Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir.
"Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediği...
"Bilmem, en büyük alışveriş merkezi hangisi? " dediğinde Baran irileşen mavi gözleriyle bana baktı.
"Ciddi ciddi alışveriş merkezine mi gideceğiz? Ben oyuncak mağazası gezeriz sandım." dediğinde gülmemek için boğazını temizledim.
"Yoo baya baya alışveriş merkezi gezeceğiz hatta birden fazla bile olabilir." dediğimde yutkundu.
"Peki sen nasıl istersen." dedi. Beşiktaş'taki alışveriş merkezine geldiğimizde ilk kattan dolaşmaya başladık. Bu katta pek bir şey yoktu ama bilin bakalım ben ne yaptım? Markete bile girdim. Market arabasıyla birlikte yan yana reyonları geziyorduk. Geldik o kadar bir şey almadan olmazdı. Sebze reyonunun önünde durduk. İki tane poşet kopartıp birini ona uzattım.
"Çürük ezik istemem dikkatli seç." diyerek poşeti eline tıkıştırdım. Ben diğer meyvelerden bile almışken o hala çilek seçiyordu.
"Alt tarafı çilek seçeceksin ne beceriksizsin." dedim. Bakışlarını bana çevirdi.
"Daha önce yaptığım bir şey değildi." dedi bakışlarını tekrar çileklere çevirirken.
"Orası belli. Hepiniz ayağınıza kadar gelmesine alışmışsınız." dediğimde derin e nefes alıp gülümseyerek bana döndü.
"Yumuşak olmayacak değil mi?" dedi elinde tuttuğu bir çileği bana uzatırken.
"Hem de hiç olmayacak." dedim imasını anlarken. Onu orada bırakıp sebze reyonuna yöneldim. Oradan da birkaç parça bir şeyler aldım.
"Bu kadar yeter mi?" dedi Baran elindeki poşeti göstererek.
"Yeterli." dedim. Diğer reyonları da gezip kasaya ulaştığımızda bir saati geride bırakmıştık. Baran kasadan geçirirken ben poşetliyordum.
"325 lira." dedi kasiyer. Telefonum arkasından kartımı çıkarıp uzattım. Baran ödemek için yeltenecekken bakışlarımla sessizliğini korudu. Ona asla ödetmeyeceğimi o da biliyordu. Marketten çıktığımızda dinlenme köşelerinden birine geçip durdum.
