Shorties

steun

'Hé Eef, kom je straks iets bij me drinken? Gezellig wat bijpraten, want dat is lang geleden.'
'Ja, super leuk Mar! Sorry, maar ik kon Wolfs echt niet alleen laten.' Zegt ze beschaamd.
'Zo bedoel ik het ook niet Eva. Ik begrijp dat toch. Vanavond goed?' Ze inikt en glimlacht.
'Leuk. Kijk er naar uit.' Glimlacht Marion.

'Hé, waar zit jij met je gedachten?' Kijkt Eva hem vragend aan. 'Wolfs?' Ze zwaait met haar hand voor zijn ogen. 'Floris?' Ze legt een hand op zijn schouder. Verschrikt kijkt hij op.
'Sorry, wat?'
'Ik vroeg waar je met je gedachten zat. Je zit al de hele tijd naar die ene zin te staren op je scherm.'
'Oh uhm, straks moet ik op controle. Vandaag uhm, vandaag zal ik weten ofbik genezen ben en of ik opnieuw in behandeling moet.' Fluistert hij.
'Shit, is dat vandaag?' Hij knikt. 'Kut, vergeten. Ik ga even Marion afzeggen.'
'Wacht, Marion afzeggen?'
'Ja, uhm... We hadden afgesproken om iets te drinken bij haar thuis. Het was al lang geleden.'
'Nou?'
'Ik was vergeten dat jij vandaag naar het ziekenhuis moet. Ik ga het meteen tegen haar zeggen.'
'Waarom? Ik kan toch wel alleen gaan?'
'Nee, echt niet.' Hij zucht.
'Eva, ik pak je al een half jaar je vrije tijd af. Niet weer. Ga lekker gezellig iets drinken met haar. Je verdient het.'
'Ik laat jou echt niet alleen gaan hoor.'
'Eef, ik kan gewoon auto rijden hoor.'
'Ja en? Ik ga gewoon met je mee.'
'En Marion dan?'
'Morgen is er nog een dag. Marion kan wachten.'
'Waarom doe je dit eigenlijk?' Ze gaat op zijn bureau zitten en woelt zachtjes door zijn korte haar.
'Omdat ik om je geef Wolfs. Als de resultaten niet goed blijken te zijn moet er iemand zijn om je op te vangen. En als de resultaten goed zijn moet er iemand zijn om dat te vieren. En in beide gevallen wil ik die persoon zijn.'
'Je bent lief.' Grinnikt hij zachtjes.
'Kom, nog even doorwerken en dan kunnen we gelijk door naar het ziekenhuis.' Hij knikt en begint terug met het intikken van het verslag.

'Kom je? We zijn wel klaar hier.' Legt ze een hand op zijn schouder. Hij knikt zachtjes. Ze glimlacht geruststellend naar hem. Woorden heeft hij niet nodig om te weten wat ze bedoelt.

'Kan je de auto even langs de kant zetten.' Vraagt hij met een hand voor zijn mond geslagen. Ze kijkt hem aan en ziet dat zijn hoofd helemaal bleek is geworden. Snel zet ze de auto langs de kant en hij stapt uit. Als hij net tussen de bomen staat hoort ze een braakgeluid.
'Zwanger?' Grapt ze terwijl ze en hand op zijn onderrug legt. Hij grinnikt zachtjes en laat zijn handen uitgeput op zijn knieën zakken. 'Gaat het weer?' Hij knikt. 'Niet zo opjagen Floris.' Hij glimlacht bij het horen van zijn voornaam. Hij voelt een tweede vlaag misselijkheid opkomen. Hij buigt zich voorover en gooit het gal uit zijn lichaam. 'Gooi er maar alles uit.' Ze wrijft over zijn rug. Hij laat zich tegen haar benen zakken. Ze gaat achter hem zitten en masseert zachtjes zijn schouders. 'Kalmeer even. Dan kunnen we zometeen terug de auto in. Dan ben je van die spanning af.' Hij laat zich tegen haar aanzakken.
'Kan ik hier niet blijven zitten. Ik voel me zo moe.' Schiet hij kort in de lach. Ze grinnikt en aait hem over zijn buik.
'Gaat het weer?' Hij knikt.
'Maar ik zit net zit goed.' Ze glimlacht en drukt een kusje op zijn wang.
'Kom, dan kan je de hele avond op de bank zitten.'
'Samen met jou?' Hij kijkt haar met ondeugende pupy oogjes aan. Ze bloost.
'Nou, uhm... We zullen wel zien.' Snel staat ze op en ze stapt terug achter het stuur. Glimlachend stapt hij langs haar in de auto.

'Genezen, je bent genezen!' Roept ze en ze drukt spontaan een kus op zijn lippen. Meteen draaut ze haar hoofd weg. 'S-sorry.' Hij glimlacht en schudt zijn hoofd.
'Het is niet erg.' Hij neemt haar hoofd tussen zijn handen.
'Floris, ik moet je spreken.' Hij knikt. Weet over wat ze het heeft. 'Ik heb de laatste tijd besseft dat het leven heel kwetsbaar is. Dertien jaar heb ik dit verborgen gehouden, maar dit gaat niet meer. Ik kan gewoon niet meer zonder je. Als je dit niet overleefd had, weet ik niet wat ik zou doen. Ik, ik hou van je Floris.'
'Ik ook van jou Eef.' Nu drukt hij zijn lippen op de hare.
'Zolang heb ik hier over gedroomd.' Fluistert ze tegen zijn lippen.
'Wie weet is dit wel een droom.' Knipoogt hij.
'Pestkop.' Ze slaat hem speels op zijn borst. Zijn handen glijden of naar haar zij en hij begint haar te kietelen. Ze laat zich lachend tegen hem aanvallen. Hij slaat zijn armen om haar heen en ze zuchten tegelijk gelukzalig.
'Ik hou van je.'
'Ik ook van jou.'
'Niet ook zeggen. Dan lijkt het alsof je het enkel met me eens bent.'
'Ik hou van jou.' Verbeterd ze zichzelf.

Hé hoi! Hier een deeltje dat normaal pas ergens volgende week online zou komen, maar om Eline haar gemiste weekendje Maastricht (en ook mijn dagje Maastrucht heeft corona verpest) en verloren verjaardag (ze is nog niet jarig😂) een beetje beter te maken heb ik het nu online gezet. FlikkenMeisjeEline speciaal voor jou!

<Die laatste zinnen komen uit de tweede film van After, als je hem nog kiet hebt gezien, echt gaan kijken!!>