Shorties

Spelletjes

De vrouw legt de controller neer op bed en bind haar haar snel terug in een staart.
'Blijf van mijn haar af.' Mompelt ze en ze pakt snel de controller terug in haar handen. Haar vingers vliegen over de knopjes en hij ziet hoe ze alle mannetjes op de videogame inmaakt.
'Het is mooier al het los zit.' Hij trekt de elastiek er terug uit.
'Verdomme Wolfs, hou je handen thuis.'
'Nou ja zeg, ik mag ze toch wel rond je middel slaan, hè?'
'Dat mag.' Ze bind haar haren opnieuw in een staart en speelt verder.
'Je bent hier wel goed in hoor, mevrouw ik-heb-nog-nooit-videogames-gespeeld-en-ik-ga-het-ook-nooit-doen.'
'Ik had dit ook nog nooit gespeeld en het leek me echt niet leuk, maar dit is gewoon zo verslavend. Ik beloof je dat als ik nu niet win, ik stop.'
'Geeft niet hoor. Ik zit goed.' Hij laat zijn handen over haar heupen glijden. Ze zit op Wolfs' schoot, wie in kleermakerszit op het bed zit.
'Handen thuis.' Ze blijft geconcentreerd naar het scherm kijken. 'Dit is de laatste, leidt met niet af.' Ze drukt op de knopjes alsof haar leven ervan afhangt. Juichend springt ze op en ze laat zich terug vallen in zijn schoot. 'Yes! Eindelijk.' Hij laat zijn handen kreunend nog verder naar beneden over haar lichaam zakken.
'Eva, rustig aan alsjeblieft. Ik ben gewoon een man met gevoelens hoor.' Ze kijkt blozend achterom. Ze had het gevoeld toen ze terug ging zitten. Zijn hand glijdt naar haar broeksknoop.
'Wolfs dit is niet...'
'Sorry, je hebt gelijk.' Hij trekt zijn handen terug. Officieel hadden ze geen relatie, maar de laatste dagen waren ze dichter naar elkaar toegegroeid door dat stomme videospelletje. 

Eva had hem een week geleden verteld dat ze zich vaker en vaker ging vervelen. Even daarvoor had hij een artikel gelezen over een nieuwe videogame, die de hele wereld in zijn ban had. Hij had aan haar voorgesteld om een PlayStation en het spelletje te kopen. Ze had hem gek aangekeken en gezegd dat ze niet van videogames hield. Toen hij er toch mee thuiskwam, was ze naast hem gaan zitten terwijl hij het spel speelde op zijn kamer. Nadat hij een paar keer verloren was, had ze de controller uit zijn hand getrokken en was zelf beginnen spelen. In de dagen daarna, had ze al enkele levels uitgespeeld, maar ze bleef vaststeken bij het elfde level.
'Godverdomme, ik zit niet meer goed.' Had ze na enkele uren geleden geklaagd, na heel lang geprobeerd te hebben het elfde level te halen. 'Heb je geen kussen?'
'Je gaat niet met je kont op mijn hoofdkussen zitten hoor.' Hij had zijn hoofd hevig geschud.
'Nou zeg, ik heb geen ziektes hoor.'
'Het gebeurt niet. Dan ga je je eigen kussen maar halen hoor.'
'Ik heb geen zin om helemaal naar mijn kamer te lopen.' Lachend was hij naar haar toe gekropen, over het bed heen.
'Kom op mijn schoot zitten.' Klooiend gingen ze in allerlei posities zitten, totdat ze eindelijk allebei goed zaten.
'Hé hé.' Had hij gezucht. 'Wenst mevrouw nog iets?'
'Kriebel maar over mijn rug.'
'Ben je serieus?'
'Ja, dat voelt goed.' Had ze geknikt, waarna ze weer verder ging met het spelletje.

'Met mijn kont mag ik niet op jou hoofdkussen zitten, maar jij mag wel met je hand aan mijn kont zitten?' Verward trekt hij zijn hand terug. Hij had helemaal niet doorgehad dat die daar lag.
'Ik had het niet door.' Zegt hij hardop.
'Geeft niks.' Ze start het twaalfde level op, om deze ongemakkelijke situatie te ontvluchten, maar geen van beide gaat verzitten.

Na een tijdje neemt hij haar handen in de zijne en begint ook over de knopjes te bewegen.
'Teamwork werkt beter.' Gebruikt hij als excuus. Haar lange, tengere vingers bewegen onder die van hem en soms raken zijn stevige, warme handen verstrengeld met de hare. Een paar keer gaat ze verzitten. Hij knijpt zijn ogen stevig dicht. Dit ging niet goed. Als ze zo zou doordoen, zou hij zo meteen moeten rennen naar de badkamer. 'Eva, alsjeblieft, zit stil.' Smeekt hij.
'Waarom?' Haar stem klinkt schor. Ze deed dit expres. Wolfs' mond valt open van verbazing en zijn vingers vallen stil. Ook de hare bewegen nog amper. Afwezig schiet ze een paar ventjes op het scherm neer. Weer bewegen haar billen in haar schoot.
'Ik snap je niet Eva.' Hij gooit haar kwaad van zijn schoot. Zo onschuldig mogelijk kijkt ze hem aan, waardoor hij langzaamaan echt gek wordt.
'Wat snap je niet?' Vraagt ze en ze knippert met haar ogen.
'Wat doe je, Eva? Waarom doe je dit?'
'Ik doe niks.'
'Dit is geen grappig spelletje. Echt niet. Eerst geil je me op, maar als ik dan iets wil ondernemen, kap je me af!' De speelse blik verdwijnt uit haar ogen en ze richt haar ogen in haar schoot.
'Het spijt me.' Mompelt ze, waarna ze zijn kamer wilt uitlopen. Hij neemt haar bij haar pols beet.
'Eva, wat is er? Waarom doe je dit? Waarom maak je me gek en dump je me dan weer?'
'Ik dump je niet... Ik dacht gewoon dat je het leuk vond.' Hij laat haar arm langzaam los.
'Je snapt het niet, hè? Het is niet zo dat ik het niet leuk vindt, dat ik je niet wil. Dat is het juist. Je maakt me gek als je zo doet. Je maakt me al gek als je gewoon geconcentreerd naar dat beeldscherm staart, bijtend op je lip. Het probleem is het gedeelte daarna. Het gedeelte waar je me afwijst.'
'Ik wijs je niet af. Ik ben gewoon zo bang.'
'Bang van mij?'
'Bang voor ons.' Hij kijkt haar weer met open mond aan. Na een tijdje twijfelen duwt ze hem op bed. Hij gaat goed zitten en kijkt haar verward aan, zijn knieholtes gebogen over de bedrand. Ze trekt haar golfje en T-shirtje uit, waardoor ze nog enkel in de veel te grote joggingbroek van Wolfs en een hemdje voor hem staat. Ze gaat op zijn schoot zitten met een beide kanten een been. Zijn adem stokt in zijn keel. 'Vond je het echt fijn?' Vraagt ze zwoel. Hij knikt als een smeekende puppy. Het enige dat hij nu nog wilt is haar billen over zijn geslachtsdeel voelen bewegen. Haar billen, niet die van iemand anders. Haar billen bewegen heel zachtjes op en neer, terwijl haar handen in zijn nek liggen.
'Je bent prachtig.' Mompelt hij, terwijl hij haar begeleidt met zijn handen in haar zij. Ze valt stil en speelt even met de krulletjes in zijn nek, waarna ze haar lippen zachtjes op de zijne drukt. 'Jij, alleen jij bent prachtig.' Mompelt hij in haar oor. Ze staat op en trekt de joggingbroek uit, waarna ze weer plaatsneemt op zijn schoot. Haar handen vinden een weg naar de rist van zijn broek. Zijn riem is ondertussen ook in de kamer verdwenen. Zijn handen liggen op haar bovenrug en strelen daar zachtjes. Ze wilt het hemdje uittrekken, maar hij houdt haar tegen en schudt zijn hoofd. 'Het is goed zo, Eef. Je moet niet verder.' Ze glimlacht en schudt nu ook haar hoofd.
'Weet ik wel, maar ik wil het.' Bewonderend kijkt hij naar haar simpele, zwarte bh. 'Sorry, ik wist niet dat-'
'Het is perfect, Eef.' Ze glimlacht en beweegt haar heupen nu over zijn boxer. Hij sluit zijn ogen. 'D-dit is perfect.' Hij begraaft zijn gezicht tussen haar, met een bh bedekte borsten. 'Ik hou zoveel van je.' Ze giechelt zachtjes. Hij kijkt verbaasd, maar gelukkig naar haar gezicht. Beschaamd draait ze haar hoofd weg. Ze had het niet kunnen tegenhouden. 'Dat was schattig.' Ze giechelt weer.
'Sorry, ik kan het niet helpen.'
'Geeft niks. Het is echt schattig.' Hij drukt een kus op haar wang en zijn lippen blijven daar lang hangen. Haar heupen bewegen weer op en neer. Zijn vingers rollen de rand van haar slipje een stukje naar beneden. Ze houdt op met rondjes draaien, zich nu pas beseffend dat ze alleen nog maar haar ondergoed aanheeft. Hij kijkt op en glimlacht geruststellend naar haar. 'Kom, we gaan gewoon even liggen.' Hij drukt haar in de matras en slaat het deken lief om haar heen. 'Beter zo?' Ze knikt en hij kruipt tegen haar aan. Hun voorhoofden raken elkaar.
'Nu wijs ik je weer af.'
'Dat doe je niet, want je loopt niet weg. Je blijft bij me.'
'Vind je het erg als ik voor altijd bij je blijf?' Glimlacht ze.
'Nee, dat vind ik helemaal niet erg.' Hij glimlacht terug.
'Ik hou van je Floris.'
'Ik ook van jou van Dongen.'