Green Pen & White Paper [ Completed ]

One

Zawgyi

"ေဟ့ေကာင္ေတြ ဒီည ေတြ ့ေနႀကေနရာမွာပဲေနာ္!"

ေဟာက္ရႊမ္းက သူ ့ရဲ့အနက္ေရာင္ ဆိုင္ကယ္ေလးေပၚ ေျခလွမ္းရင္း အသီးသီးထြက္ခြာႀကေတာ့မည့္ ဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြအား လွမ္းေျပာလိုက္သည္။

သူတို့ဟာ တကၠသိုလ္ဒုတိယနွစ္ ေက်ာင္းသားေတြျဖစ္ျပီး တစ္ေက်ာင္းလံုးမွာရွိေသာ ေက်ာင္းသားေတြမွန္သမ်ွ သူတို့ကို မသိတဲ့သူမ်ွရယ္လို့ မရွိ။ဆရာေတြေတာင္ လက္ေျမွာက္ထားရတဲ့ အဖြဲ ့တစ္စုလည္း ျဖစ္ေသးသည္။

"ဒါေပါ့ကြ"

အျပာေရာင္ဆိုးထားေသာ ဆံပင္ေတြကို ခါတင္ရင္း နားမွာဆြဲထားေသာ နားဆြဲေတြက တလက္လက္။ေသသပ္ပိရိေသာ နွဳတ္ခမ္းပါးနဲ့ လံုးဝန္းေသာနွာတံေလးတို့က မိန္းကေလးတို့ က်ရွံဳးေသာ အဓိကေနရာ။

ထိုသူကား…ဒီျမိဳ ့၏ အမတ္ရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ဝမ္ရိေပၚ။
တစ္ဦးတည္းသားဆိုတဲ့အတိုင္း ေပတူးလန္ေနေအာင္ ဆိုးသည္။ျဖစ္သမ်ွ ရန္ပြဲတိုင္းလည္း သူထိပ္ဆံုး။သူ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။သူတို့တစ္ဖြဲ ့လံုးက ရန္ပြဲတိုင္းမွာပါတယ္။

ဆိုင္ကယ္လီဗာကို တဗ်င္းဗ်င္းဆြဲရင္း ေက်ာင္းဝန္းအတြင္းမွ
ထြက္လာခဲ့ႀကသည္။ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနရင္း ခံတြင္းခ်ဥ္လာတာေႀကာင့္ mini store ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုုင္ေရွ့မွာ ဝမ္ရိေပၚ ဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္သည္။

လိုခ်င္တာယူျပီး ခံုေပၚတင္ထားတာကာ ပိုက္ဆံကို အိပ္ကပ္ႀကားထဲက နွိဳက္ထုတ္လိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္ သူတင္ထားေသာ
ေဆးလိပ္ဘူးေဘး ေရာက္လာေသာ နို့ဗူးသံုးဗူး။

နိုးဗူးေပၚတင္ထားေသာ ျဖဴလ်လ်လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ။
သူ ့ဘယ္ဘက္က နွလံုးအိမ္ႀကီးက ဒိတ္ကနဲ ဒိတ္ကနဲ။

What!! အခု သူက လူတစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ျမင္ျပီး ရင္ခုန္ေနတာ!!အိုးမိုင္ဘုရား ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနတာလဲ။ဝမ္ရိေပၚ…မင္း သိကၡာက်လိုက္တာ!

သိစိတ္က တားေနေပမဲ့လည္း မသိစိတ္ကေတာ့ ထိုလူရဲ့
မ်က္နွာေပၚအႀကည့္ေရာက္သြားေတာ့သည္။ေဘးတိုက္ျမင္ေနရေသာ မ်က္ေတာင္ေလးေတြက ရွည္ရွည္ေလး။နွာေခါင္းေလးကလည္း ခ်ြန္ခ်ြန္ေလး။နွဳတ္ခမ္းေလးကလည္း နီနီရဲရဲဖူးဖူးေလး။သူျမင္ေနရတဲ့ဘက္ျခမ္းက နွဳတ္ခမ္းေအာက္မွာလည္း မွဲ့မွဲ့အစက္ကေလး။