Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir.
"Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediği...
Uzun bir aradan sonra herkese merhaba. Bölüm bitince dayanamadım vallahi. Aden Yeni Sezon bomba gibi geliyor.
Sizi direk bölümle baş başa bırakıyorum bölüm sonunda görüşürüz.
800 oy- 800 yorum sınırı. Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.
Bölüm müziği medya da.
Keyifli Okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölüm, dört kelime iki hece. Ölüm, dilden saliseyle dökülen bir kelime. Ölüm... Kimisi için kurtuluş, kimisi için sonsuz bir azap. Bugün ölüm bana ikisini de hissettirmişti. Ahmet Saygın'ın ölümü bana kurtuluşu hissettirirken Yusuf bana azabı yaşatmıştı. Yeryüzünde kabir azabını çekiyordum sanki. Böyle bir acıyı daha önce hiç hissetmemiştim. İnsanlar der ya hani en kötüsü evlat acısıdır diye. Bence en büyük acı en sevdiğini kaybetmekti. Belki de daha anne olmadığımdandı bu düşüncem.
"Aden." Emir'in sesi hemen yanımdan geliyordu. Ancak dilim laldi. Gözüm kör.
Saatlerdir ameliyathanenin önündeydim. İlk annem çıkmıştı, iyiydi. Sonra Baran çıkmıştı o da iyiydi. Şimdiyse Yusuf'u bekliyordum. Kollarımda ölen adam son bir umut doğurmuştu kalbimde. Nereden geldiğini anlamadığım Sefa abi oğlunu benim kollarımdan koparmış ve tüm çabasıyla tüm gücüyle oğlunu hayata geri bağlamıştı.
"Hastaneye akşam dokuzda geldik. Yedi saattir ameliyatta." dedim. Sesim bir bana çarpıyordu. Acım bir bana ağlıyordu.
"İyi olacak." dedi Emir.
Sesler bir yankıydı. Ne kadar yakınımda ya da ne kadar uzağımda olduğu fark etmiyordu. Sema ablanın ağlayışı, Sefa abinin koridordaki sert adımlarının sesi, Emir'in benimle konuşma çabası... Hepsi kocaman bir yankıydı...
"Çok zor geçiyor olmalı. Kalbi zaten zayıftı. O kadar acıya nasıl dayanacak?" kendi kendime konuşuyordum.
Sefa abi onu geri getirdiğinde atışları o kadar güçsüzdü ki nabzının atıp atmadığını anlayamamıştık bile. Defalarca yumruklamıştı oğlunun göğsünü. Elleri oğlunun kanına, gözyaşları oğlunun kandan görünmeyen tenine bulaşmıştı.
"Yusuf ile ilgilenen sağlık görevlileri de sorguda." çok gerilerden duyduğum Haydar abinin sesiyle saatler sonra başımı beyaz fayanslardan kaldırıp koridorun bir ucundaki adamlara baktım. Sefa abiyle Haydar abi kimin sorgulandığı hakkında konuşuyorlardı. Emir, hızla ayaklanıp yanlarına gitti.
