Green Pen & White Paper [ Completed ]

Final

Zawgyi

"ဝမ္ရိေပၚ မင္းဟာေလးကို ေအာက္ခ်ျပီး အခုခ်က္ခ်င္း
ဒီကိုလာစမ္း!"

တက္ေနေသာ ေလွကားထစ္နားမွာ ရပ္လိုက္ျပီး ခ်စ္ရတဲ့
ရင္နွစ္သည္းခ်ာေလးကို ေအာက္သို့ခ်ေပးလိုက္တယ္။

"ေပါင္ေပါင္း ေႀကာက္ေနလား"

အားကိုးလိုက္စမ္းပါဗ်ာ။
ေႀကာက္တယ္လို့ ေျပာလိုက္တာနဲ့ က်ြန္ေတာ့္ေရွ့ကေန မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေပးမွာ။

"မေႀကာက္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ မင္းက ေႀကာက္ေနတာမလား"

"ဘယ္သူေျပာလည္း က်ြန္ေတာ္က ဘာမွမေႀကာက္ဘူး!"

မ်က္နွာကို ဟန္ဝင့္လို့ နို့လူသားေလးရဲ့လက္ကိုဆြဲကာ ပါပါးတို့ေရွ့ သြားလိုက္သည္။

"ေအး ထိုင္ႀက မင္းတို့နွစ္ေယာက္"

ထိုင္တာ ရိုးရိုးမထိုင္ဘဲ ေပါင္ေပါင္းကို ေပါင္ေပၚတင္လိုက္တာေႀကာင့္ ပါပါးရဲ့ ခပ္က်ယ္က်ယ္ အသံထြက္လာေလသည္။

"ဝမ္ရိေပၚ မင္း ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ!"

ဝမ္ရိေပၚက ပါပါးေျပာတာဂရုမစိုက္။
တစ္ဖက္က ေယာကၡမႀကီးေတြဆီ အႀကည့္တစ္ခ်က္ လွမ္းပို့လိုက္ေသးသည္။

ေပါင္ေပါင္းရဲ့အေမက မ်က္ေစာင္းခဲကာ ႀကည့္ေနတာေႀကာင့္ မ်က္စိကိုအသာကုန္ပိတ္ျပီး ပါးစပ္ကို က်ယ္နိုု္င္သမ်ွက်ယ္ကာ ရယ္ျပလိုက္သည္။ဒါမွ သူ ့သမက္ေလး မ်က္နွာခ်ိဳတာ သိမွာ။

"ကဲေျပာ မင္းတို့ကို အခု ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ"

"ဒါမ်ားေမးေနေသးတယ္ ပါပါးရယ္
တစ္ခါတည္း လက္ထပ္ေပးလိုက္ေပါ့"

ဟုတ္တယ္ေလ။
ဒါမ်ား အေထြအထူးလုပ္ေနျပီး ေမးေနေသးတယ္။
ဝမ္ရိေပၚတို့က နို့လူသားေလးရဲ့ အရသာသိေနျပီ။
လက္လႊတ္ခံမယ္ ထင္ေနလား။လံုးဝပဲေနာ္!

"ဒီဘက္က အကိုနဲ့အမတို့ေရာ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္ႀကပါသလဲ။
က်ြန္ေတာ့္သားကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပါပဲဗ်ာ!"

"နာမည္က ဝမ္ရိေပၚေနာ္"

ေယာကၡမႀကီးက မ်က္လံုးကို စိုက္ႀကည့္ကာ ေမးလာတာေႀကာင့္ ေပါင္ေပါင္းလက္ကို ကိုင္ျပီး ရဲရဲဝင့္ဝင့္ပဲ ေျဖခ်လိုက္တယ္။