω καλό ράψιμο, αλλά οι πρώτες μέρες πάντα είναι λίγο παραπάνω κρίσιμες. Γιατί είναι εύκολο να ματώσει ξανά.

Παρόλα αυτά θέλω να αποφύγω κάθε ηλίθια σύμπτωση που θα μπορούσε να τύχει και να με δει η Καμέλια.

Δεν μπορώ να την αποφύγω εντελώς, θα με ψάξει και επειδή της είπα πως θα πάω το βράδυ από εκεί, το μόνο που έχω να κάνω είναι απλά να πάω.

Δεν θα κάνω καμία απότομη κίνηση, όταν θα είμαι εκεί, ώστε να μη ματώσει. Φυσικά θα φοράω μαύρα όπως και τώρα που θα πάω στην δουλειά.

Δεν χρειάζεται να καταλάβουν όλοι οι γύρω μου, ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί μου. Θα είμαι πολύ εύκολος στόχος για ακόμη μια μαχαιριά και αυτή τη φόρα ακαριαία.

Βγάζω με αργές κινήσεις την αμάνικη μπλούζα και την αντικαθιστώ με μια κοντομάνικη μαύρη. Βάζω όλα μου τα πράγματα στην τσέπη, εκτός το μαχαίρι. Περπατάω μέχρι το μπάνιο και το πλένω λιγάκι για να φύγει το ξεραμένο αίμα.

Έπειτα βάζω αυτό στην τσέπη και παίρνω στα χέρια μου το κινητό μου, βγαίνω από το σπίτι και κατευθύνομαι προς την συνάντηση. Πληκτρολογώ ένα γρήγορο μυνήμα σε εκείνη, για να μην έρθει πάλι μέχρι το σπίτι μου.

Ίσως να την έπαιρνα τηλέφωνο, αλλά αν ακούσω την φωνή της, τότε θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να την κρατήσω έξω από την σκέψη μου όλη μέρα.

«Είμαι καλά, θα πάω στην δουλειά μου. Θα έρθω το βράδυ από εκεί και θα μιλήσουμε από κοντά.»

Επιστρέφω το κινητό πίσω στην τσέπη και νιώθω την πληγή μου να με τσούζει, αλλά αυτό δεν πρόκειται να με σταματήσει.

Μέσα σε λίγη παραπάνω ώρα από ότι συνήθως φτάνω στο κτίριο και όταν μπαίνω μέσα κατευθύνομαι αμέσως στον πάγκο, για να μάθω την δουλειά μου και να φύγω.